Маро дар сина султон мешавй, оҳиста, оҳиста
Тани афсурдаро ҷон мешавй, оҳиста, оҳиста
Умед-ин шамъи дар холи хамуширо ту бо ишқат
Аҷаб зебо нигаҳбон мешавй, оҳиста, оҳиста
Маро ки дарди ишқ аз дил фирорй буд то ин дам
Ту чун ойинагардон мешавй оҳиста, оҳиста
Туро дар ғурбати эҳсоси худ меҳмони дил кардам
Чу соҳибхона мизбон мешавй оҳиста, оҳиста
Дигар номаҳраме харгиз намеояд ба мулки дил
Дар ин вайрона дарбон мешавй оҳиста, оҳиста

آهسته آهسته
مرا در سینه سلطان می شوی آهسته آهسته
تن افسرده را جان می شوی آهسته آهسته
امید – این شمع در حال خموشی را
عجب زیبا نگهبان می شوی آهسته آهسته
مرا که درد عشق از دل فراری بود تا این دم
تو چون آیینه گردان می شوی آهسته آهسته
ترا در غربت احساس خود مهمان دل کردم
چو صاحبخانه میزبان می شوی آهسته آهسته
دگر نامحرمی هرگیز نمی آید به ملک دل
در این ویرانه دربان می شوی آهسته آهسته

ДАР ОЙИНА.... در آیینه

Зонубағалгирифта, чаро дилфисурдаӣ?
Рангат парида мисли ҷасадҳои мурдаӣ ?

Дасти кадом буғз гулуи туро фишурд?
Ё шояд аз замонаи худ мушт хурдаӣ?

Якбор ҳам дар ойина худро нигоҳ кун
Оё хутути мубҳами рӯро шумурдаӣ?

Лабханди пурнишоту ду чашми умедро
Пушти кадом панҷараи тира бурдаӣ?

Дунё киро намекунад ингуна зистан
Бозовар он диле ки ба ғамҳо супурдаӣ...

زانوبغل گرفته، چرا دلفسرده ای؟
رنگت پریده مثل جسدهای مرده ای

دست کدام بغض گلوی ترا فشرد؟
یا شاید از زمانه ی خود مشت خرده ای؟

یک بار هم در آیینه خودرا نگاه کن
آیا خطوط مبهم رورا شمرده ای؟

لبخند پرنشاط و دو چشم امیدرا
پشت کدام پنجره ی تیره برده ای؟

دنیا کرا نمیکند این گونه زیستن
بازآور آن دلی که به غم ها سپرده ای...

Худо бадҳисоб нест خدا بدحساب نیست

Ҳавои гиря дораму вале ба дида об нест,
Ки дар кавири сухта нигоҳ ҷуз сароб нест.
Канори Сир багиряам,ки ашки ҳасраташ диҳам
Насими гиря мевазад, нишонаи ҳубоб нест
Чи боғҳо хазон шуда дар ин баҳори бенаво
Ки сарву коҷро дигар маҷоли изтироб нест
Гуноҳи мо чӣ буд, ки фасли гулфишони боғро
Дигар хаёли мустаҳаб, мубоҳ ё…савоб нест?
Ман он савори захмиам,ки лаҳзаҳои вопасин
Замин фитода,хунчакон,ба ҷуз хаёли хоб нест
Дили гирифтаи маро ба дасти бодҳо диҳед
Ки дар сабуи зиндагӣ, наме ҳам аз шароб нест

Вале ҳанӯз ин дилам умедро накушта аст
Барои диданам биё, ки умр бешитоб нест!
Ғаме суроғат омада?
Ту эътино макун!
Биханд!
Ки шаб чароғи осмон, ҳамеша моҳтоб нест...
Садои гиряҳо зиёд? Танини хандаҳо кам аст?
Ту бад ҳисоб мекунӣ, Худо ки бадҳисоб нест!
Ба Ишқ иқтидо бикун, на такя бар асои кас
Ки моҳтоб, азизи ман, ҳарифи офтоб нест!

