​​Имом-и Раббоний ҳазратлари айтганлар:

Бир инсон жуда бузуқ бўлиши мумкин, паст-насабли бўлиши мумкин, одобсиз бўлиши мумкин, бу ёки бошқа бўлиши мумкин, лекин агар у бу буюкларнинг йўлида бўлса, йўл жуда мустаҳкам ва жуда қадрли бўлгани учун, ўша инсон барибир мақбулдир, азиздир.

Бу ўзидан эмас, йўлнинг хусусиятидан.

Буюкларимиз, "Ё Раббим, бу йўлга мансуб бўлганлар, охир-оқибат сенинг ризоингга етишсин", деб дуо қилганлар. Бу йўл шундай йўлки, зотча муҳаббати бўлган ҳар ким албатта ризо-и илоҳийга етар.
Тақдир тақозоси билан бузуқ бир инсон бўлса, дунёда етиша олмаса, ўларкан етишади.
Ўшанда етиша олмаса, қабрда етишади.
Ўшанда етиша олмаса, маҳшарда етишади.
Ўшанда етиша олмаса, жаннатда етишади.
Охир-оқибат етиша олмаса, охири албатта етишади.

Чунки бу йўл мутлақ етиштирувчидир.

@naqishbandiya

**МАХТУМҚУЛИ турғил дедилар.

Сайрисулук яни ғайб оламига сайри**

@yunuusemro
👆исломий сериал фильмлар.

@qushlarilasayohatt
👆исломий сериал

@zikr_naqshbandiya
👆тариқатга кирганлар учун дарсликлар

@hojibayram
👆исломий сериал

@naqishbandiya
👆бизнинг каналимиз

@naqishbandiya

**ВАЛИЙЛАР АЛЛОҲНИНГ ДЎСТЛАРИДИР

«Эй Одам фарзанди! Мен Аллоҳдирман, Мендан бошқа илоҳ йўқ. Менга ибодат қилинг, Менга шукр қилинг, куфр келтирманг.
Эй Одам фарзанди! Ким валийларим - дўстларимга душманлик қилса, Мен билан уришишга бел боғлабди. Мендан бошқа ёрдамчиси бўлмаган кимсага зулм қилган киши учун ғазабим қаттиқдир. Ким тақсимлаб қўйган насибамга рози бўлса, ризқига барака бериб, хоҳламаса ҳам, дунёни у кишининг оёғи остига келтириб қўяман».**

@naqishbandiya

@marifatulasror
@manoqibinaqshband
@xojagonnaqshbandiya

Аллох аввалдир~яьни аввали бўлмаган.
Аллох боқийдир~яьни охири йўқ.
Хуллас Аллох  мутлақ доимийдир.
Ишқ, Мухаббат хам доимийдир.
Чунки Аллох~бу мухаббатдир пок, илохий,  абадий, беғубор,
Ва ширин ишқдир.
Сиз Аллохнинг мухаббатини қачон қачон сезасиз қачонки унга эркалик билан чинакам унга талпиниб,  сахрода сувга ташна бўлган одамдек интилганингизда, ёнаётган шамнинг тафти қанчалик қайноқ бўлмасин унга парвона бўлётган хашоратдек бўлганда,  хар кимда, хар яратилиқда, ва хатто томчи заррасида Уни Олий Пок зотни кўрганизда,  хис этганизда,  Унинг Ал Вадуднинг сизга бўлган мухаббатини хароратини туясиз.
Аллох таоло ўз бандаларини жуда яхши кўради.
Ва айниқса уни қалбидан, зикридан тушурмайдиган дўстларини севади.

Умиджон Эрмухаммадамин Хожа
@naqishbandiya

РОБИЯНИНГ ШАРТСИЗ СЕВГИСИ

Ривоят қилишларича бир куни Робия бир қўлида бир челак сув, иккинчи қўлида ёниб турган машъала кўтариб Басра кўчаларидан югуриб ўтаётган экан. Йўловчилар ҳайрон бўлиб ундан сўрашипти:
- Бунчалар шошилиб қайларга йўл тутдинг, эй Робия?
Робия қўлидаги челакка ишора қилибди:
- Дўзахдаги ўтни ўчирмоқчиман.
Йўловчилар ёқаларини тутиб, “астағфируллоҳ” деганча, сўрашибди:
- У ҳолда қўлингдаги машъала нечун?
- Бу машъала билан жаннатга ўт қўймоқчиман.
Йўловчиларнинг юзларидан қони қочиб қичқиришибди:
- Аллоҳдан мағфират сўраб илтижо қил, эй бадбахт аёл, акс ҳолда кофир қавмларидан бўлиб қоласан.
- Йўқ, азизларим, сизлар мени нотўғри тушундинглар. Мен кофир эмасман. Аллоҳ таоло билан бандалар ўртасидаги бу икки пардани йўқотмоқчиман холос, токим бандалар Аллоҳ таолога дўзах ўтларида куйишдан қўрқишгани ёки жаннат иқболидан умидвор бўлишгани учун эмас, балки Унинг Аллоҳ эканлиги, Биру Борлиги ва унга бўлган шартсиз муҳаббати учун ибодат қилишсин.

