t.me/GULISTONI_ADAB_BBQ

t.me/GULISTONI_ADAB_BBQ

https://t.me/fure7478j

Он гоҳ шер рӯ ба сӯи рӯбоҳ карду гуфт: - Инак, ту шикорро ба адолат тақсим кун.
Рӯбоҳ таъзиме карду гуфт: -Қурбонат гардам, гов барои чошт ва буз барои наҳор ва харгӯш барои шоми шумо бошад.
Шер ханда карду гуфт: -Офарин! Ин адолат аз куҷо омӯхтӣ?
Рӯбоҳ гуфт: -Аз бадани пора-пораи гург:

Гуфт: -Эй рӯбаҳ, ту адл афрӯхтӣ,
Инчунин қисмат зи кӣ омӯхтӣ?
Аз куҷо омӯхтӣ ин, эй бузург?
Гуфт: -Эй шоҳи ҷаҳон, аз ҳоли гург.
Гуфт: -Чун дар ишқи мо гаштӣ гарав,
Ҳар серо баргиру бистону бирав.

Пас, эй азиз, аз аҳволи дигарон панд гир, ки зиндагонӣ барои ҳар кас ҷуз як бор набошад ва ҳаргиз такрор нагардад ва агар аз аҳволи дигарон панд гирӣ, чунон бошад, ки ҳазор бор зистаӣ:

Оқил он бошад, ки гирад ибрат аз
Марги ёрон дар балои мӯҳтараз.
Рӯбаҳ он дам бар забон сад шукр ронд,
Ки маро шер аз пайи он гург хонд.

Шарҳи луғат:

Зафт - калонҷусса, фарбеҳ.
Ҷанб – паҳлӯ, канора.
Матраҳ – ҳисоб кардан; маҳалли андохтан.

Ҳикоят аз "Маснавии маънавӣ"- и Ҷалолуддини Балхӣ

t.me/GULISTONI_ADAB_BBQ

ҲИКОЯТИ ШЕР ВА РӮБОҲИ ТЕЗҲУШ

Шepy гургу рӯбаҳе баҳри шикор,
Рафта буданд аз талаб дар кӯҳсор.
То ба пушти ҳамдигар бар сайдҳо,
Сахт барбанданд бори қайдҳо.

Ин се сайёд, ки ба азми шикор ба кӯҳу дашт рафтанд, саранҷом ба се шикор даст ёфтанд: гови кӯҳӣ, бузи кӯҳӣ ва харгӯш.
Шер рӯ ба гург карду гуфт: -Ту аз ҷониби ман вакил бош ва ин шикорҳоро ба адолат миёни мо тақсим кун.
Гург:

Гуфт: -Эй шаҳ, гови ваҳшӣ бахши туст,
Он бузургу ту бузургу зафту чуст.
Буз маро, ки буз миёна-сту васат,
Рӯбаҳо, харгӯш бистон беғалат.

Гypг ба муносибати ҷуссаву танумандӣ шикорро тақсим кард. Шикори бузург барои шер ва шикори кӯчак барои рӯбоҳ ва шикори миёна барои худаш.
Шер ба хашм омаду гуфт: -Эй гург, чӣ гуна то ман ҳастам, дам аз «мову ту» мезанӣ ва худро дар ҷанби мо матраҳ мекунӣ. Ва ногаҳон бар ӯ парид ва даридаш. Гург ба ҷурми ин беадабӣ пора-пора шуд.

