ولی میتونم بگم الان راحتم

از یک جایی به بعد
کمرنگ شدم
بلا استفاده شدم مثل مداد سفید تو جعبه مداد رنگی
دیگه آهنگی که گوش میدادم مهم نبود چیه
به آدمای خیالیم بیشتر وابسته شدم
دیگه به ارتباطاتم اهمیت ندادم
توجه برام مهم نبود
موفقیت برام مهم نبود
مکانایی که میرفتم اصلا مشخص نبود
درد جسمانیمو نادید می‌گرفتم
دنبال پیشرفت نبودم
دنبال یک زندگی با آرامش نبودم
طرز تفکر بقیه برام مهم نبود
نه ناراحت بودم
نه خوشحال بودم
نه خودمو میشناختم
نه کارای روتینم برام جذاب بود
نه میدونستم علاقه ام چیه
نه توقع داشتم
نه دیگه گریه کردن برام سخت بود
نه دنبال راه چاره برای خلاص شدن از مشکلاتم بودم
نه حرفای بقیه روم تاثیر داشت
نه خودمو می‌فهمیدم
نه توی لحظه زندگی میکردم
نه قهوه برام مزه ی قهوه میدادم
نه دنبال توضیح شدن و توضیح دادن بودم
نه استایل مورد علاقمو میزدم
نه صادق بودم
نه واقعیتا رو میگفتم
و نه دنبال محبت بودم
من فقط یه گمشده بودم

‏اگه بخوام مهم‌ترین تجربه‌ زندگیمو
باهاتون درمیون بذارم، باید بگم که
هیچوقت، واسه آدمای مهمِ زندگیتون،
انقدر زیاد نباشید که تبدیل به یه آدمِ
اضافی بشید!

منی که هنوز منتظرم ببینم کاسپلیت چی بوده

منی که هنوز منتظرم ببینم کاسپلیت چی بوده

شاید منم فقط باید فرار کنم

جدی میگم امشب بیشتر از هر زمانی متوجه این شدم که خیلی کم ،خیلی خیلی کم مونده تا بزنم زیر همه چی و برم