երեկ չքնաղ մայրամուտ էր...
այսօր բացեցի ֆեյսբ- ը,
աշխարհը ԳՈՌԱՑ ինձ վրա...
Դամասկոսն ընկավ...
պատերազմը եռում է մեր շուրջ
ես, անգամ մի շաբաթ բացակայելով ՝ վախենում եմ, որ իմ Հենման կետ- մի կտոր հողն էլ կտանեն...
երբ իմ Երկրում եմ, թվում է՝ ամուր բռնել եմ, ու կպահեմ ...
թվում է...
աշխարհը եռում է,
հայերը՝ ցրված աշխարհով մեկ՝
խաղաղ հանգրվանի փնտրտուքով... ուրիշ հողում ու ուրիշի հողին.
ես բռնվում եմ հատուկենտ ծիծաղներից, ընկերներից ու մայրամուտներից, որ գոնե երբեմն չլսեմ գոռոցը:
չէ, չեմ խաբում ինձ կամ ուրիշին,
բոլորս էլ գիտենք, որ աշխարհը եռում է,
մեկը գրում է դրա մասին, մյուսը գոռում,
երրորդը լռում, որ գոռոցին չավելացնի սարսափ,
ԲՈԼՈՐՆ էլ գիտեն, որ ԵՌՈւՄ Է,
ու, որ հողը՝ հոսում մատների արանքով, եթե բռունցք չես,
իսկ ՉԵՆՔ.
Աշխարհը կամ աշխարհի
քարտեզը վերաձևում են, ու չեմ «հասկանում»՝ մեր բարակիրան Չքնաղ Երկիրը կունենա՞ մի կտոր «հագուստ» գոնե...
Երեկ հագուստ էի փորձում,
Երեք հագուստ...
բարի մի միջոցառման համար՝ բարակիրան երեք հագուստ...
Մայրմուտներից կառչած ուզում եմ ոտքս ամուր լինի Հողին, որ ձգվե՜մ...
...այս նկարն ուրիշ բանի մասին էր...
Որ Աստված Սեր է ու Սեր էր տարուբերվում օդում,
ու տղան ասում էր կանգ առ, նայիր Մեջբոլորդ,
ու Աղջիկն ասում էր կանգ առ, նայիր ՇՈւՐՋԲՈԼՈՐԴ,
ու կանգ առնելու ժամանակ չկար,
ու հարկավոր էր առաջ, էլի առաջ,
բայց ամեն ինչ մնում էր հետո... էլի հետո...
Լայն բացած աչքերով նայում եմ Մայրամուտին,
որ չգոռա վրաս... Սերը կորցրած աշխարհը: #2024 #nazenihovhannisyan@nazenhovhannisyan

Իմ կյանքն ամբողջապես արտասովոր է ու հյուսված հնարավորություններից,...լավ մարդկանցից ու յուրահատուկ նախագծերից. և ես Երախտագիտությամբ եմ ընդունում Աստծո այդ ՊԱՐԳևԸ, որքան էլ որ դժվարություններով գան այդ հնարավորությունները)))

💖ԲԱՐԵԲԱԽՏՈՐԵՆ ունեմ Պատիվ ու հնարավորություն՝ Դեկտեմբերի 3- ին լինելու Կամերային երաժշտության տան բեմում՝ Հայաստանի Պետ. Կամերային նվագախմբի սքանչելի երաժիշտների հետ միասին, ու ձեզ պատմելու ԲԱՆԱՍՏԵՂԾԱԿԱՆ այն Տիեզերքի մասին, որն ունենք. ժամանակակիցներից մինչև դասականներ:

Կարոտներից սեր է քամվում կամ ցավ...
Այդ օրը ՍԻՐՈ օր է լինելու:
Ցավը սիրով չբուժեցի՛ր՝ կքանդի միայն:
Խոսքի արվեստն Արարչական ուժ ունի...❤️
եկեք, որ պարուրվենք Սիրով՜՜՜

Տոմսերի հղումը՝ իմ ու @nccm.am bio -ում:
ՇՆՈՐՀԱԿԱԼ ԵՄ բոլորին, ովքեր նվիրումով օգնում են, որպեսզի երեկոն ամբողջ ու ամփոփ լինի, և ԼԻՆԻ՜՜՜:

ԿՀԱՆԴԻՊԵՆՔ ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 3- ին, Ժ. 19.30 - ին՝ բանաստեղծական ՏԻԵԶԵՐՔՈւ՜Մ:

ՄՆԱՑ 2 Օր 💖🌟🤗
Տոմսարկղ (+37410) 58-60-46 📱
Ա. Իսահակյան փող. 1, 0025, Երևան
https://nccm.am/hy/events?id=1888

Իմ Մեծագույն շնորհակալությունը՝
@nccm.am
@ncoarmenia 🌟♥️🌹 #poesia #actress #nazenihovhannisyan #classic

Ռիլի հեղինակ Դավթին շնորհակալ եմ ճաշակով ու նրբազգաց աշխատանքի համար. @i_see_official ☺️💜

