"Битта гап бор-ку. Нимайди... ҳа, эсладим: "Мутолаадан узоқлашганим сари Аллоҳ мени одамлар билан жазолади".
Шерзод Ортиқов, "Юрагимдаги қабрлар"

#Намозшомдаги_ўйлар

Черчилл бежизга бир-бирингизга аввало омад тиланг демаган. Омадсиз инсонлар, шу жумладан, ёзувчиларнинг омадсизи ҳам ғоят ачинарли бўлади. Ҳар бир ёлғон гапи учун Буратинонинг бурни узайгани каби ҳар бир омадсизлиги сабаб унинг тили узаяди. Натижада ўзидан кўра омадли бўлган ёзувчилар кетидан тили ёрдамида тош отишни бошлайди. Ростдан ачинарли ҳолат бу.

Ёзувчилар икки хил бўлади: бирларини атрофдагилар мақтайди, иккинчилари ўзларини ўзлари атрофдагиларига мақтайди.

Булгаковнинг "Уста ва Маргарита" сида Азазелло образи бор. Гётенинг Мефистофели билан солиштирилса у ёқимтойроқ. Фақат адабиётдагина шайтоннинг ҳам ёқимтойи бўлиши мумкин.

Ўн беш ёшли ўсмирни бутун бошли кемани бошқаришига ишонмасангиз адабиётга яхшиси яқинлашманг, чунки уни ҳис қилиш учун сиздаги қалб катта эмас экан.

@SherzodOrtiqov

Ниҳоят, куз ҳам келди. Узоқ куттириб.