کسایی که «برام آهنگ می‌فرستن، چند وقت یه بار یادم می‌افتن زنگ میزنن حالمو می‌پرسن، تولدمو یادشون می‌مونه، علاقه مندیامو می‌دونن، برام کتاب می‌خونن، هودیا و تیشرتاشونو باهام شریک می‌شن، اگه ازم ناراحتن میان بهم می‌گن، همونقدر که براشون ارزش قائلم برام ارزش قائلن، بهم احساس ناکافی بودن نمی‌دن، منو به چیزی نمی‌فروشن و برای حفظ رابطه‌مون اندازه‌ی من تلاش می‌کنن»؛ قلبمو لمس میکنن.✨🌈.

داشتم فکر می‌کردم بعضیامون خیلی
بی‌رحمانه داریم یه دردایی رو تحمل
می‌کنیم، دردایی که خیلی بزرگ‌تر از قد
و قواره‌ی ماست؛ مخصوصا دردای
عاطفی... دردایی که هیچ‌وقت حق
انتخابی براشون نداشتیم، زورشون خیلی
بیشتر از لبخندامونه. دردایی که هربار
از خودت می‌پرسی خب چرا بازم من؟
و هر بار جوابی که هیچ‌وقت پیداش
نکردی؛ غمگین و غمگین‌ترت می‌کنه...

اونی که به ما گفت دو قطبی بیشتر از دو بلد نبود بشماره.

از یه‌جا به بعد دیگه حوصله هیچیو نداری،
الان از یه‌جا به بعدم.

Ksi k mno bfhme..

Alooo📞!

دلم نه تنگه ، نه گرفته ، تموم شده دیگه.