دوباره پشت سرم پر از هوای تو بود
کسی نبود ولی صدا صدای تو بود

هر آنچه دوست داشتم
برای من نماند و رفت
امید آخرین اگر تویی برای من بمان.
•حسین منزوی

آدما می‌گن حالشون خوبه بعدش چاوشی گوش می‌دن.

به شادی مردم
اعتماد مکن برف
تا می‌باری نعمتی
چون بنشینی به لعنتشان دچاری
چیزی در سکوت می‌نویسی
همه‌مان را گرفتار حکمت خود می‌کنی
ما که سفید‌خوانی‌های تو را خوب می‌شناسیم
تو چقدر ساده‌ای
که بر همه یکسان می‌باری
تو چقدر ساده‌ای
که سرنوشت بهار را روی درخت‌ها
می‌نویسی
که شتک‌ها هم می‌خوانند
آخر ببین چه جهان بدی شد
آفتاب را
داور تو قرار داده‌اند
و تو با پایی لرزان به زمین می‌نشینی
پیداست که می‌شکنی برف
تا قَدرت را بدانند
با سنگ‌ریزه و خرده شیشه فرودآ
فکر می‌کنم سرنوشت مرا
جایی دیده‌ای برف
آب شو! آب شو! موسیقی منجمد!
و بیا و ببین
رنج را تو کشیدی
به نام بهار تمام می‌شود
•شمس لنگرودی

چون درختی در صمیم سرد و بی ابر زمستانی
هر چه برگم بود و بارم بود
هر چه از فر بلوغ گرم تابستان و میراث
بهارم بود
هر چه یاد و یادگارم بود
ریخته‌ست
چون درختی اندر اقصای زمستانم.
•پیغام| اخوان ثالث

تو هم می‌روی از این جا به زیر آسمان دیگری از همین رنگ
‏لب‌هایت را می‌بری
‏و شکل موها و دور شانه‌ها را دیگر
‏لذت دستکاری از من دریغ می‌کنی
‏پشت این پنجره
‏من و این کبوتران بی‌توجه
‏مانده‌ایم و بی‌توجهی می‌کنیم
‏می روی و دستانت را می‌بری
‏چشم‌ها را، قدم‌ها و فنجانت را
•شمس آقاجانی

تویی که هم قفسی
ببین که من نفسی
نمیکشم تو اگر
به داد من نرسی...

من به خدا اعتقاد دارم
اما نمی‌توانم جهان او را بپذیرم. نمی‌توانم برای رنج کودکان بخشش بطلبم...
چه چیزی می‌تواند رنج یک کودک بی‌گناه را توجیه کند؟و اگر همه حقیقت در این باشد که این رنج‌ها برای نجات انسان لازم است، من پیشاپیش اعلام می‌کنم که این حقیقت را نمی‌پذیرم.

•داستایفسکی | برادران کارامازوف

افسوس که تمام روابط انسانی نیاز به نوعی نقاب دارند‌ و تنهایی؛
اخرین گریزگاه انسان های صادق است…
-بوف کور صادق هدایت

به گمانم نزدیک تر از رگ به انسان، تنهاییست.
غربتی که نه در آغوش خانواده،نه درجان دوستی نه در پناه عشق و نه در هجوم سراسیمه ی آدم ها شفا نمی یابد…
که در دل عمیق ترین عشق ها نیز غربتی منتظرت هست.
•آیسان روح نواز