Алматы Жаз айы Шілде кеші...

Алматы,
Жаз айы, шілде кеші,
Ауасы мың құбылған күнде осы,
Қаралы бұлт нөсерлеп құя салды,
Қара жерде кеткендей бірдеңесі...

Ауа райы әп сәтте күрт бүлінді
Төккендей жүректегі күпті мұңды,
Аялы ару күнді іздеуменен,
Аялдама астына жұрт тығылды

Паналап жанындағы құба талды,
Біреу мені көрді де тұра қалды,
Амандықта іздесең таптырмайтын,
Ауылдан көшкен көрдім бір ағамды.

Жылдар өтіп өмірдің көші менен,
Құр қалмапты сол ағам несібен,
Ауылға қащан бардың деп сұрадым,
Жиырма жыл болды деді осыменен,
Айт інім қызығы жоқ сол ауылдың,
Сағынып іздеп барам несіне мен?

Деді де күліп тұрды кеңеспеді,
Мәз болған сонда үні тек өшпеді,
Сол ағам әлгі айтқан сөзден кейін,
Адам емес айуан боп елестеді.

Мекен етіп жүрсеңде қай қаланы
Туған жерге кіндігің байланады,
Адам өз туған жерін даттағанда,
Еріксізден көңілің қайғы алады,
Ақырзаман болғанда дәл осылай,
Айуандар адамдарға айналады,
Адамдар айуандарға айналады.

Ауыл жақтың жарқырап от шырағы,
Кімге болсын келіп кет деп тұрады,
Ауыл жайлы қыңыр сөз айтса біреу,
Ауызын бұза салғым кеп тұрады,
Кеп тұрады.

Ринат Қожамұрат

Шәкіртімнің өлеңі баға беріңіздер...

Тағдыр тағы ұмытқандай обалды,
Тәтті шақтар, от құшақтар жоғалды.
Басымызды тасқа соғып тындық па,
Осы біздің арамызда не қалды?

М. А
https://t.me/Meyrambek_poeziya

Сырласу

Менде уайым жетеді, шүкірдей ме,
Қойған нүктем, нүкте емес үтірдей ме?
Ортайғысы келеді теңіз қайғым,
Шалқайғысы келгендей бүкір кейде.

Ұясына батқанда мүсәпір күн,
Қиялымда сен жаққа ұшатынмын.
Ұйқым кетіп барады бұл түн тағы,
Қалтасында ой деген кісәпірдің.

Түн түріліп сол оймен шымылдықтай,
Шақырады әтештер күнін құптай.
Менің жаным ол таңды жақтырмайды,
Сүймесіне сатылған қалыңдықтай.

Дегенмен амал қанша тіршілік бұл,
Шақасында үміттің гүл сынып тұр.
Күрсініп бір тартамын шылымымды,
Ал - Алматы түтінге тұншығып тұр.

Тұншығып бір,
Алатаудың артынан күн шығып тұр.
Сенсіз...

Мейрамбек Абдіқалиев
https://t.me/Meyrambek_poeziya

Менің - жанымды шын ұқпайтының,
Қол жетпес жерде қалықтайтының,
Кездейсоқ болсын жолықпайтының - өкініш...

Жүрек назынан, өзіңді айым ақтап ал,
Сен ақсың қалқам ұқпайды оны басқалар.
Бірақ та енді келмейді сенен хат - хабар,
Өкініш...

Кешегі, ұмытқың келіп қараңғы күнді,
Келер күндерге білемін - алаңдығыңды.
Сонда да маған, сонда да маған амандығыңды.
Сездіріп қойшы - өтініш!

Мейрамбек Абдіқалиев

https://t.me/Meyrambek_poeziya

✍??
Мейрамбек Абдіқалиев

@AbdiqalyevMeyrambek

??Айнаш Төрехан қызы
https://t.me/Alhamdulillah06_08
https://t.me/diamondayna

*** Мен-Осындамын!

https://t.me/Meyrambek_poeziya

https://t.me/Khalbaev23_poeziya/71

Telegram

Аллаберди Калбайев

https://t.me/Meyrambek\_poeziya

1 - Наурыз

Сағат түнгі он екіден бір кетті.
Біздің жүрек, біздің жүрек дір етті.
Ақпан кетті, көктем келер күлімдеп.
Көктем келер көкке орап жер көкті!

Жасыра алмай жанардағы күлкіні.
Көп ойландым, төсегімде сол түні.
Таңда дала тұратындай түрленіп.
Гүлін ашып теректердің бүртігі.

Сағат бірден, жоқ екіден он кетті.
Өткен жайлы, көктем жайлы ой кетті.
Өлең жазғым келгені ме білмедім.
Шимайладым қалам алып бір бетті.

Шабыт деген шалқытатын шарап па?
Не жазбақпын сонда мынау параққа?
Ерте ояндым...
Ауа - райы: сұп-суық.
Көптен Күткен Көктем деген сол - ақ па?!

(Архив 01.03.2018)
Мейрамбек Абдіқалиев
@Meyrambek_poeziya