Сырласу

Менде уайым жетеді, шүкірдей ме,
Қойған нүктем, нүкте емес үтірдей ме?
Ортайғысы келеді теңіз қайғым,
Шалқайғысы келгендей бүкір кейде.

Ұясына батқанда мүсәпір күн,
Қиялымда сен жаққа ұшатынмын.
Ұйқым кетіп барады бұл түн тағы,
Қалтасында ой деген кісәпірдің.

Түн түріліп сол оймен шымылдықтай,
Шақырады әтештер күнін құптай.
Менің жаным ол таңды жақтырмайды,
Сүймесіне сатылған қалыңдықтай.

Дегенмен амал қанша тіршілік бұл,
Шақасында үміттің гүл сынып тұр.
Күрсініп бір тартамын шылымымды,
Ал - Алматы түтінге тұншығып тұр.

Тұншығып бір,
Алатаудың артынан күн шығып тұр.
Сенсіз...

Мейрамбек Абдіқалиев
https://t.me/Meyrambek_poeziya

Менің - жанымды шын ұқпайтының,
Қол жетпес жерде қалықтайтының,
Кездейсоқ болсын жолықпайтының - өкініш...

Жүрек назынан, өзіңді айым ақтап ал,
Сен ақсың қалқам ұқпайды оны басқалар.
Бірақ та енді келмейді сенен хат - хабар,
Өкініш...

Кешегі, ұмытқың келіп қараңғы күнді,
Келер күндерге білемін - алаңдығыңды.
Сонда да маған, сонда да маған амандығыңды.
Сездіріп қойшы - өтініш!

Мейрамбек Абдіқалиев

https://t.me/Meyrambek_poeziya

✍🏻📚
Мейрамбек Абдіқалиев

@AbdiqalyevMeyrambek

🎙🌹Айнаш Төрехан қызы
https://t.me/Alhamdulillah06_08
https://t.me/diamondayna

*** Мен-Осындамын!

https://t.me/Meyrambek_poeziya

https://t.me/Khalbaev23_poeziya/71

Telegram

Аллаберди Калбайев

https://t.me/Meyrambek\_poeziya

1 - Наурыз

Сағат түнгі он екіден бір кетті.
Біздің жүрек, біздің жүрек дір етті.
Ақпан кетті, көктем келер күлімдеп.
Көктем келер көкке орап жер көкті!

Жасыра алмай жанардағы күлкіні.
Көп ойландым, төсегімде сол түні.
Таңда дала тұратындай түрленіп.
Гүлін ашып теректердің бүртігі.

Сағат бірден, жоқ екіден он кетті.
Өткен жайлы, көктем жайлы ой кетті.
Өлең жазғым келгені ме білмедім.
Шимайладым қалам алып бір бетті.

Шабыт деген шалқытатын шарап па?
Не жазбақпын сонда мынау параққа?
Ерте ояндым...
Ауа - райы: сұп-суық.
Көптен Күткен Көктем деген сол - ақ па?!

(Архив 01.03.2018)
Мейрамбек Абдіқалиев
@Meyrambek_poeziya

Өзгерген жыл мезгілі

Сағынтқанмен жылылық, көктем лебі.
Жібергісі келмейді өткен мені.
Өзге жанды тапты деп ойлап жүрсең,
Жүрегім мекен емес көп бөлмелі!

Көктем келіп, шығарған қыстан аман,
Тағдырыма қалайша сұстана алам.
Кездесесің,
Сүйесің,
Қоштасасың.
Махаббат тұрады екен үш қадамнан.

Сен сезесің, білесің күйімді осы.
Шарасыздық ең ауыр қиын тұсы.
Жыл мезгілі мен үшін екеу ғана,
Бірі - сен бар,
Жалғыздық кейінгісі!

Ендеше ертең ештеңе өзгермейді...

Мейрамбек Абдіқалиев
https://t.me/Meyrambek_poeziya

Ертең көктем келеді...

Мен де бір сағыныш бар сен білмейтін,
Мен де бір өкініш бар емделмейтін.
Ертең көктем келеді жалғыз өзі,
Сен - келмейсің...

Басымыздан балдәурен күн тайғасын.
Мұң налаңды кім тыңдар, кімге айтасың.
Ертең көктем келеді жалғыз өзі,
Сен - қайдасың?

Жасылға енер кешегі гүлсіз қырат,
Тасып ағар кешегі сусыз бұлақ.
Ертең көктем келеді көкбелді алып,
Сенсіз бірақ...

Көктем болып түсіме енесің де,
Қол бұлғайсың, сөзіме сенесің бе?
Көктем анық келеді,
Бірақ қалқам...
Сен - келесің бе?

Келесің бе?!

Мейрамбек Абдіқалиев
https://t.me/Meyrambek_poeziya

Бірдеңе жазшы маған

Сенсіздікке қалайша сабыр қыламын?
Ауырды жаным, Аруым ауыр құладым.
Сағым бұлағым қайдасың табылшы маған,
Табылшы маған, табылшы сағындым жаным.

Қалің қалай жауап жазшы Аппағым?
Сағындырды суреттерің хаттарың.
Мен өзіңсің - құбыласыз тақуамын,
Мен өзіңсіз - тақтан тайған патшамын.

Үнсіздіктен керегі жоқ басқа әннің,
Сенсіздіктен бар бақыттан бос қалдым.
Мен өзіңсіз - ақ қары жоқ асқармын,
Мен өзіңсіз - ай күні жоқ аспанмын.

Сезім жайлы, өзің жайлы өлеңім,
Өлеңімде өртенеді көне мұң.
Мен өзіңсіз - жансыз жүрген денемін,
Мен өзіңсіз - құмда қалған кемемін.

Сағынышпен сырқаттанып жас жаным,
Өзің жайлы жыр жазуды бастадым.
Мен өзіңсіз - әуені жоқ таспамын.
Мен өзіңсіз - мен емеспін басқамын.

Өтіп кетпей мынау бес күн қас қағым,
Аппағым...
Сағындың ба,
Көңіліңді аш жаным?!

Мейрамбек Абдіқалиев
https://t.me/Meyrambek_poeziya