Қулоққа чалинган гаплардан:
- Қишлоқда биронта эшак қолмади-я!?
- Улар ҳаммаси бор, фақат давлат ишига ўтиб кетишган...

Эшак бошини эшикка ураверибди, ураверибди. Ниҳоят эшик синиб очилибди. Шунда эшак дебди:
- Ана, илмнинг кучини кўриб қўйинглар!

- Бува, курра нима? – деб сўради неварам.
- Курра – эшакнинг боласи.
- Одамнинг боласи нима деб айтилади?
- Меҳнаткаш.
- Унда алкаш кимнинг боласи!?

Қулоққа чалинган гаплардан:
- Мединститутни тугатиб ким бўласан?
- Врач бўламан.
- Сендан врач чиқмайди-ку!
- Илмий иш қилиб, мединститутда дарс бераман...

Курра келиб отасига шикоят қилибди:
- Ота, хўжайиним мени минади, аравага қўшади, уради, сўкади, ҳақорат қилади, нима қилай?
- Ҳеч нарса қилма, - дебди ота эшак, - шунчаки бошингни ерга эгиб, думингни кўтариб тур, тамом.

Карвоннинг олдида эшак, унинг ортидан улкан нортуя, кейин бошқа туялар кетиб борарди. Нортуянинг ўғли эшакнинг тўқимига боғланган отасининг нўхтасига қараб турди-да деди:
- Ота, сиз биринчи бўлиб юришингиз керак эмасми? Бу карвонда сиз йўл бошловчи бўлишингиз керак эмасми?
Ўғлим, - деб гап бошлабди нортуя, - агар мен йўлбошловчи бўлсам, менинг қадамимга ҳамма ҳам етиб юра олмайди, натижада карвон чарчаб қолади. Шунинг учун эшакнинг йўл бошловчи бўлгани маъқулроқ.

Товуқ иштаҳа билан хашак еяётган ҳўкизга қараб:
- Бунча нарсани егандан кейин ёрилиб ўлмайдиям яхши, - деди-да, орқасига ўтиб, ҳўкизнинг тезакларини титкилай бошлади.

Эшак эшакхонанинг у бурчига ўтиб ҳангради, бу бурчига ўтиб ҳангради, чўзиб-чўзиб, қорни қисилиб, орқасидан ел чиққунча ҳангради. Ундан сўрадилар:
- Нега бунча маҳзун куйлаяпсан?
- Отам шайтонни кўриб қолдим, - деди.
Шундан сўнг ҳамма эшаклар унга эргашди. Эргашмаганини ўзлари лаънатладилар, қолоқликда, жоҳилликда айбладилар. Уриб тепдилар. Аммо эшакхона ўзгармади.

Бошлиқ қилиб тайинлаш учун бир нечтасини суҳбатга чақиришибди. Биринчиси кириб суҳбатдан ўтолмабди. Иккинчи, учинчиси... суҳбатдан ўтолмабди. Навбат эшакка келибди. Унга тўрда ўтирганлар савол беришибди:
- Тарихни биласанми?
- Йўқ.
- Фалсафани тушунасанми?
- Қизиқмаганман.
- Адабиётдан хабаринг борми?
- Буларнинг ҳаммасини бир сиқим қуруқ хашакка алиштирмайман, - дебди эшак.
- Ана шуни бошлиқ қилиб тайинласак бўлади, - дейишибди ўтирганлар.

Эшакни гўзаллик салонига олиб боришибди. Қулоқларини худди отникидек қилиб қийибдилар. Гажак дум улашибди, ёл, тақа ҳаммаси отникидек. Ювиб-тараб отдек қилиб бўябдилар ва уни одамларга от, кичик от деб кўрсатишибди.
Одамлар унинг отлигига энди ишона бошлашган экан, эшак тупроқни кўриб қолибди ва ағанай бошлабди. Чанг осмону фалакка кўтарилибди. Шунда унинг нималиги ошкор бўлибди...