ҲИКОЯИ БОҒБОН ВА БУЛБУЛ

Дар як макон, дар як замон, дар як ҷойи хеле хушманзара боғе буд. Дарахтони мевадиҳанда, ороишӣ ва гулҳои рангоранг дошт. Дар боғ булбуле нағмасароӣ мекард. Овози фораму дилнишину зебо дошт.
Боғбон булбулро хеле дӯст медошт. Булбул назди меҳмонони боғбон бо овози форами худ суруд мехонд. Боғбон мағзи пистаро ба нӯли булбул мемонду бо оби набот зиёфаташ мекард.
Дӯстии боғбон ва булбул дер давом накард.
Парандаҳои даруни боғ аз меҳру муҳаббати боғбону булбул рашк мебурданд. Боре ҳасад хӯрда, бо ҳам ҷамъ омада маслиҳат карданд.
Яке гуфт: «Мо ҳам мисли булбул паранда, чаро ӯ азизу мо не». Дигаре гуфт: «То булбул дар ин боғ ҳаст, ба мо таваҷҷуҳ нест». Сеюмӣ гуфт: «Байни боғбону булбул низоъ бояд андохт».
Онҳо – зоғ, каргас, бум назди боғбон омаданд. Ба боғбон хушомад гуфта, нисбат ба булбул бадгӯйӣ карданд.

Биё, ки шоҳиди бӯстон зи рух ниқоб андохт,
Насим дар сари зулфи бунафша тоб андохт.

Сабо шамими гулу бӯйи ёри гулрух дод,
Марову мурғи чаманро дар изтироб андохт.

Пайи нисори қудуми гул аз шукуфа насим,
Ба саҳни боғ дирамҳои сими ноб андохт.

Зи шабнами саҳарӣ ғунча бомдоди пагоҳ,
Кушод пераҳан аз ҳам, дар офтоб андохт.

Тавон бар абри хурӯшанда таъна зад ба ҷунун,
Зи санги жола, ки бар шишаи ҳубоб андохт.

Даруни соғари лола чарост мушколуд,
Агар на мушк пайи тиб дар шароб андохт.

Чакид нам зи ҳаво ё зи назми тар, Ҷомӣ,
Ба гӯши шоҳиди гул лӯълӯи хушоб андохт.

Абдураҳмони ҶОМӢ

t.me/GULISTONI_ADAB_BBQ

Ҳар замон гӯям, ки аз дил меҳри ӯ берун кунам,
Лек бо худ бас намеоям, надонам чун кунам.

Булъаҷаб коре, ки халқе дар пайи дармони ман,
Ман ба фикри он, ки ҳар дам дарди хеш афзун кунам.

Гар ниҳам гирён сар андар кӯҳ бе лаъли лабаш,
Сангҳоро чашма созам, чашмаҳоро хун кунам.

Нақш бандам сӯйи ӯ сад нома, мазмун сӯзу дард,
Ашки хунин бар рухи унвони он мазмун кунам.

Ҷойи такбиру дуо хоҳам зи Лайлӣ қисса хонд,
Ногаҳ ар рӯзе гузар бар турбати Маҷнун кунам.

Халқро бар маҷмари ғам дил бисӯзонам чу уд,
Нола дар чанги фироқаш гар бад-ин қонун кунам.

Кушта шуд Ҷомӣ зи ҳаҷр, афсонаи васлаш чӣ суд,
Мурғи бисмил кай зияд, сад бор агар афсун кунам?

Абдураҳмони ҶОМӢ

t.me/GULISTONI_ADAB_BBQ

دیده از دیدار خوبان برگرفتن، مشکلست
هر که ما را این نصیحت می‌کند ،بی‌حاصلست

زهر نزدیک خردمندان، اگر چه قاتلست
چون ز دست دوست می‌گیری، شفای عاجلست

من قدم بیرون نمی‌یارم نهاد، از کوی دوست
دوستان معذور داریدم، که پایم در گِلست

باش ،تا دیوانه گویندم همه فرزانگان
ترک جان نتوان گرفتن ،تا تو گویی عاقلست

آن که می‌گوید، نظر در صورت خوبان خطاست
او همین صورت همی‌بیند ،ز معنی غافلست

ساربان آهسته ران ،کآرام جان در محملست
چارپایان بار بر پشتند و ،ما را بر دلست

گر به صد منزل فراق افتد، میان ما و دوست
همچنانش در میان جان شیرین، منزلست

سعدی آسانست با هر کس گرفتن ،دوستی
لیک چون پیوند شد خو ،باز کردن مشکلست

#سعدی

t.me/GULISTONI_ADAB_BBQ

t.me/GULISTONI_ADAB_BBQ