اما نه
بازم روز از نو روزی از نو یکتای احمق.

هربار از گفتن احساساتم پیش آدم‌ها پشیمون می‌شم. هربار احمق بنظر میرسم و ضعیف. هربار در نهایت باید بزنم تو سر خودم و بگم چرا اینکارو کردی بازم؟ تو که درستو گرفته بودی چرا بازم وسوسه شدی؟ چرا ارزش خودتو می‌بری زیر سوال چرا خودتو توی این موقعیت قرار میدی چرا میزاری اینجوری باهات رفتار کنه چرا هرچی هست و نیست رو میگی چرا بازم اعتماد میکنی چرا جلوی خودتو نمی‌گیری؟ چرا آدم نمیشی؟

"کشتزار های سپید"
تلاش محمد رسول‌اف برای به تصویر کشیدن مردمانی به اصطلاح فرومایه و سیاه‌روز در دیاری نفرین شده که چوب خرافاتی بودن خود را می‌خورند. روایت شده در فضایی غریب و سورئال، با استفاد از نمادگرایی و استعاره‌پردازی شدید. یک شاهکار به تمام معنا مثل دیگر کارهای رسول‌اف و از نظر جنبه‌های بصری غنی.

چه شد آن همه پیمان
که از آن لب خندان
بشنیدم و هرگز
خبری نشد از آن
کی آیی به برم
ای شمع سحرم
در بزمم نفسی
بنشین تاج سرم
تا از جان گذرم

شما کی رو میشناسی هم آیین نامه دفعه اول قبول شه هم شهری🦦

فردا صبح اگر آزمون شهریمو مردود شم خودمو بولی می‌کنم 🤡

With time …
With time everything goes away
We forget the face
and we forget the voice
When the heart beats no more
It’s not worth looking any further
You must let it go and that’s fine

With time …
With time everything goes away
The one we adored,
Whom we looked after in the rain
The one we understood with a simple glance
Between the words, between the lines
And under the make-up of a disguised promise
Which disappear into the night