بهار نزدیک می شود. بوی گل های اقاقیا در راه است. خودت را برای دشت ها آماده کن. کاش می شد سر به صحرا بگذاریم.

✍ #سهراب_سپهری
نامه به نلی

? @moarefy1

? #موسیقی_بی_کلام

? @moarefy1

فالگوش ایستادن

یکی از رسم‌های کهن چهارشنبه‌سوری فالگوش ایستادن است. در گذشته، بعد از غروب چهارشنبه‌سوری، بر سر معبرها، پشت درها یا بالای بام‌ها که مشرف بر کوی بود، به‌طور ناشناس می‌ایستادند و حرف‌هایی را که از سر اتفاق میان رهگذران ردوبدل می‌شد، با حاجت خود مطابقت می‌دادند و به‌این‌ترتیب، فال می‌گرفتند؛ یعنی اگر اولین افرادی که از آنجا می‌گذشتند، در کلام خود سخن از شادی و رونق کسب‌وکار و ازدواج می‌گفتند، آنکه به‌گوش ایستاده بود، فال خود را خوش و شادمانه تعبیر می‌کرد و اگر از اندوه و غم می‌گفتند، فالی ناخوشایند برای خود انتظار داشتند.
امروز «فالگوش ایستادن» در معنای مجازیِ پنهانی به صحبت دیگران گوش‌کردن کاربرد دارد.

#قصه_داشت.

? @moarefy1

قاشق‌زنی

قاشق‌زنی، ملاقه‌زنی یا کف‌چِلِزی، که یکی از رسوم تقریباً فراموش‌شدۀ روزهای آخر سال است، ایرانیان باستان معتقد بودند در پنج روز پایانیِ سال، ارواح درگذشتگان به خانه‌های خویشان و اقوام می‌روند. آنها نیز آتشی را روی پشت‌بام خانه برمی‌افروختند تا دلیل راهِ ارواح مردگان باشد. در مراسم قاشق‌زنی، که شب چهارشنبه‌سوری انجام می‌شود؛ قاشق‌زن باید مانند ارواح سکوت اختیار کند و با زبان بدن مقصود خود را منتقل کند و حاصل را در آشی به نام آش ابودَردا، که به نیت شفای بیماران پخته می‌شود، بریزد و کمی به اهل منزل بدهد و بقیه را به فقرا ببخشد.
مراسم قاشق‌زنی به‌مرور دستخوش تغییر شده‌است.این رسم دراصل یکی از رسوم زنانه بوده‌است، ولی امروز پسران نوجوان به قاشق‌زنی می‌پردازند و در بعضی از جاها شعر می‌خوانند. مردم نیز دیگر به آنها مواد لازم برای پختن آش نمی‌دهند، بلکه انواع شیرینی و تنقلات به آنها تعارف می‌کنند.

? @moarefy1

چهارشنبه‌سوری

دربارۀ چهارشنبه‌سوری تقریباً همه‌چیز را می‌دانیم و درعین‌حال چیزی نمی‌دانیم! مثلاً نمی‌دانیم نخستین بار در چه زمانی برپا شده‌است! اما می‌دانیم که «سور» ممکن است دو معنا داشته باشد: ۱- جشن، ۲- سرخ (که کنایه از تندرستی است).
به‌این‌ترتیب، چهارشنبه‌سوری یعنی «جشن چهارشنبه» یا «جشن طلب تندرستی [از آتش]» که در جملۀ معروفِ «زردی من از تو/ سرخی تو از من» دیده می‌شود.
از سوی دیگر، می‌دانیم که در ایران باستان تقسیم‌بندی و نامگذاری روزها به این ترتیب نبوده‌است. این جشن در شب آخر سال برگزار می‌شده و «شب‌سوری» نامیده می‌شده‌است. احتمال داده می‌شود که چون در نزد عرب چهارشنبه روز نامیمون و بدشگونی بوده‌است، ایرانیانِ تازه‌مسلمان جشن خود را به این روز منتقل کرده‌اند.
هرچه باشد، هدف از آن جشن و آتش‌بازی بوده‌است و نه جنگ و آتش‌افروزی.

? @moarefy1

#جرعه‌ای_از_کتاب

اما چیزی که من دلم می‌خواست تاب خوردن از یک درخت سبز بود که برگ‌هایش خش خش کنند، باد غرب بوزد و ابرهای سفیدِ سفید به سرعت از بالای سر ما رد بشوند.

تازه، نه فقط چکاوک‌ها، بلکه باسترک‌ها و توکاهای سیاه و سِهره های سینه سرخ و فاخته‌ها هم از چهار طرف نغمه سرایی کنند.

بوته زار از دوردست پیدا باشد، با فرو رفتگی‌های سایه دار و خنک، اما نزدیک ما موج‌های بلند علفزار که در نسیم تاب بخورند، همین طور جنگل و صدای آب، و کل دنیا بیدار و سرشار از شادی.

? #بلندی‌های_بادگیر
✍ #امیلی_برونته

? @moarefy1

#سخن_ناب

‌انسان دو سال نیاز دارد که حرف زدن بیاموزد
و پنجاه سال نیاز دارد تا سکوت را بیاموزد...

✍ #ارنست_همینگوی

? @moarefy1

#مائده_های_زمینی قسمت شانزدهم
پایان

? @moarefy1

#مائده_های_زمینی قسمت پانزدهم

? @moarefy1

#مائده_های_زمینی قسمت چهاردهم

? @moarefy1