پدرم همیشه بهم می‌گفت: «وقتی ته داستان تلخ تموم می‌شه، فکر می‌کنیم تموم داستان تلخ بوده و لحظه‌های خوبش رو فراموش می‌کنیم.»
خب راست هم می‌گفت، گاهی اوقات اتفاقات تلخ و سخت اونم انتهای ماجرا، شیرینی لحظه‌های خوب رو از روی زبونت می‌بره. انگار تلخی مدت زمان بیش‌تری روی زبون می‌مونه و تجربه کردنش واسه ضائقه‌ی ما آدم‌ها سخت‌تره. برای همین اکثر آدم‌ها می‌تونن شکلات یا یک کیک رو راحت بخورن اما وقتی بهشون یه لیوان قهوه‌ی تلخ یا یه پیک الکل می‌دی شاید نتونن راحت اون رو بنوشن. خیلی‌ها هم همون لیوان قهوه رو با شکلات، شکر یا یه چیز شیرین کنارش می‌خورن. البته خیلی‌ها هم مثل من نمی‌تونن بدون نوشیدن یک لیوانِ بزرگِ قهوه‌ی تلخ و یه نخ سیگار روزشون رو شروع کنن! خیلی‌ها که تلخی رو دوست دارن و دیگه براشون عادی شده. حالا این تلخی می‌تونه مربوط به داستان زندگی‌شون باشه یا مربوط به طهم قهوه‌شون.

#اچکان

@Achcaan

اشکالی نداره اگه آدم‌ها عوض می‌شن. خیلی بهشون سخت نگیر که چرا یه مدت پیش یکی بودن و الان یکی دیگه. بذار زندگی‌شونو بگذرونن، هرجوری که می‌خوان. دهنت رو ببند و چشم‌هات رو باز کن. درونِ اون چیزهایی که یه آدم انجام می‌‌ده و ما اون رو «کار بد» می‌دونیم، هزارتا نکته واسه یاد گرفتن وجود داره، پس برای هر حرکت، از سمتِ هرکسی آماده باش. بذار اتفاق بیوفته. ما نمی‌تونیم هیچ‌وقتِ هیچ‌وقت، کسی رو مجبور به انجامِ کاری یا فهمیدنِ چیزی کنیم. این که کسی خودش نیست به ما ربطی نداره، ما فقط دربرابر زندگی خودمون مسئولیت داریم. ما فقط می‌تونیم نشون بدیم که خیلی چیزها شدنیه و زندگی اونقدرها هم پیچیده نیست. واقعا نیست! اتفاقات، فقط عجیب و غریب و پیچیده خودشون رو نشون می‌دن، در حالی که همه‌چی توی چندتا تعریفِ ساده خلاصه می‌شه. چندتا اصل وجود داره که اونقدرر ساده‌س که نمی‌شه برای دیگری توضیحشون داد، حتی نمی‌شه بهشون فهموند که تو بهشون پی بردی! پس بذار خودشون تجربه‌ش کنن و بهش پی ببرن تا ارزشِ واقعی‌ش رو بفهمن. بعد از اینا هم، دیگه به چشم‌هات نیازی نداری. حالا وقتشه چشم‌هات رو ببندی و با قلبت آدم‌ها و رفتارهاشون رو نگاه کنی. گرفتی چی می‌گم؟!

#اچکان

صورت‌های زیبا، زیرِ لایه‌هایی از لوازم آرایشی و پوشیده در لباس‌های شیک و به‌روز. ناخن‌های مرتب و دندان‌های سفیدی که از بینشان صحبت‌های جالب و انگیزشی بیرون پرت می‌شوند. غذاهای هیجان‌انگیز؛ سفرها و تفریحات جذاب. کتاب‌های زیادی که در قفسه‌های کتاب‌خانه‌شان به چشم می‌خورد؛ ولی خب هم من و هم شما می‌دانیم که لای هیچ یک از آن کتاب‌ها حتی یک بار هم باز نشده‌است. توضیحاتم را همین‌جا تمام می‌کنم، فکر کنم خودت تا الان منظورم را متوجه شده‌ای.

#اچکان

یه عده هم که همیشه دلشون می‌خواد اولویت اول ِتو باشن. توی جواب دادن، توی دیدارها، توی خوشی‌ها و موفقیت‌ها؛ اما اگه این رو از خودشون بخوای درکش نمی‌کنن. مثلا بهشون پیام می‌دی و زمانی پیامت رو جواب می‌دن که خودشون کار دیگه‌ای دارن، وگرنه ممکنه پیامت بعد از یک ماه باز هم نشه. ولی اگه اون‌ها پیام بدن و تو همون لحظه جوابشون رو ندی، پشتت پر از حرف می‌شه. بعد از اسمت کلی صفت بد می‌چینن که حتی خودشون نمی‌دونن از کجا اومده. آدم‌هایی که فکر می‌کنن شخص مهمی هستن ولی اونقدر اعتماد به نفس پایینی دارن که با دیر جواب دادن، به شخصیت و عزت نفسشون برمی‌خوره. آدم‌هایی که از تو تمام وقت و انرژی‌ و تجربه‌ت رو می‌خوان و خودشون حاضر نیستن در مواقع لزوم، بهت یه لبخندِ کوچیک تحویل بدن.

