You sit at the edge of the world,
I am in a crater that's no more.
Words without letters
Standing in the shadow of the door.

The moon shines down on a sleeping lizard,
Little fish rain from the sky.
Outside the window there are soldiers,
steeling themselves to die.

Kafka sits in a chair by the shore,
Thinking for the pendulum that moves the world, it seems.
When your heart is closed,
The shadow of the unmoving Sphinx,
Becomes a knife that pierces your dreams.

The drowning girl's fingers
Search for the entrance stone, and more.
Lifting the hem of her azure dress,
She gazes --
at Kafka on the shore

اگه مایل بودید این پیام رو فور کنید داخل چنلتون تا از چهره‌تون اسکچ بزنم و درکنارش آهنگی که وایبتون رو بهم میده، تقدیمتون کنم.
(یادتون نره عکستون رو بذارید یا روی عکستون ریپلای بزنید.)

لطفا اگه صبور نیستید شرکت نکنید.

ظرفیت: ١١ نفر

暴风雨结束后，你不会记得自己是怎样活下来的。你甚至不确定暴风雨真的结束了。但有一件事是确定的：当你穿过了暴风雨，你就不再是原来那个人。这就是关于暴风雨的一切。 村上春树｜《海边的卡夫卡》