M....m :

در امتداد هر شب سرگردان 
خود را میان خواب تو گم کردم
انگار در سراب فراموشی  
 دنبال رد پای تو می گردم

من خالق ترانه ی پاییزم
لبریز از سکوتم و تنهایی
تو فصل فصل هر غزلی، اما
کی با ردیف و قافیه می آیی

من برگ خشک‌ و زرد و چروکیده 
بر شاخه های خلوت پنهانی 
در انتظار حادثه ی دیدار
در لحظه لحظه های پریشانی

چون ابرهای کهنه ی بی باران
مانند بغض تلخ فرو خورده
راهی برای بارش اشکم نیست
بر قلب خاک خالی دلمرده

در قابهای خالی بی چهره !
دیوارهای خانه چه بی نورند
تصویر چشمهات، شبح گونه
صد سال از نگاه خودت دورند

تصویر خاطرات تو در فکرم 
هر دفعه با نیامدنت مُردند
ساعت شمار از نفس افتاد و
من را به گور عاشقی ات بردند ....

#مریم_عرفان#بداهه@M2476E

**M....m :

بعد از تو‌ قلب خسته، تاب و توان ندارد
میلی به زنده بودن در این جهان ندارد 

رفتی و باورم شد بخت سیاه قلبم       
 حتی ستاره ای در هفت آسمان ندارد

چشمان اشکی من، در آینه نشان داد     
 منشور من پلی از رنگین کمان ندارد     

ساعت دقیقه ها را هی پشت هم شمرده
دشت شقایق من فصل جوان ندارد

مدهوش سایه های مرگ است سرنوشتم
 روحم برای ماندن در من ! زمان ندارد!**#مریم_عرفان@M2476E

‍ **M....m :

آمدی پاییز را از باغ من برداشتی
فصلی از پروانه ها را در بهارت داشتی

پوچ و تو خالی شبیه یک مترسک بودم و
در تنم هی ذره ذره، عاشقی انباشتی 

کوه دردی بود قلبم، بر فراز قله اش
آمدی و پرچم فاتح شدن افراشتی

در هوایت دل معطر می شد از احساس خوب 
قلب من با شعر احساسات می کرد آشتی

عاقبت شاعر شدم، اما رها کردی مرا  
هیچ شعری را به وزن دلخوشی نگذاشتی

رفتی و در کوچه ی دلواپسی ها گم شدم
آخر این قصه فهمیدم چه می پنداشتی

من شدم دیوانه و مجنون ولی آخر چه شد؟!
گفتی از اول مرا لیلی نمی انگاشتی

اولین و آخرین عشقم تو بودی بی وفا 
آفرین نامهربان من ! عجب گل کاشتی !**

#مریم_عرفان@M2476E آوا #شاهین

**M....m :

در خیال و خواب من هر شب نمایانی مگر  
خواب من یخ زد چرا ؟! آخر زمستانی مگر !

روی دیوار اتاقم سایه روشن می شوی !
ماه من در سایه های خسته پنهانی مگر 

قایق من را چنان کوبیده در هم موج تو
عشق دریایی من ! سیلاب و طوفانی مگر

غنچه ها را یک به یک در خواب من می کاشتی
مریم دشت خیالم را تو بارانی مگر

گاه خاری می شوی در پای قلبم می روی
ای کویر پر عطش ! روح بیابانی مگر

نقش اسلیمی موهای تو را دارد تنم
مثل موهایت در آغوشم پریشانی مگر

واژه هایم را تو چیدی در غزلها پشت هم  
شاعر احساس من هستی نمی دانی مگر !؟؟

رفتی و در بیت آخر قلب احساسم گرفت   
مُردم و از دست رفتم خط پایانی مگر !؟؟#مریم_عرفان@M2476E دکلمه** #مائده_ابوالفتحیhttps://t.me/taranehvaresh

**M....m :

جام و قدح و کاسه در گوشه ی میخانه
می ریخت به پایت دل، این دل، دل دیوانه

هر سو بروی قلبم معطوف نگاه توست
چون کعبه نظرگاهم شد چهره ی جانانه

می سوزم و می میرم در عشق فنا شد دل
چون قصه ی شمع و گل، سوز پر پروانه

دل می رود از دستم چون سایه به دنبالت
این کوچه به آن کوچه این خانه به آن خانه

نقش قلمم امشب سر زد به شب شعرت 
 با عشق نوشت از تو ابیات غریبانه

بگذار شب آخر با عشق تو بگذارم
لب بر لب جام می سر بر سر آن شانه**#مریم_عرفان@M2476E

**M....m :

ببین گل کرده امشب مریم گلدان به یاد
تو
شده آغوش من چون ظهر تابستان به یاد تو

چه عطری می نشیند از تو بر تنهایی شعرم
و می لرزد دوباره سینه ی سوزان به یاد تو

چنان در جای جای خانه ام جاری شدی امشب
که کرده رود احساسات من طغیان به یاد تو

ولی هر بار می آید به یادم نیستی پیشم
ببارد ابر بغضم باز با باران به یاد تو

از آن پس درد من را پاکت سیگار می فهمد
و حال و روز من را خلوت ایوان به یاد تو

و حالا باز هم من باز هم یک درد تکراری  
شب و تنهایی و صد شعر بی پایان به یاد تو**#مریم_عرفان@M2476E

**M....m :

روزگاری از خودم احساس بهتر داشتم 
در مسیر عاشقی یک فاز دیگر داشتم !

شعرهایم بوی دلتنگی و تنهایی نداشت 
واژه های بهتری در ذهن و دفتر داشتم

رفتی و له شد دلم از بار دردت عاقبت
من به احساسات تو، بیهوده باور داشتم‌

آسمانم بعد تو ابری شد و قلبم گرفت
کاش می شد رفت از اینجا کاشکی پر داشتم

صد غزل یخ بست‌ از سرما و‌ تاریکی غم 
کاش در تقویم دردم روز آخر داشتم‌

شد درِ دنیای قلبم روی شادی مُهر و‌ موم
عشق را از صحنه ی احساس خود برداشتم

زندگی با من سر ناسازگاری را گذاشت 
مهربان می شد اگر، یک شعر محشر داشتم !#مریم_عرفان@M2476E دکلمه** #مائده_ابوالفتحی

**M....m :

آمدی پاییز را از باغ من برداشتی
فصلی از پروانه ها را در بهارت داشتی

پوچ و تو خالی شبیه یک مترسک بودم و
در تنم هی ذره ذره، عاشقی انباشتی 

کوه دردی بود قلبم، بر فراز قله اش
آمدی و پرچم فاتح شدن افراشتی

در هوایت دل معطر می شد از احساس خوب 
قلب من با شعر احساسات می کرد آشتی

عاقبت شاعر شدم، اما رها کردی مرا  
هیچ شعری را به وزن دلخوشی نگذاشتی

رفتی و در کوچه ی دلواپسی ها گم شدم
آخر این قصه فهمیدم چه می پنداشتی

من شدم دیوانه و مجنون ولی آخر چه شد؟!
گفتی از اول مرا لیلی نمی انگاشتی

اولین و آخرین عشقم تو بودی بی وفا 
آفرین نامهربان من ! عجب گل کاشتی !**#مریم_عرفان#شاهین@M2476E