هوای گریه دارم و ولی به دیده آب نیست
که در کویر سوحته نگاه جز سراب نیست
کنار سیر به گریه ام که اشک حسرتش دهم
نسیم گریه می وزد، نشانه ی حباب نیست
چه باغ ها خزان شده در این بهار بی نوا
که سرو و کاج را دگر مجال اضطراب نیست
گناه ما چه بود که فصل گلفشان باغ را
دگر خیال مستحب، مباح یا... ثواب نیست؟
من آن سوار زخمی ام که لحظه های واپسین
زمین فتاده، خونچکان، به جز خیال خواب نیست
دل گرفته ی مرا به دست باد ها دهید
که در سبوی زندگی، نمی هم از شراب نیست
**
ولی هنوز این دلم امیدرا نکشته است
برای دیدنم بیا، که عمر بی شتاب نیست
غمی سراغت آمده؟
تو اعتنا مکن!
بخند!
که شب چراغ آسمان، همیشه ماهتاب نیست...
صدای گریه ها زیاد؟ طنین خنده ها کم است؟
تو بد حساب می کنی، خدا که بدحساب نیست
به عشق اقتدا بکن، نه تکیه بر عصای کس
که ماهتاب، عزیز من، حریف آفتاب نیست

کابوس Кобус

در رو به روی من

یک سایه ای از رفته های دور

در شکل یک شَبَح

سنگر گرفته است

و
این منم که در تیررس او

خود را فریب می دهم:

-کابوس!

Дар ру ба руи ман

Як сояе аз рафтаҳои дур

Дар шакли як шабаҳ

Сангар гирифтааст

Ва

Ин манам, ки дар тирраси у

Худро фиреб медиҳам:

-Кобус !

https://t.me/tajikpoets

آینه‌ی غبار پوش

Ҳоло ки бо карашмаву ноз омадӣ, ки чӣ?
Аз пушти кӯҳи фосила боз омадӣ, ки чӣ?

Сад бор зора кардаму эй сангдил кунун,
Пешам ба қасди розу ниёз омадӣ, ки чӣ?

Умре дар интизор нишастам, дареғи умр,
Ҳоло зи роҳи дуру дароз омадӣ, ки чӣ?

Рӯзе хуҷаста буд таманнои диданат,
Гарчи чу савти руҳнавоз омадӣ, ки чӣ?

Сар пеши пот мондаму парво надоштӣ,
Имрӯз низ сар ба фароз омадӣ, ки чӣ?

Умед рафт, отифа – гум, эътимод мурд,
Гирам ки ҳамчу шуъбадабоз омадӣ, ки чӣ?

Эй ҷилвае зи ойинаҳои ғуборпӯш,
Бо сад ҳазор нақшу тироз омадӣ, ки чӣ?

حالا که با كرشمه و ناز آمدی، که چه؟
از پشت کوه فاصله باز آمدی، که چه ؟

صد بار زاره کردم و ای سنگدل کنون،
پیشم به قصد راز و نیاز آمدی، که چه؟

عمری در انتظار نشستم، دریغ عمر ،
حالا ز راه دور و دراز آمدی، که چه؟

روزی خجسته بود تمنای دیدنت،
گرچه چو صوت روح نواز آمدی، که چه ؟

سر پیش پات ماندم و پروا نداشتی،
امروز نیز سر به فراز آمدی، که چه ؟

امید رفت ، عاطفه – گُم ، اعتماد مُرد ،
گیرم که همچو شعبدباز آمدی، که چه ؟

ای جلوه‌ای ز آیینه‌های غبار‌پوش ،
با صد هزار نقش و تراز آمدی، که چه ؟

Рузи кудак муборак! روز جهانی کودک مبارک

Дар рубаруи акси кудаки در روبروی عکس کودکی

Эй беғам, эй азиз, холо куҷои Ту?
Хун мешавад дилам ҳар дам барои Ту.

