‌— تو شب‌هام رو به بی‌زاری کشوندی.
تو خورشیـد یه بی‌خواب رو سوزوندی.

—"فراموش کردنی وجود نداره."
ته تهش اینه که دیگه حرفش رو نمی‌زنی.
اصلا مگه میشه آدم چیزی که تو دلش
ریشـه کرده رو فرامـوش کنه؟

تو برای من، شبیه کوچه‌ای بودی که به "دریا" می‌رسید.

‌—حـداقل امیـدوارم خـراب کردن "زندگی‌مـن"
بخشی از زندگیت رو ساخته باشه.

" و من در همه‌ی انسـان‌ها، تنهـا به دنبال او می‌گردم. "