Қанийди

Гуллаб берса эди манови дарахт,
Анов гул қайтадан яшнаса эди.
Қанийди, ҳеч кўнгил бўлмаса яра,
Барини бошидан бошласак эди.

Қанийди, айтолсам журъатим тўплаб,
Отамни ҳаммадан яхши кўришим.
Бузоқчанинг узун кипригин санаб,
Қўмсадим далада беда ўришни.

Агар имкон бўлса, яна қайтадан,
Йиғардим тентираб юрган хаёлни.
Орзу қилмас эдим шуҳрат, тантана,
Ташлаб кетмас эдим ўша аёлни.

Кўзлари кўзимда қолган олапар,
Қирга адаштириб келмасдим, ишон.
Тутиб емас эдим сени кабутар,
Агар менга қайта берилса имкон.

Фақат осмон ўша, бари ўзгарган,
Югуриш имконсиз тўртта тарафга.
Қўлларим бўғзимга солмоқда чангал,
Мени ўз ҳолимга қўйма, Яратган.

Муҳаммадали ҒАФФОРОВ

https://t.me/azob4

https://t.me/ezgulikgazeta

Навбатдаги сонга мақола ва ижодий ишларни саралаяпмиз...

https://t.me/ezgulikgazeta