Эй он ки рафтаи аз ман ба қиссаҳо,
Гум кардаам дареғ, ман изи пои Ту.

Дар хобҳои шаб мебинамат гахе,
Бедор мешавам,аз ҳой-ҳои Ту.

Ман дар Ту гум шудам,ё гум намудамат,
Ту мотами манй, ё ман азои Ту?

Ман аз Ту рафтаам, аммо Ту бо манй,
Дар шеърҳи ман ҳарфу ҳиҷои Ту.

Эй кош мешудй чун сеҳру ҷодуе,
Дар қоб мешудам як дам ба чои Ту!

در روبروی عکس كودكی

ای بیغم،ای عزیز ،حالا کجای تو؟
خون می‌شود دلم هر دم برای تو .

ای آن که رفته ای از من به قصه ها،
گم کرده ام دریغ ،من ردّ پای تو .

در خواب‌های شب می‌بینمت گهی،
بیدار میشوم، از های - ‌های تو.

من در تو گم شدم، یا گم نمودمت،
تو ماتم منی ،یا من عزای تو؟

من از تو رفته ام ،اما تو با منی،
در شعر‌های من حرف و هجای تو .

ای کاش می‌شدی چون سحر و جادوی،
در قاب می‌شدم یک دم به جای تو!

در واژه ها شکوه سرودن تو می دهی،
زیبای را شهامت بودن تو می دهی.

در کارگاه شعر و غزل، ای همیشه خوب،
طعم حضور عشق یقینَن تو می دهی.

چندیست دل شکسته ام از ما و من شدن،
اما مرا نشان خود من تو می دهی.

با تو جوانه های غزل پرشکوفه اند،
در شعر من امید شکفتن تو می دهی.

شعرم به نابیی یک نگاهت نمی رسد،
عطر غزل به ذهن من ای زن تو می دهی.

اعظم خجسته

Дар канори Сирдарё در کنار سیردریا

Аз худам раҳо будам
Аз ғамон ҷудо будам
Ҳамраҳи Худо будам
Дар канори Сирдарё

Рақси мавҷи дам бо ман
Шӯри муҳташам бо ман
Завқи ноб ҳам бо ман
Дар канори Сирдарё

Базми зиндагӣ дар ҷӯш
Боғи лаҳзаҳо гулпӯш
Шамъи ҳоюҳӯ хомӯш
Дар канори Сирдарё

На дуруғу худбинӣ
На ҳавои чиркинӣ
Рӯи ғам намебинӣ
Дар канори Сирдарё

Сина аз фараҳ лабрез
Лаҳзаҳо чи шӯрангез!
Соқиё, биё, май рез!
Дар канори Сирдарё

Эй нигори бепарво
Дер мекунӣ фардо
Диданам биё ҳоло
Дар канори Сирдарё

در کنار سیردریا

از خودم رها بودم
از غمان جدا بودم
همره خدا بودم
در کنار سیردریا

رقص موج دم با من
شور محتشم با من
ذوقِ ناب هم با من
در کنار سیردریا

بزم زندگی در جوش
باغِ لحظه‌ها گل‌پوش
شمع هایوهو خاموش
در کنار سیردریا

نه دروغ و خودبینی
نه هوای چرکینی
روی غم نمی‌بینی
در کنار سیردریا

سینه از فرح لبریز
لحظه‌ها چه شور‌انگیز !
ساقیا ، بیا ، می ریز !
در کنار سیردریا

ای نگار بی‌پروا
دیر می‌کنی فردا
دیدنم بیا حالا
در کنار سیردریا

دکلمه بافنده را اینجا بشنوید ?

https://www.facebook.com/reel/307893378745979/?mibextid=rS40aB7S9Ucbxw6v

Facebook

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.