мае дзве асобы спрачаюцца ў ва мне:

ой, кагосьці пакрыўдзілі карцінкі і яны адпісаліся, як шкада..

(не)

вось такія пірагі

*нікому

Сябра,.. пішы хоць часам. Тэлефануй.
Забыла ўжо я як гучыць твой голас.
Сябра мой,.. ты не сумуй!
Мы перажывем нягоды і турботы.

Так, разыйшліся нашыя шляхі,
Але заўсёды памятаць я буду:
Твой ціхі смех, твой сілуэт
І пах валосся ўперамешку з дымам.

Ты мне пішы. Хоць проста так.
Нават калі без тэмы для размовы.
Заўсёды паспрабую падтрымаць,
Выслухаць цябе і супакоіць.

Прыходзь ты да мяне дамоў...
Я думаю, ты памятаеш адрас.
Заходзь, мабыць ты знойдзеш тут спакой,
Ты можаш распавесці таямніцы.

Давай мы сходзім на раку...
Або мы пасядзім у парку...
Мы проста памаўчым забыўшыся на ўсё,
Мы проста пагуляем у маўчанку

Бывай, мой даражэнькі сябра!
Я буду памятаць цябе да скону...
Зялёны колер тваіх гузікаў-вачэй,
Твой танюткі спеўны голас...

я тая самая, хто ў дэпрэсіі, дзякуй за ўвагу ( адзначаныя ў пасце дзяўчыны і аўтарка самаго паста мілунні??)

паважаныя сябры, сёння ўспомніла пра свой стары закінуты стыкерпак. знайшла яго, крыху змяніла і дадала новых карцінак.
https://t.me/addstickers/prabamne_by_fStikBot

карыстайцеся, скідвайце сябрам/прыяцелям/каханкам/гд у дыялогах, буду рада таму, што яны проста будуць недзе задзейнічаныя. усіх люблю, дзякуй, што вы тут побач, спадзяюся, што хутка пастараюся вярнуцца з новымі карцінкамі
(ёсць адна невялікая ідэя, якая са мной ужо больш за месяц, думаю, як будзе час і вялізная матывэйшн, дык пастараюся зрабіць)

Telegram

мармур

Free stickerpack with 69 stickers.

На выспах хлусні, у моры думак
Шукаеш прытулак для сваіх мутак.
Шукаеш надзею ў сумных дрэвах,
Сярод камення шукаеш натхнення.

Няма сілы выбрацца з гэтай магілы,
І накрывае нібыта лавінай.
І снегам, нібыта пясок у віхрах:
Сыплецца ў вочы, засыпае краягляд.

Слёзы. Зноў цішыня і нямоглы крык.
Ты як тое ягня.
Бяссільнае, млявае, не варухнешся:
Атрута з мозгу патрапіла ў сэрца.

Шукае выйсця, але ёй не выйсці.
Толькі крыхціць і ніякай карысці...

...Бачыцца толькі промень Луны.
Глядзіць сумным позіркам, як і ты.
Ён кліча цябе за сабою туды,
Дзе воля вам будзе заўсёды, заўжды...

Аднойчы адбудзецца ў сэрцы вясна
І заквітнее нарэшце душа.
Аднойчы вечназялёнымі стануць палі
І вакол закружаць у танцы чмялі.