Քիչ են հանդիպում մարդիկ, որոնց հետ կարող ես խոսել ժամերով, ԼՍԵԼ ժամերով ու նորոգվել՝ սրտով, գիտելիքով ու նրա տված դրականությամբ: ՀՀ. Վսատակավոր արտիստ ԼԻՊԱՐԻՏ ԱՎԵՏԻՍՅԱՆԸ՝ համաշխարհային բեմերը ցնցած, միշտ վերադառնում է իր ԵՐԿԻՐ, որտեղ ԱՄԵՆԱԿԱՐևՈՐՆ է. իր ՏՈւՆԸ: @liparit.avetisyan
Անհավանական ջերմ ու տարածական այս արտիստի «ԿԱՄՈւՐՋՆԵՐԸ» դիտեք ստորև:
💙Նրա առաջին բեմելը Եվրոպայում՝ Գերմանիայի Քյոլնի օպերային թատրոնում էր :
Լիպարիտը հանդես եկավ Ֆենտոնի դերերգով Վերդիի «Ֆալստաֆ» օպերայում՝ արժանալով բարձր գնահատանքին ու չմարող ծափահարություններին... Որից հետո անմիջապես հրավիրվեց կատարելու Ռուդոլֆի դերերգը (Պուչչինի «Բոհեմ») Ֆրանկֆուրտի օպերային թատրոնում...

իսկ Ալֆրեդի դերերգը (Վերդի «Տրավիատա») Լոնդոնի Քովենտ Գարդեն Թագավորական օպերային թատրոնի բեմում Սիդնեյի Օպերային թ-ում՝ կմնա պատմության մեջ՝ որպես ԼԱՎԱԳՈւՅՆՆԵՐԻՑ !! 🌹

Նոյեմբերի 30- ին @liparit.avetisyan -մեր հիանալի արտիստն ու ընկերը կնշի իր 34 - ամյակը))) Ծննդյանն ընդառաջ՝ թող մեր «Կամուրջները» դառնան յուրատեսակ մի հիշեցում ու փոքրիկ նվեր՝ իր անցած ահռելի ուղու, կերտած կերպարների ու բացառիկ մարդկային որակների մասին:)
ՇՆՈՐՀԱՎՈ՜Ր Լիպարիտ ջան, փայլիր աշխարհով մեկ, ու շարունակիր Փայլուն ներկայացնել Հայաստանն ամենուր՝միշտ վերդառանալով ԵՐԿԻՐ՝ մեր Օպերային շքեղաշուք բեմ ♥️🇦🇲🌟

Օրս լոճում եմ, որ հերիքի... ապրենք,
ապրենք բոլոր ցավերին ու վախերին ի հեճուկս,
ապրենք ավերակված հոգիներին ուժ տալու,
ապրենք՝ էն նեղ միջանցքով անցնելով, որը «զինադադար է» կոչվում... կամ գուցե «խաղաղություն»...
Հայ լինելը չվերջացող ծառայություն է, որի զորացրումը էն աշխարհում միայն կունենանք...
օրս լոճում եմ, լայնացնում մինչև գիշեր,
որ հասցնեմ անել անհնարինը՝ ուժ գտնելու համար,
որ ուղղակի մի օր վերջապես ապրենք...
Օրվա հետ ամեն օր լոճվում է և ուղեղս,
որ մեջը կարողանա տեղավորել անարդար
աշխարհն ու անդադար կռիվը՝ ինքս ինձ հետ արդեն...(, թե մի կյանք հանունի համար ապրելով՝ ինչի՞ դարձա վերջում ոչինչ... հանուն ինչի՞)....(
առավոտից մինչև կեսգիշեր լոճված ուղեղս էլ ոչ մի կերպ
չի թելվում աշխարհի նեղ ասեղի անցքով.
չի թելվում էդ անտերը... էդ նեղի մեջ՝ պոռթված ուղեղը չի տեղավորվում:
Էնքան անիմաստ դարակներ եմ բացել ուղեղումս ու լցրել ասելիքով, որ ինքն իրեն զբաղվի, ու չտա էն հարցերը, որոնք անպատասխան են մնալու:
Անպատասխան հարցերը լոճում են ուղեղս՝ մինչև ատոմի տրոհում... մեր չունեցած միջուկային զենքի պես ինքնաոչնչացնում են մեզ. հավերժ անպատասխան հարցերը:
Հավերժի համար ստեղծված ժողովուրդը դարձավ հավերժական մի հարց ՝ աշխարհի կոկորդում: Հայկական հարց:
Թե մենք չլուծենք. մե՜զ կլուծեն... տարր առ տարր
տարրական մասնիկ
մաս
նատ
ված
լոճված ուղեղս մի քիչ հավաքեմ լուսադեմին, քանի գիշերը հազիվ անցավ,
նոր օրվա անելիքով հավաքեմ..., որ չծորա ցավից ու կարոտից, անպատասխան հարցերից ու ոչնչացող իմաստներից..
հետ հավաքվիր
ոչինչ որ երգ էլ չի ծնվում
դու՛ էլ հավերժ չես
ու փառք Աստծո!
) #nazenihovhannisyan #հեղինակ
2023. նոյեմբերի 24, 04:04

