نیست ممکن هرکه مجنون شد دگر عاقل شود...

-صائب تبریزی

خب. حالا وقتشه بری زیر پتو، یه فیلم دیگه ببینی و وانمود کنی خارج از اتاقت هیچ زندگی‌ای وجود نداره.

‏یه مریضی هم هست که دوس داری همه چیزو تنهایی حل کنی ولی زورت نمیرسه و توی تنهایی خودت تنهاتر میشی...

اما به قول آلبر کامو: تسلای این جهان این است که رنجِ مُدام و پیوسته وجود ندارد! غمی می‌رود و شادی‌ای باز زاده می‌شود. این‌ها همه در تعادل‌اند. این جهان، جهانِ جبران‌هاست...

آنچه کم بود حرف نبود، باور بود.

غریبه‌تر از هر غریبه‌ای زندگی می‌کنم. در این سالهای گذشته، به طور متوسط روزی بیش از بیست کلمه با مادرم حرف نزده‌ام،به پدرم هم جز سلام چیزی نگفته‌ام. با خواهرهای ازدواج کرده و شوهر خواهرهایم که ابداً صحبت نمی‌کنم،و این نه به خاطر آن است که با آنها خصومتی داشته باشم. دلیلش صرفاً این است که چیزی ندارم که با آنها درباره‌اش صحبت کنم.

-یادداشت ها، فرانتس کافکا

آدم‌ها خسته کننده‌ان. دلم میخواد با غذاها در ارتباط باشم.

‌
گمگشته در‌ هیاهوی درونی

به قول آلبر کامو: هر کس به اندازه ضربه هایی که خورده، تنهایی اش را محکم تر بغل کرده است.

?:حسود که نیستی؟

‎yes          yes          yesyes
‎yesyes    yes      yes         yes
‎yes  yes  yes     yes           yes
‎yes    yesyes     yes           yes
‎yes       yesye      yes        yes
‎yes          yes           yesyes