تمام اطلاعات رندومی که راجع به پدرو پاسکال، توسط اینترنت بهم داده شده‌، برخلاف میلم بوده.

«من همیشه برای رهایی از مشکلات از زبان استفاده می‌کردم. من در سنین پایین متوجه شدم که اگر همهٔ افرادِ کلاس را بخندانم، این قدرت است. من از خانواده‌ای آمدم که کتاب‌های زیادی داشت. در واقع، اولین کتابی که فکر می‌کنم خواندم، کتابی به‌نام «چرا جانی نمی‌تواند بخواند؟» بود که آن را از مادرم دزدیدم. مادرم پیش‌بینی می‌کرد که من در خواندن مشکل داشته باشم، زیرا من از کودکی گرایشات جامعه‌ستیزانه از خود نشان می‌دادم. [اما] من به آن کتاب چسبیدم و درواقع به خود خواندن را یاد دادم. و می‌دانید، قهرمانان اولیه در زندگیِ من، موسیقیدانان و نویسندگان بودند. [و من از داستان زندگیِ آن‌ها فهمیدم که] مهم نیست چقدر جامعه‌گریز هستید، شما می‌توانید ماجراجویی داشته باشید، و سپس با نوشتن چیزهای زیبا در مورد آن ماجراجویی‌ها، آن‌ها را [در قالب کتاب، فیلم و مستند] به نمایش بگذارید. و این موضوع از کودکی بر من تأثیر گذاشت.»

— اَنتونی بوردِین، در ارتباط با زبان و اهمیت نویسندگی در زندگی‌اش به عنوان یک فرد جامعه‌گریز (به انگلیسی: Antisocial)

“But in the hollow of a tree the forest waits for me.”
2:41

این روز‌ها رومن روی هستم و Pre-grieving اما با دریچه‌ای از امید، چون کار دیگه‌ای از دستم برنمی‌آد.

«Mets moi dans mon cercueil, Louis, Louis.»

«هر کجا که پرسه می‌زنم، برلین، پاریس یا استکهلم، تکه‌ای از جنگل همراهم می‌آید و بی‌صدا تماشا می‌کند.»

گورویچ در آهنگ «صحرا منتظر خواهد ماند» از تمایل خود به بازگشت به طبیعت صحبت می‌کند؛ با اینکه زندگیِ شهری او را تسخیر کرده‌است، اما او لحظات را به امید بازگشت به طبیعت می‌گذراند.

با دید استعاری، این آهنگ می‌تواند در ارتباط با مبارزات انسان مدرن در برقراری تعادل بین انتظارات اجتماعی و نیاز‌های خود باشد. به عنوان مثال، «صحرا» می‌تواند نمایانگر وجه درونیِ انسانی یا خلاقیت یک فرد باشد، در حالی که «شهر» می‌تواند نشان‌دهندهٔ انتظارات اجتماعی یا فشار زندگیِ روزمره باشد. با این تعبیر، «صحرا» مکانی برای سکون و تأمل است، در حالی که «شهر» نشان‌دهندهٔ فشار مداوم برای همگام‌شدن با خواسته‌های جامعه است. راوی تلاش می‌کند تا بتواند تعادلی بین آن‌ها پیدا کند و با همگام شدن با جامعه، خود واقعی‌‌اش را فراموش نکند.

این آهنگ نشان می‌دهد که هرچقدر تلاش کنیم تا وجوه درونی و واقعیِ خود را برای همرنگ شدن با جامعه کنار بگذاریم، این کار غیرممکن است و در آخر انتظار بازگشت به «خود» را می‌کشیم.

@xHelterSkelterx

One thing about me is that I will cry. I feel something pure and real and bam I cry.