چنان پيوسته‌ای در ما، که پندارم خود مایی!

به قول هوشنگ ابتهاج:
"یکجا به کنارِ تو ‏ارزد به جهان با غیر.."
همینقدر عمیق و دوست داشتنی.

ما دروغ و پوچ و بی معنی، فراوان دیده ایم.

من کلی تحملم با یذره آدم‌.

سبز ماندن در میان ویرانی ریشه میخواهد.

تو پناهگاه منی وقتی همه راه‌ها درمانده‌ام کنند.

اگر پیدا نکردم راهِ قرار،
شکوهی تلخ ارزانی‌ام کن.

بمان برای کسی که میداند معنی ماندن را.

ازم پرسید چجوری انقد راحت با مسائل کنار
میای؟! گفتم؛ من سخت ترین لحظات
زندگیم رو تنهایی گذروندم، در حالی که همه
فکر میکردن که خوبم.. بعد اون همه فهمیدم
همه چی آسون تره، فهمیدم ممکنه تو شرایط
سختی باشی و کسی نباشه ولی تو محکوم به
ادامه دادنی، محکوم به نجات خودت.

‏حیف آهنگای قشنگی که مارو یاد آدمای مزخرف میندازه