"Усё скончыцца на нас" Колін Гувер
Нядаўна па ёй знялі фільм з Блэйк Лавлі. Аўтарка тыпу супер папулярная зараз, усё чытаюць, бачыла розныя тыктокі пра кнігу. Стала цікава, што ж зараз з сучаснай літаратуры карыстаецца папулярнасцю.

Скажу адразу, што мне не спадабалася тое, як напісана кніга: вельмі пафасна. Там, дзе павінна быццам бы я адчуваць спачуванне, я адчуваю раздражненне.

Мне не хочацца шмат пісаць пра герояў, распісваць сюжэт. Ён крывы, касы і, я б сказала, тупы. І гэта мяне моцна злавала і раздражняла. Але.

Тэма кнігі мяне кальнула.
У дзяцінстве я сутыкалася з хатнім гвалтам. Мой айчым піў і часам біў маю маці. Вось я ўпершыню і пішу пра гэта.

Зараз я з цяжкасцю ўзгадваю, з болем і злосцю. Мне здаецца, што пры іншых абставінах я была б і іншым чалавекам. Не такім траўмаваным. Я б не баялася мужчын, не чакала ад іх горшага.

Мне балюча думаць пра тое, як гэта здратавала мяне. І як гэта адбілася на маім жыцці.
Але ўсе гэтыя ўспаміны, страх, калі мы збягалі з хаты, хаваліся, гэта ўсё-усё жыве інстынктамі ўнутры.

Напэўна, кніга толькі гэтым мне і адгукнулася. У чарговы раз нагадала, у чарговы раз я проста пашкадавала сябе за той досвед.

Пісала я тут пра Аляхновіча і яго "У капцюрох ГПУ".
А цяпер гэтую кнігу можна паслухаць! Я шчэ раз скажу: раю ўсім! Супер-супер-супер кніга?
Вось спасылачка
https://kamunikat.net/u-kaptsyurokh-gpu-alyakhnovich-frantsishak?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR27S4TjwpcEnX8jvGXnYa6i7KcERtsBESy1QOPw20wbk6nly230UGOa1zM_aem_AUz6iiLH3n57JNaX8ZAlToNHpZby7w664D-Sp8VIXKUp2cNklnBBYzWBMtolhPcu8o9F-45f3PmB4CcR9JB0AbDq

Беларуская Інтэрнэт-Бібліятэка Kamunikat.org

У капцюрох ГПУ

Беларуская Інтэрнэт-Бібліятэка Камунікат. Belarusian Internet Library. Białoruska Biblioteka Internetowa. Беларуская літаратура - кнігі, навіны, рэцэнзіі... Беларускія часопісы, грамадзтва, культура, беларуская мова і асвета, гісторыя, літаратуразнаўства…

Дзякуючы гульне Нэнсі Дру даведалася сёння неверагоднае!?
Наогул серыя гэтых дэтэктыўных гульняў я абажала яшчэ ў падлеткавым узросце?‍?, і вось пару гадоў таму выйшла новая частка расследавання ў горадзе Сэйлем (так-так, таго самага вядомага сваімі строгімі пурытанскімі поглядамі).

Так вось як жа Нэнсі Дру "Поўнач у Сэйлеме" звязана з літаратурай? Ой божачкі!?
У гульне вельмі добра апісваецца гісторыя горада і праслаўленая на ўвесь свет жорсткасць людзей, якія аб'явілі паляванне на вядзьмарак.
У гульне расказывалася, што адным з нашчадкаў суддзі, які падпісваў жудасныя прысуды, быў Натаніэль Готарн!!!!!!?
І гэта абсалютная праўда (я ў вікіпедыі прачытала)!!!! Але яму было вельмі сорамна за сваіх продкаў.?

І тут яшчэ адна супер мілая лінія.? Мой былы муж жудасна любіў "Мобі Дзіка" Мелвілла. Так вось Мелвілл прысвяціў гэтую кнігу Готарну (тыпу Готарн супер-пупер пупс).
❤️

Была на прэміі Анемпадыстава?

Гэта такая прэмія за найлепшую вокладку кнігі.

