تو عمرم خودمو اینطوری احمق جلوه نداده بودم.

دوباره به دوران "غذا؟ نه ممنون" برگشتم.

ولی الان که فکر میکنم من همیشه با سوفی بیشتر همزاد پنداری میکردم.

می‌خوام دیگه هویت واقعیمو پنهان کنم و تو جمع ها به عنوان یه بی سواد شرکت کنم.

مردم چقدر پیک می شدن.

و بعدش میتونم نفس بکشم قبل اینکه دوباره وارد سیاهی شم.

شنیدن جملات همیشگی تنها چیزیه که نیاز دارم.

بعضی وقتا حرف زدنش تنها چیزیه که می‌خوام.

پین های چنل نشون دهنده تیکه های مختلف شخصیتمه.