خوشحالم که پلن B پیدا کردم

از همه ی مشاورا بدم میاد

من ترجیح میدن از کسی حس خوب نگیرم تا بگیرم و بعدا نا امیدم کنه

من همه ذوقمو گذاشتم برای تو و تو کورش کردی.

بابای بچم استرسه استرس.

برای اینکه حرفای نگفتمو بشنوی لازم نیست زیاد تلاش کنی،فقط اهنگایی که برات فرستادمو گوش کن.

همین الان خواستم بنویسم.خیلی جدی و از ته دل. من واقعا روحم درد میکنه نمیدونم میتونید بفهمینش یا نه ولی من انگار غمم کهنه شده و مثل یه کتاب قدیمی ته کشوی زیرزمین فراموش شده.زخمام داره خاک میخوره.نمیدونم چرا درک نمیشم واقعا نتونستم خودمو جمع و جور کنم...یعنی تونستما نمیدونم شایدم فقط وانمود میکنم که از پس این غما وتنهایی بر میام. میدونین من واقعا نیاز دارم به درک .هممون داریما ولی من فقط از یه چند نفر که خلاصه میشن تو دو سه نفر انتظار دارم درکم کنن.ولی نمیشه که نمیشه.همین الان که دارم تایپ میکنم چشمام خیسن.اینکه انقدر با جزئیات میگم بخاطر اینه که بتونم احساسمو منتقل کنم بتونم بگم که من واقعا حالم مناسب نیست واقعا روحیم خوب نیست و هر لحظه داره روحم تیره و تیره تر میشه.میدونین؟با تمام این بارهای ذهنی و روحی دارم سعی میکنم خودم و از منجلاب و غوغای ادما بکشم بیرون و رو خودم و ایندم کار کنم.سخته خیلی سخت فقط میدونم دارم همزمان چند تا چیزیو هندل میکنم که هیچکس واقعا هیچکس نمیتونه حتی بهشون فکر کنه.من بین این همه نمیتونم دلتنگی رو هم تحمل کنم.دوری رو هم تحمل کنم.من از ورژن قدیم خودم خیلی قوی تر شدم.ولی بهم حق بدین که نیاز داشتم یکم حرف بزنم.دوستون دارم.

یه روزی فرار میکنیم

نیستمتون.

اسم این اقا پسر سوباسا بود??