@naqishbandiya

Жунайд Бағдодий раҳматуллоҳи алайҳ айтадилар: «Менга тавҳидни бир аёл ўргатган. Бир куни олдимга ўша аёл келиб, «Ҳазрат, эрим иккинчи хотин олмоқчи бўлиб юрибди. Унинг бошқа хотинга уйланиши жоиз эмаслиги тўғрисида фатво ёзиб беринг», деб илтимос қилиб келди. Мен унга: «Синглим, эркак кишида зарурат бўлса - тўрттагача уйланиши мумкин, шариат бунга ижозат берган. Қандай қилиб мен буни ман қилишим мумкин?, дедим. Аёл совуқ бир нафас чиқариб, деди: «Ҳазрат, агар мумкин бўлганида, мен юзимдан пардамни олар эдим, сиз менинг ҳусну жамолимни кўриб, беихтиёр қўлингизга қалам олиб, «Бундай гўзал хотини бор одам иккинчи марта уйланиши мумкин эмас», деб ёзган бўлар эдингиз). Аёл шу сўзларини айтиб, ортига қайтиб кетди.
Лекин менинг қалбимга шундай манъо келди, «Аллоҳ таоло бир аёлга ҳусну жамол ато қилса, у Аллоҳ таолонинг маҳлуқи бўла туриб, «Мендек хотини бор кишининг иккинчи хотин олишга ҳаққи йўқ » деб ноз қилса, энди Аллоҳ таоло энг гўзал ҳусн эгаси бўла туриб, қандай қилиб бандасининг муҳаббат назари ўзга тарафга қаратилишини ҳуш кўрсин?»
~ Шайх Зулфиқор Аҳмад Нақшбандий "Илоҳий ишқ"

П.с: Бирни кўр, бирни бил, бирни сев...

Умиджон Эрмухаммадамин Хожа
Биз Аллохга ошиқ бўлдик

@naqishbandiya

?Нақлдурки, Боязид Бистомий ўлар ҳолида: «Аллоҳ-Аллоҳ!» деб кўп айтди. Чунким жон бўғзига келиб, айтар эдиким:
— Ҳар вақт Сени ҳузур билан ёдлар эдим, энди жоним буғзимга келди, сенинг тоатингдан ғофилман! Илоҳи, агар бир оз мен ғофилдур, аммо Сен ҳозирдурсан!
Боязид азиз жонини Ҳаққа топширди ва дунёдан ўтди, Абу Мусо ҳозир эмасди. Ул кеча бир туш кўрдиким, Аршни бошига кўтармиш эди. Уйғонгач, шунда ажабланди ва деди:
– Бориб, бу тушнинг таъбирини Боязиддан сўрайин, — деб келди.
КЎрдиким, Боязид вафот қилибдур. Боязиднинг жанозасини ўқиб, кўтардилар. Халқ кўп ёпушти. Ҳеч ким тутарга ер топмади. Ночор бўлуб, Абу Мусо жаноза остига кирди, жанозани бошида кўтарди.
Борар экан, Боязид овозини чиқариб, деди:
— Эй Абу Мусо, кўрган тушинг таъбири будирким, у Аршким, тушингда бошингга кўтарган эдинг, ўша Арш мен эдим!
?
Яна бир муриди Боязидни тушида кўрди ва сўрадиким:
— Мункар ва Накирдан қандай ўтдинг?
Деди:
- Мункар ва Накир келиб менга савол қилдиларким:
— Аллоҳинг ким?
Дедим:
– Бориб Аллоҳдан сўранг! Ва айтинг Боязид сенинг нимангдур, денглар! Ҳар наким, У деса, шудурман, — дедим! Агар ул Боязид қулимдур, деса қулиман. Акс ҳолда, мен агар минг мартаба, Қулиман!
— десам нима фойда! Шу сўз билан мендан қайтдилар, қайта келмадилар!
?
Нақлдурким, Хазравиянинг хотини Боязиднинг қабрига тавоф қилгани келиб, шу ердагиларга қараб деди:
--Боязид кимдур, билурмисизлар?
--Дедилар:
--Сиз яхши билурсиз!
Аёл деди:
--Бир куни хонаи Каъбани тавоф қиларканман, бир он тафаккурга чўмдим. Боязидни кўк оламига элтдилар. Арш остида охири кўринмайдиган бир саҳро бор эди. Ҳар бир япроғида, Боязид Аллоҳнинг валисидир,- деб ёзилган эди.
?
Пир Умар айтар:
--Боязидни тушимда кўрдим. У менга насиҳат қилиб, деди: "Одамлар тубсиз денгиздадирлар. Ва буларнинг ул денгиздан чиқиши учун кема бўлур. У кема охират озуқаси билан ясалади. Эй банда, ул кемага чиқишга жаҳд қилгил! Заиф танингни ул денгиздан саломат қутқаргайсен!"
?
Ва яна улуғ зотлардан бири Боязидни тушида кўриб, сўради:
-Тасаввуф нимадур?
Деди:
- Мосиволлоҳни,яъни Аллоҳдан ўзгани тарк этиб,муҳаббат тўрида ўтирмоқ!
?
Бир куни шайх Абу Саид Боязиднинг зиёратига келиб, деди:
--Бу у ҳазратдурким, ҳар ким бир нарсани йўқотган бўлса, келиб бу ҳазратда топгай!
Воқеан шундайдир. Аллоҳ уни раҳмат қилсин !

