چرا انقدر طولش میدن؟!
مُردم از انتظار

حقیقتا حس می‌کنم سبک تغذیه‌ایه که پیش گرفتم داره روانمو له میکنه.
امیدوارم منظورمو متوجه بشید.

فضای مجازی و تمام آدمای درونش صادقانه و خالصانه تلاش می‌کنن چیزای خوبی بهت یاد بدن، تجربه‌های جدید بهت اضافه کنن، باعث رشدت بشن و اعتماد به نفست رو نابود کنن.
البته این خاصیت ارتباطه؛ در این جمله من، فضای مجازی فقط یه مجازه.

لحظات هیجان‌انگیز انتخاب واحد در UT :))))))

فقط یادت نرود هرچیزی که ما فکر می‌کنیم درست نیست.
من و تو هردو تجربه تلاش برای چیزی که فکر می‌کردیم متعلق به ماست را داشته‌ایم. هردو در نهایت دیدیم که داشتیم دنیا را فقط از عینک خودمان تماشا می‌کردیم.
بیا این بار تلاش‌های بی‌منطق را کنار بگذاریم، کمی بی‌رحمانه‌تر رفتار کنیم و اگر شد عمل لیزیک انجام دهیم.

فرصت شکست بیشتری باید به خودمان بدهیم. البته، دارم اشتباه می‌گویم. “باید فرصت تجربه و امتحان کردن به خودمان بدهیم.”
عزیز من؛ شکست برای زمانی بود که قلب برهنه‌ات را در دستانت گرفتی و به بازی آمدی. اکنون دیگر، با منطق، شکست معنایی ندارد.

بسوزد دانشکده علوم سوخت جگرم
فرجه همه رشته‌ها شروع شده‌است و من هنوز از این کلاس به آن کلاس در به درم

امروز یه خاطره خوش شد برای ذهنم.

ورود عموم آزاده

گفتم زندگیِ من.
چون مهم نیست زندگی کلا کوتاه باشه یا بلند، مهم نیست که این مفهوم انتزاعی تا به کجا ادامه پیدا کنه؛ تا مهاجرت‌مون به یه کهکشان دیگه یا تکامل پیدا کردن به موجودی هوشمندتر که از این خیال‌بافی‌های شاعرانه استفاده نمی‌کنه. مهم نیست هیچ کدوم از اینا. مهم اینه که من قراره ته تهش ۱۰۰ سال زمینی زنده باشم.
پس مهم اینه که زندگی من کوتاهه. بقیه‌ش به من مربوط نیست. من سنگ به سینه زن زندگی نیستم.