#اچکان

آدم‌ها اینجوری‌ان که وقتی چیزی بخوای ازشون؛ هر زمان که اون‌ها دلشون‌ بخواد برات فراهمش میکنن. حالا می‌خواد شامل یک کمک، یک جواب یا یک‌ زنگ باشه. و جالبی‌ش این‌جاست که وقتی خودشون چیزی از تو می‌خوان، تو باز باید همون لحظه که اون‌ها می‌خوان براشون فراهمش کنی، وگرنه آدم بده تو می‌شی. به‌نظرم خودخواهی آدم‌ها تمومی نداره.

#اچکان

همیشه آرزو می‌کردم که توی کارم بهترین بشم، همین هم باعث شد کم‌کم که از کار کردن دست بکشم. چون فهمیدم هرچقدر هم خوب باشم، باز یکی هست یه گوشه‌ی دنیا که از من بهتره. ولی در نهایت تصمیم گرفتم خیلی اهمیت ندم. آخه چه اهمیتی داشت؟ مثلا نفر آخر باشم یا اول؟ بهترین بودن فقط با وجود دیگرون اهمیت پیدا می‌کرد ولی اگه دیگرون رو از توی ذهنم حذف می‌کردم چی؟ اگه فقط تنها من بودم توی دنیا که اون کار رو انجام می‌داد نفر اول و آخری دیگه وجود نداشت. پس دیگرون رو از توی ذهنم حذف کردم و بعدش فقط برام مهم این بود که بدون نتیجه، کاری رو انجام بدم که واقعا ازش لذت می‌برم.

#اچکان

قدیما به‌نظرم خوش‌حال کردن دیگرون خیلی سخت نبود. باهرچیز کوچیکی می‌شد به دیگرون یه حس خوب منتقل کرد. با یه جمله، با یه لبخند. ولی من خیلی وقت بود که نه جمله‌ای می‌اومد توی ذهنم و نه لبخندی روی لبم. برای همین این بار تصمیم گرفتم با نبودنم خوش‌حالشون کنم.

#اچکان

خیلی از ماها شاید اینجوری باشیم که ساعت‌ها بشینیم یه جا، زندگی این و اون رو ببینیم و حسرت بخوریم ولی در عین حال نتونیم از جامون بلند شیم و برای هدفی که براش ساخته شدیم کاری بکنیم. قدیم‌ها یک قهرمان توی کتاب قصه‌مون، انگیزه‌ی یک سال‌مون رو می‌ساخت اما الان چی؟! ساعت‌ها می‌چرخیم توی فضای مجازی و آرزو می‌کنیم کاش بدن این شخص رو داشتیم و پول اون یکی رو. کاش می‌تونستیم همسری مثل همسر فلانی پیدا کنیم. کاش استعداد اون دوستم رو داشتم و می‌تونستم دنبال‌کننده‌های زیادی رو داشته باشم. بعد دوباره به چرخیدن توی صفحات مختلف ادامه می‌دیم. وقتی یکی بهمون می‌گه برای این حرفه باید وقت زیادی بذاری و تمرین کنی، حرف‌هاش رو نادیده می‌گیریم و حوصله‌مون سر می‌ره. دلمون می‌خواد سریع به جایگاهی که توی ذهنمونه برسیم و همیشه آرزو می‌کنیم کاش یه شبه مشهور و پول‌دار بشیم. و تموم این‌ها باعث می‌شه به نشستن روی مبل ادامه بدیم و اصلا یادمون نیاد کی هستیم و واقعا چه حرفه‌ای مناسب ماست. به جای هنر واقعی و یا چیزی که برای اون ساخته شدیم می‌ریم سمت راه‌هایی که به‌نظر میان‌برن، اما نه میان‌برهایی به سمت هدف و موفقیت، میان‌برهایی به سمت نابودیِ استعدادهامون.

#اچکان

نکته‌ای که بین آدم‌های متظاهر‌ خیلی به چشم می‌آد، دروغ و دوروییه. اما این‌جوری نیست که تو دروغشون رو دربیاری! زمان که بگذره کم‌کم خودشون همه‌چیز رو بهت می‌گن، با کلمات نه، با رفتارشون. چون تظاهر کردن آسونه ولی ادامه دادنش سخته. اوایلش توی صحبت‌ها خیلی خفن و باحال به‌نظر می‌آن، مثلا توی صحبت‌های اولشون خیلی آدم درستی‌ان، تفریحاتشون هیجان داره و کلماتشون خیلی محکم و زیباست. همیشه هم این رو به همه می‌گن که چقدر دوستِ خوب مثل تو کم پیدا می‌شه که بشه باهاش راجع به زندگی صحبت کرد. بعد از چند روز که می‌بینن تو اونی نیستی که فکرش رو می‌کردن و نمی‌تونن مُخِت رو بزنن دوباره می‌شن همون آدمِ دم‌دستی‌ای که به هر دختر یا پسری که از نظرشون یه چیزی داره می‌چسبه. بنابراین اگه به آدم متظاهری برخوردی، یکم صبر کن و سعی نکن گیرش بندازی. آخه هیچ‌چیز دیدنی‌تر از این نیست که طرف خودش، خودش رو لو بده!

#اچکان