??:?? بامداد، نوشݖه ای برای دخݖرک قصه ـها
اهمیݖی ندارد چقدر گذر زمان سپری بشه، باز ـهم من با موهای پریشان و نم دار، در این بارانِ پاییزی انݖهای مسیری که با یک دیگر رفته بودیم، منݖظر ݖو ایسݖاده ـم، از من ݖقاضا نداشݖه باش که بݖوانم خاطراݖ به یاد ماندنی شیرینمان را به دسݖ فراموشی بسپارم، از بین رفتن ـه آثار ݖو در قلبم، بی شک دشوار ݖرین عمل ممکن اسݖ.

ㅤㅤㅤㅤ﹙آناستازیا برایِ جنی روبی جین به جای میگذارد﹚ㅤㅤㅤ

در خیابان های شهر قدم میزنم ، از کوچه های محله های قدیمی رد میشوم ، به مغازه های مختلف نگاه میکنم ، آسمان آبی بودن خود را محفوظ نگه داشته است ، پرنده های مهاجر در آسمان دیده میشوند ، مردم به دنبال دغدغه های خود در رفت و آمد هستند ، در ظاهر ، آری اینجا همه چیز عادی است بجز من ؛ من خوشحال نیستم ، احساس آرامش و راحت بودن را نمیتوانم در اینجا حس کنم ، انگار روح‌ـم سالیان سال است که جسمِ بی جان مرا فراموش کرده است ، من قادر به زندگی کردن نیستم ، در معنای واقعیِ کلمه من فقط زنده هستم.

نمیدونم چرا به جای اینکه حال هم دیگه رو خوب کنن، منتظر فرصتن تا گند بزن به حالشون.

نمیدونم چرا به جای اینکه حال هم دیگه رو خوب کنن، منتظر فرصتن تا گند بزن به حالشون.

این پست + این پیام رو فوروارد کنید، روی پستایی که میخواید ریپلای کنید فور کنم اینجا چند ساعت بمونه.