І перамагала Яна Галушкіна.
З чым яе віншую??

Сказала сваёй сяброўцы, што пераехала. Жыву сама самісенька. Упершыню за 27 гадоў (усё ячшэ не магу паверыць у гэта. Простыя радасці ?)

Сябровачка мне скінула пост на кнігу, якую сама яна нядаўна прачытала. І напісала мне так: "Кніга, якую табе варта пачытаць". Напэўна, праз тое, што я адна.

Але я вам не раю.

"Жанчына-ляўша" Пэтэра Хандке.Кніга тыпу павінна быць вельмі пранікнёнай. Там жанчына сыходзіць ад свайго мужа і намагаецца выбудаваць сваё жыццё, пазнаёміцца, так сказаць, з сабой.
Але.
Пасля кожнага дыялогу ў мяне было толькі адно пытанне: што я толькі што прачытала?
Так людзі ў жыцці не размаўляюць. Вось, напрыклад, як галоўная гераіня кінула свайго мужыка. Яна яму сказала: "Ты ўсё роўна ад мяне сыйдзеш". І ён, такі разумнік, адразу зразумеў, што гэта яна яго кідае! Але для больш чалавечага, нашага, зразумелага, аўтар усё ж зрабіў устаўку: муж потым крыху пабіў сваю жонку (гэта іронія, калі што).
Вельмі незразумелыя паводзіны герояў, усё скамкана і засунута ў 166 электронных старонак. Паводзіны герояў дзіўныя, дыялогі крывыя і пафасныя.

А аўтар, між іншым, атрымаў Нобель у 2019 па літаратуры. Божачкі! На гэта яшчэ ёсць экранізацыя!

Я ўвесь час думала, думала, думала пра самоту. Мне было жудасна крыўдна, што ў той кнізе самота была такая агідная і няшчасная, калі я атрымлівала задавальненне быць адной. І гэта аднабокасць вельмі раздражняла.

Саму кнігу пакіну ў каментарах. Можа нехта любіць мазахізм.

✨Загадка ад Рыгора Барадуліна:

Ідуць лесам
Равуць басам
Нясуць драўляны піражок з мясам

Што гэта??

Віншую вас, дарагія падпішчыкі, з днём роднай мовы!

Хачу з гэтай нагоды паказаць вам чалавека, які нагадвае нам у чарговы раз з-за кратаў пра важнасць захавання нашай спадчыны, нашай мовы.
Я хачу, каб гэты дзень у будучыні быў не такім гучным, бо беларусы будуць натуральна карыстацца беларускай. І нам не спатрэбіцца ў чарговы раз нагадваць пра тое, што і так павінна быць.

Калі я чытала Алеся Бяляцкага, дзякавала яму за кожную напісаную старонку, за надзею і веру. За смеласць у той час, калі яна каралася, за „Жыве Беларусь” пасярод камуністычнага дзярма.

А я буду рабіць ўсё магчымае, каб беларуская мова жыла.

Хацела напісаць, як тэорыя літаратуры можа рабіць балюча на прыкладзе Эркюля Пуаро. Але сённяшнія навіны адправілі ў накаўт.

Сёння шмат чаго было. Дзіўнага, так. Шакавальных навін.
Звольнілі з працы і майго айчыма, аказываецца (праз маю працу ў незалежным СМІ). Сёння быў першы дзень на новай працы: качагарам. Але толькі да канца ацяпляльнага сезона.
І таго рэдактара мясцовай газеціны за палітыку. Ён на працу ўладкаваўся на завод. Яго і адтуль звольнілі.

Мой прадзед аказаўся нквдэшнікам. Гадасць поўная.
А майго другога прадзеда спалілі немцы ў хляве з іншымі жыхарамі вёскі.

І ячшэ адзін блізкі мне чалавек з'ехаў з Беларусі. Чалавек, які, я думала, ніколі не з'едзе. Але быць у кіпцюрах ГПУ нікому не пажадаеш.

Вельмі цяжка паспяваць прымаць навіны. Вельмі горка. Думаю больш звычайнага аб нагах на зямлі любімай. Як від самакатавання. Палю вельмі шмат.