"Тазкират ул-авлиё"

Fariduddin_Attor

@naqishbandiya

#ривоят

"Ўз даврининг ягонаси, Тус машойихларининг улуғларидан бўлмиш ҳидоят ишида машҳур Шайх Абдуллоҳ Минваъзий (раҳматуллоҳи алайҳи) бир куни асҳоблар билан ўлтирган экан. Дастурхон ёзиб, нон келтирдилар. Шайх асҳобларига деди:

- Шу кунлар ичида бир йигит икки қора итни етаклаб келади. Сизлар унинг иқболига пешвоз чиқинглар, у улуғ ҳолдаги кишидир.

Ҳусайн Мансур Ҳаллож Кашмирдан (Тусга) келаётган эди. Эгнида қора кафанлик, икки қора итни етаклаганча келар эди. Асҳоблар саҳрога чиқиб, Ҳусайн Мансурга дуч келдилар. Устознинг сўзи ҳурматидан тавозе ва икром кўрсатиб, уни Шайхнинг уйига келтирдилар. Шайх уни кўриб, ўрнидан турди ва ўз жойига Маесурни ўтқаздирди. Мансур келиб ўтирди. Икки итни икки ёнига ўтқаздирди. Дастурхон келтирдилар. Асҳоблар Шайх қилган муоиплпни кўриб, ҳеч нима демадилар. Шайх унинг нон еганини ва итларга нон берганини кўриб, томоша қилиб ўтирар эди. Асҳоблар кўнгилларида инкор қилдилар.

МансурҲаллож таомдан фориғ бўлиб, кетмоққа чоғланди. Шайх уни кузатгани чиқдилар. Қайтиб келгач, асҳоблар дедилар:

- Эй, бузругвор, бу на ҳолдур, итни ўз ўрнингизга ўтқаздирдингиз? Бизларни дастурхонни ориғсиз қилган (топтаган) кишини кутиб олгани чиқарибсиз?

Шайх деди:

- (Кўрганингихдек) Ит унга тобе ва банда бўлиб турипти. (Ваҳоланки) бизларнинг итимиз (тубан нафсимиз демоқчи) ИЧИМИЗДА ПИНХОНАДИР. (Одатда) БИЗ унга тобе тобемиз. Итнинг (нафснинг) кишига тобе бўлгани билан, кишининг инга (нафсга) тобе бўлганининг орасида ФАРҚ бордир. Унинг ити зоҳирдадир (ташқарида), ва бизнинг итимиз пинхон (яширин)дир. Бу ҳолдан кўринадики, махлувот орасида подшоҳ улдир. Хоҳ итлри бўлсин, хоҳ бўлмасин, ҳамма маъқуллик уникидир...

... Мансур халойиққа кўп сўз айтар, аммо халойиқ унинг сўзини фаҳм қилмас эди. Мансур Ҳаллож ... кўп риёзат тортган (машаққат чеккан) эди. Уни шаҳардан эллик марта қувиб чиқарган эдилар.®

@naqishbandiya