همیشه بیشتر از نیازت کنارت بودم،همین تورو عوضت کرد.

همین مجازات بس است،
که تورا آنطور که میدیدم نمیبینم.

خیلی عجیبه که بعد از یه سری وقایع آدم از غصه دق نمیکنه.

حس میکنم دوتا زندگی دارم.
تو یکی فکر میکنم و انجام میدم، تو اون یکی احساس میکنم و بنا به دلایلی باهم جور در نمیان.

بعضی حرفا از یه‌سری از آدما دل میشکنن،از اونایی که هیچوقت یادت نمیره.
با اون اشخاص میگردی خوش میگذرونی و زندگیتو به بهترین شکل ممکن ادامه میدی اما باز‌ هم‌اون حرفا یادت میاد و آزارت میده.
در واقع،بعد شنیدنشون دیگه اون آدم سابق نمیشی.

چگونه ناتمامی قلبم بزرگ شد
و هیچ نیمه ای
این نیمه را تمام نکرد .