0գոստոսի 31. 2023թ. #հետահայաց

գրում ու ջնջում եմ, ջնջում ու գրում, երկար ու ձիգ օրեր,ամիսներ, տարիներ:
...ձեր խոսքերն էլ ե՞ն գերության մեջ...
Ասելիքս շատությունից խեղդում է, խոսքերս ատոմային ռումբի նման պայթում են՝ ներս:
Մեզ Տրոհում են:
Ատոմում էլեկտրոնները ՄԻՋՈՒԿԻ հետ կապված են էլեկտրամագնիսական ուժի միջոցով։ Մեր էդ ԿԱՊՈՂ ՈՒԺԸ ու՞ր կորավ: Ախր Բնության մեջ ոչինչ չի կորչում անհետ:
Խեղդել ենք մեր ուժը. հուսահատությամբ ենք խեղդել:
Ատոմի տրոհումը երբեք էլ լավ բանի չբերեց:
Հայը՝ ատոմ է. նրա տրոհումը աշխարհը չի մարսելու:

Հեղեղ պիտի դառնայինք. ժողովուրդ-հեղեղ, ու մաքրեինք, ջարդեինք մեզ անջատող «կամուրջները»՝ կեղծ, թշնամական ու անջատող:
Հեղեղված ժողովրդի դեմ ո՞վ կարող է. ոչ ոք. փաստերը կան....
Երկու կես արած մարմնի պես իրար պիտի ձգտեինք՝ Արցախ ու Հայաստան, էդ կիսված սիրտը ո՞նց կապրի ... «կամրջից» էս կողմ լինի, թե էն կողմ...չէ, չի ապրի! ժամանակի հարց է....
պիտի հեղեղ դառնայինք ու ՍՐԲԵԻՆՔ մեր միջից ԱՆԿԱՐՈՂՈՒԹՅԱՆ էն թույնը, որ ներարկում են զոռով, ...իբր անտարբերության՝ էս փտած ասֆալտը քանդեինք ու ցույց տայինք մեր ԾՈՎ էությունն էլ, ՓՈԹՈՐԿՈՏ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆ ԷԼ, ՀԱՎԱՏՔՈՎ ամուրն ու ՀԱՅՐԵՆԻՔ ունենալու իրական կամքն էլ...
ցավից լռված ամեն մեկն իր կյանքի փոսից, փոշոտ տնից կամ քաղաքի չփակած դիտահորից դուրս գար, Հայաստանի բոլոր «իջանցքներից» ժողովուրդը հեղեղի պես հասներ ՄԻՋԱՆՑՔ...
Բեր Ձոր..
էդ ձորը լցներ իր ներկայությամբ, սիրով, իրար ձեռք ձեռքի տային ու միասին( երանելի բառ) հեղեղի պես մաքրեին ատելությունն ու թշնամանքը՝ ներսից ու դրսից, մաքրեին մեկընդմիշտ՝ վախերը թողնելով ճամփեքին...որպես անցյալի սխալների մանրադրամ:

արդեն 263 օր կամ մի հավերժություն Արցախի կյանքի երակը սեղմել են...
120 հզ ՀՈԳԻ, Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի՝ Արցախում . .. սովի ու անտարբերության դեմ՝ միայնակ պայքարում: Չքնող, հացի հերթում արևածագը դիմավորող ու գիշերը նորից հերթագրվող, վաղվա օրվա հաշիվը կորցրած, բայց չհանձնվող Արցախցին:
Փառասեր ու երբեմնի սիրունը՝ Երևանը, լեցուն սեղաններով..., բայց սոված. հոգու սովով, իր կնճիռները աննպատակ շինարարության հավերժական, խեղդող ԴԻՄԱփոշու մեջ կոծկած... ցավերը քաղաքի աղմուկի ու արհեստական ծիծաղի մեջ թաղած...
մահացու հիվանդի պես, որ կյանքից վերջին ժամերն է ագահի նման խլում...
խմում...
ջուր է պետք
մաքուր սիրտ ու ջուր
սկզբում պղտորված հեղեղատներով՝ հետո մաքրված աղբյուրներով...
որ պատմությունը պահեն իրենց մեջ ու բուժեն.
Ան ա պատ
առանց «պատերի» երկիր
առանց «սահմանի»( անսահմանի հետ չշփոթեք հանկարծ)
առանց առանցքի
առանց արժեքի...
մենք հեղեղ պիտի դառնայինք. ՍԻՐՈ ՈՒ ԿՅԱՆՔԻ հեղեղ, ու ամբոխներով խելագարված ՀԵՂԵՂԵԻՆՔ բոլոր ճաքերը, փակ ու բաց դռներն ու քանդեինք թշնամու կամուրջները....
Հուսահատության հակաթույնը Ապրելու կամքն է, Հայրենիք ունենալու որոշումն ու օրվա քաոսի մեջ՝ դասավորված, նպատակային գործողությունների ցանկը:
Սկզբում ջրի մաքուր կաթիլ
հետո մի ՄԵԾ ՕՎԿԻԱՆ...
Սեր
Խոսքերս անհետ կորած են մնալու, քանի դեռ ոչ ոք իր սիրտը չի բացել...