درد دارد که خودت علت لبخند شوی

و دلت در همه حالات پر از غم باشد

#رسول_احدی

آن رفیقی که به دوران غمم دور نرفت

زیر شمشیر غمش رقص کنان خواهم رفت

در این سرای بی کسی کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

یکی زشب گرفتگان چراغ بر نمی کند
کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند

نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

دل خراب من دگر خراب تر نمی شود
که خنجر غمت از این خراب تر نمی زند

گذر گهی است پر ستم که اندرو به غیر غم
یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند

چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته ات
برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند

نه سایه دارم و نه بر بیفکنندم و سزاست
اگر نه بر درخت تر کسی تبر نمی زند

#هوشتنگ_ابتهاج

خاک من زنده به تاثیر هوای لب توست
سازگاری نکند آب و هوای دگرم...

#سعدی

همه خفتند و منِ دلشده را خواب نبُرد
همه شب دیده‌ی من بر فلک اِستاره شمُرد
خوابم از دیده چنان رفت که هرگز ناید
خوابِ من زهرِ فراقِ تو بنوشید و بمُرد...

#مولانا

مطربِ عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقشِ هر نغمه که زد راه به جایی دارد
#حافظ

در وصف تو بسیار سرودیم و ندیدی
یک عمر غزلخوان تو بودیم و ندیدی

با دیدنت ای خاطره‌ی خوش، همگان را
از خاطره‌ی خویش زدودیم و ندیدی

ای دل‌زده از سردی آغوش زمانه‌!
ما این‌ همه آغوش گشودیم و ندیدی

موهای تو شعرند و همین چند غزل را
از دفتر شعر تو ربودیم و ندیدی

چون گَرد که پنهان شده از گردش چشمت
هستیم و نمی‌بینی، بودیم و ندیدی

#سجاد_سامانی

در سلسله‌ی زلفِ توام نام نهادند
آشفته، سیه‌روز، گرفتار، پریشان

#واقف_لاهوری

دل ندارم که به معشوق زمینی بدهم !
دل من گوشه صحنت بخدا جا مانده

در جهان بال و پر خویش گشودن آموز
‏که پریدن نتوان با پر و بال دگران ...

#اقبال_لاهوری