“101”
Ўликлар устида фашист нонин ер,
Асирлар – қаноти қайрилган қушлар!
“Немиснинг руҳини кўтар”, – дер Гитлер –
Жаҳонгир бўлмоқни кўради тушлар.
Қамоқдек гўёки замину замон,
Бир фашист қолганди асир бўлмаган.
Оёғи остида қанча тирик жон,
Кўнгилсиз немиснинг кўнгли тўлмаган.
Иш бошлар Гитлернинг не-не шотири,
Немиснинг руҳини кўтармоқ даркор.
Асирдир дунёнинг не-не ботири,
Тасвирга олинсин кўрсатиб абгор.
Танланди жуссаси майда одамлар,
Кўзлари жовдироқ, қорача юзи.
Нон бермай ўн кунлаб ишлатсанг бўлар,
Ўлдириб юборсанг, қолмайди изи.
Кўп кун оч қўйдилар, итдек ишласин,
Жовдираб йиғласин, нону сув десин.
Бир-бирин тупроққа қорсин, тишласин,
Бурда нон ташласанг, бир-бирин есин!
Тасвирга олишга ҳамма нарса тахт,
Иршаяр бошлиқлар, тиржаяр немис.
Бир бўлак нон ташлаб кутади бадбахт:
“Тупроққа тенг қавм, – дейди, – чўкар тиз.
Қирқ эран дафъатан қурди чордона,
Нигоҳлар хотиржам, кенжаси турди.
Тупроққа қоришган бурда нон ана,
Олди-ю, ўпди у, кўзига сурди.
Сўнг олиб борди у энг улуғига,
Бурда нон қирқ ушоқ бўлди-я, ҳайҳот!
Етказди ушоқни бири бирига,
Томоша йўқ наҳот?! Режалар барбод...
Қутурди ит мисол фашист тўдаси,
Бурдалаб ташлади бу қирқ эранни.
Биттаси воҳ демас, чиқмади саси,
Елкалаб турарди Ватанни, шаънни!
Қирқ эрнинг онаси, ўзбек онаси
Қирқ бўлак қиларди нонни шу маҳал.
Суюниб нон тишлар немис боласи,
Нега жим турибсан, дунёи азал?!
Ўзбекни хўрламоқ бўлар нокаслар,
У эса дунёни қутқарар ҳар гал.
Боғ қилар, гул экар орзу-ҳавас-ла.
Тангридан хуш тақдир тилаб ҳар маҳал.
Қаддингни тик тутгин, она Ватаним,
Мард ўғлон, гул қизлар ўсган макон бу.
Дунёга борини тутганича жим,
Башарга жонфидо Ўзбекистон бу!

"Оқ армонлар" китобимдаги шеър асосида айтилган.

“Она” десам қайтиб келар бола чоғлар,
“Она” десам лола бўлар дилда доғлар,
“Она” десам тиззалайди қадим тоғлар,
Сиз мадорим, сиз баҳорим, онажоним.

Фикримдасиз, ахир фикрим сиздан, она,
Шукримдасиз, ахир шукрим сиздан, она,
Зикримдасиз, ахир зикрим сиздан, она,
Дилда борим, дилбардорим, онажоним.
2.02.25.

Устозларни хотирладим

Ёзсам...
Ёзсам...
Тоғларнинг чўққиси ўқий деб кутса,
Сатрлар юзига урилса эпкин.
Бургутлар қанотин сатримга тутса,
Мисралар мовийлик ичра олса тин.
Ёзсам...
Жоми Жам ̶ лолалар шабнам май тутса,
Мисралар қирларда чопса сарпойчанг.
Булутлар сел бўлиб ўзин унутса,
Бодомнинг кулгуси таратса жаранг.
Ёзсам...
Сатрлар сочига бармоқ тегирмай,
Довдираб, узоқдан термулса шамол.
Фаришта эканин билиб-билдирмай,
Бахтлидан бахтлироқ бўлолса АЁЛ!

Дада!
Мен Сиз азоблардан тўлғониб,
Тутунларга кўмилган тунман.
Изтироблар ичра уйғониб,
Ҳақдан мадад тилаган тунман.
Мен сиз кўплар кўрмаган китоб
Олганингиз ўшал мажлисман.
Қалбингизда асралган хитоб,
Ортингизда қолажак изман,
Қайғу сиздан нари турсин-ай!

Дада!
Мен сиз кўрган ғамман, дадажон,
Эрта келар кунларингизман.
Мен сиз барпо айлаган жаҳон,
Дилда қолган унларингизман.
Куйингизман куйланмай қолган,
Пешонангиз устида терман,
Кўзингизман қайғудан толган,
Сиз ёзмаган қиссаман, шеърман,
Қайғу сиздан нари юрсин-ай!
1989 й.

Кетсам кўчангизда изим қолмагай,
Изимни супуриб қўяр шамоллар.
Сизнинг дуонгиздан қўлим толмагай,
Сизни банд қилмагай сўлғин хаёллар.

Кўлимдан учган ул ўрдагу ғозлар
Сиз томон бормагай, олманг хавотир!
Ўтди-ку баҳорлар, ўтади ёзлар,
Сиз нима топарсиз?! Сиз нега қодир?!

KETSAM...

Ketsam, ko‘changizda izim qolmagay,
Izimni supurib qo‘yar shamollar.
Sizning duongizdan qo‘lim tolmagay,
Sizni band qilmagay so‘lg‘in xayollar.

Ko‘limdan uchgan ul o‘rdag-u g‘ozlar
Siz tomon bormagay, olmang xavotir!
O‘tdi-ku bahorlar, o‘tadi yozlar,
Siz nima toparsiz?! Siz nega qodir?!

2023-y.

Men sevgan qo`shiqlardan