Қулоққа чалинган гаплардан:
- Мединститутни тугатиб ким бўласан?
- Врач бўламан.
- Сендан врач чиқмайди-ку!
- Илмий иш қилиб, мединститутда дарс бераман...

Курра келиб отасига шикоят қилибди:
- Ота, хўжайиним мени минади, аравага қўшади, уради, сўкади, ҳақорат қилади, нима қилай?
- Ҳеч нарса қилма, - дебди ота эшак, - шунчаки бошингни ерга эгиб, думингни кўтариб тур, тамом.

Карвоннинг олдида эшак, унинг ортидан улкан нортуя, кейин бошқа туялар кетиб борарди. Нортуянинг ўғли эшакнинг тўқимига боғланган отасининг нўхтасига қараб турди-да деди:
- Ота, сиз биринчи бўлиб юришингиз керак эмасми? Бу карвонда сиз йўл бошловчи бўлишингиз керак эмасми?
Ўғлим, - деб гап бошлабди нортуя, - агар мен йўлбошловчи бўлсам, менинг қадамимга ҳамма ҳам етиб юра олмайди, натижада карвон чарчаб қолади. Шунинг учун эшакнинг йўл бошловчи бўлгани маъқулроқ.

Товуқ иштаҳа билан хашак еяётган ҳўкизга қараб:
- Бунча нарсани егандан кейин ёрилиб ўлмайдиям яхши, - деди-да, орқасига ўтиб, ҳўкизнинг тезакларини титкилай бошлади.

Эшак эшакхонанинг у бурчига ўтиб ҳангради, бу бурчига ўтиб ҳангради, чўзиб-чўзиб, қорни қисилиб, орқасидан ел чиққунча ҳангради. Ундан сўрадилар:
- Нега бунча маҳзун куйлаяпсан?
- Отам шайтонни кўриб қолдим, - деди.
Шундан сўнг ҳамма эшаклар унга эргашди. Эргашмаганини ўзлари лаънатладилар, қолоқликда, жоҳилликда айбладилар. Уриб тепдилар. Аммо эшакхона ўзгармади.

Бошлиқ қилиб тайинлаш учун бир нечтасини суҳбатга чақиришибди. Биринчиси кириб суҳбатдан ўтолмабди. Иккинчи, учинчиси... суҳбатдан ўтолмабди. Навбат эшакка келибди. Унга тўрда ўтирганлар савол беришибди:
- Тарихни биласанми?
- Йўқ.
- Фалсафани тушунасанми?
- Қизиқмаганман.
- Адабиётдан хабаринг борми?
- Буларнинг ҳаммасини бир сиқим қуруқ хашакка алиштирмайман, - дебди эшак.
- Ана шуни бошлиқ қилиб тайинласак бўлади, - дейишибди ўтирганлар.

Эшакни гўзаллик салонига олиб боришибди. Қулоқларини худди отникидек қилиб қийибдилар. Гажак дум улашибди, ёл, тақа ҳаммаси отникидек. Ювиб-тараб отдек қилиб бўябдилар ва уни одамларга от, кичик от деб кўрсатишибди.
Одамлар унинг отлигига энди ишона бошлашган экан, эшак тупроқни кўриб қолибди ва ағанай бошлабди. Чанг осмону фалакка кўтарилибди. Шунда унинг нималиги ошкор бўлибди...

Набираларимга айтилган эртак.
Тулкини итлар қувиб қолибди. Тулки жон ҳолатда қочиб, бир амаллаб инига етиб келибди. Ҳаллослаганча у кўзидан сўрабди:
- Эй кўзим, мен қочаётганда сен нима қилдинг?
- Мен атрофни кузатиб турдим, - дебди кўз.
-Қулоқчам, сен нима қилдинг? – деб қулоғидан сўрабди.
- Мен атрофдаги ҳамма овозларни эшитиб, сенга хабар бериб турдим.
- Оёғим, сен нима қилдинг?
- Мен ҳар доимгидан ҳам чаққонроқ югурдим, дебди оёқ.
Тулки бундай қараса, орқасида жимжимадор думи ястаниб ётган эмиш.
- Ҳой менинг чиройли думим, - дебди тулки, - мен қочаётганда сен нима қилдинг?
- Менми, - дебди дум, - сен қочаётганда атрофдаги ўт-ўланларга, буталарга илашиб, сенинг чопишингга халақит бердим.
- Ҳали шунақами, - дебди тулки, - ундай бўлса ҳозир мендан кўрасан!
Тулки думини инидан чиқарибди-да, дебди:
- Ҳой итлар, олинг менинг думимни енглар!
Итлар тулкининг думидан тортган экан, ўзи ҳам бирга чиқиб келибди, Итлар тулкини ушлаб олишибди.
Набирам савол бериб қолди:
- Бува, ўзи тулкига дум нимага керак?
- Аслида тулки чопаётганда думи унинг тез бурилиб олишини таъминлайди, рул вазифасини бажаради. Думи бўлмаса тез чопганда ўзини ўнглолмай биринчи учраган нарсасига урилиб кетади.

Якшанба куни уйнинг олдидаги кичик ерни ағдараётган эдим, бир аёл келиб қолди. Салом йўқ, алик йўқ, дабдурустдан сўради:
- Амак, сиз мардикорми? Менинг ҳам еримни ағдариб беринг.
- Ҳа, мардикорман, - дедим, - фақат ана шу уйнинг бекасининг ерини ағдараман...

Фил қафасдан қочиб кетибди. Милисалар уни ахтаришга тушиб кетибди. Анчадан кейин улар бир қуённи туиб келтиришибди.
- Бу филми? – деб сўрсалар, қуён йиғлаб жавоб берибди:
- Филман, фақат урманглар!