Kalbin ne kadar hassas olursa olsun; Yine de parçalayacaklar, umursamayacaklar, görmezden gelecekler, yakacaklar ve acıtacaklar. Ve yine hassas olmaya devam edeceksin...

Gülümsemeliyiz güneşe bizi anca o zaman görürler karanlık çökünce kimse göremez içindekini…

Sokağa bırakılan bir çocuk gibiyim . Gözlerimde biriken gözyaşlarını bile dökemeyen , gülüşleri çirkin bir çocuğum ben . Yüzümde kir, ellerimde pislik eksik olmayan bir çocuk . Üstünde yırtık , eskimiş ancak şükür ede ede giydiği bir kıyafete sahip bir çocuğum ben . Büyümedim hiçbir zaman , büyüyemedim . Aslında ben ne çocuk oldum ne genç oldum ne de yaşlı. Zamanın akışına kapılmış aciz biriyim ben . Sözleri kısır , varlığı kusur , yaşaması hata olan aciz biriyim ben…

Ölüm gelecek ve bana senin gözlerinle bakacak. Bu bitirmeye benzeyecek bir günahı, Aynada yeniden beliren bir ölü yüzü görmeye benzeyecek, Dinlemeye benzeyecek suskun bir dudağı, Dilsiz düşeceğiz ortasına hani kör olmasına körüz ya biz seni göremeyiz ıssız da attigimiz adımlarımız seni görmezden gelen gözlerimiz seni göremez çocuk sorma bana sorma bize bu neyin körlüğü diye belki de senin hayatına dokunamayız belki de seni görmezlikten geliriz biz senin hayatına Dokunamayız sorma neyin körlüğü diye seni göremeyiz seni kaderini terk Ediyoruz maalesef vicdan mı nerede onu ya bırakmadık mı yapmadık mı bir daha kimse ulaşmasın diye biz senin hayatına dokunamazken bir başkasının hayatına nasıl dokunuruz biz seni göremezken bir başkasını nasıl görebiliriz ki hani yaşamasını yaşıyoruz ya körkütük sarhoş ya nasıl görebiliriz ki seni veya bir başkasını hadi madem öyle hep birlikte yok olalım toza karışalım körkütük Körlüğe sarhoş olalım nasıl da seni görmezlikten geliriz hep birlikte yok olalım yaşamın anlamı ne ki sen miydin yoksa hep birlikte yok olalım…..

https://whatsapp.com/channel/0029Vae5NBALo4hbkMglXm0t

WhatsApp.com

𝑲𝒂𝒍𝒑 𝑴𝒂𝒗𝒊𝒔𝒊 ♡ | WhatsApp Channel

𝑲𝒂𝒍𝒑 𝑴𝒂𝒗𝒊𝒔𝒊 ♡ WhatsApp Channel. Bir sigaralık nefese ihtiyacım var... 0 followers

Günden güne bir çöküş yaşıyorum. Terk edilmiş bir evin hâlini almaya başlıyorum. Bir şeyler çok yoruyor beni , ne olduğunu bilmiyorum. Yıkıldı yıkılacak bir evden , enkaza döneceğim biliyorum. Fazla düşünmenin sonuçları bunlar , biraz kaybetmenin hırsı var . Bildiğim bir şeyler var ama bilmediklerim daha fazla . Enkazlar toplanır , bir köşeye atılır . Öyle olacağım biliyorum ...

Bir sigaralık nefese ihtiyacım var...

Kelimeler kifayetsiz , harfler öksüzdü . Hiçbir şey anlatılamıyor , kağıda dökülemiyordu .  Düşünceler , dar ağacında asılı , nefese tahammül son adımdı . Kalpteki kırık fazla ve ölümcüldü . Bir zehirdi sanki kırıklar , yavaş yavaş öldürüyor, her şeyi yok ediyordu . Tedavisi yoktu. Zehir salgılandıkça beyinde yeni düşünceler ekiliyor , ölüm isteğine daha da yaklaşıyorduk...

Bu gece ayaklarım çok üşüyor, Hani belki gelirsin diye diyorum?….

Artık kırılacak bir yeri kalmadı kalbimin.. Son parçası kalmıştı o da kırıldı, bir daha toplanır mı? Bilmiyorum. Toparlanmaz sanırım, cam misali kalp; kırıldıktan sonra ne kadar birleştirmeye çalışırsan çalış mutlaka çatlak kalır, asla eskisi gibi olmaz... Ama canımı yakan bu değil ben alışkınım zaten kalbimin kırılmasına benim canımı yakan bu kırgınlığı en sevdiğim en değer verdiğim en güvendiklerimin yaşatmış olması... Affeder miyim? Sanırım affederim ama bu kırgınlık geçer mi? İşte bunu hiç bilmiyorum...