© Leon Levinstein — Untitled, Undated.

امشب توی آینه موهامو نگاه می‌کردم که هرچی می‌گذره داره سفیدتر می‌شه. موهای سفیدم رو خیلی دوست دارم. من رو یاد بابا می‌ندازه؛ جوگندمی و سفید بین سیاهی.

برای کسانی‌ که از درون منفجر شدن.
Snow

برای قلب‌های سنگین و غم‌زده.

داره برف می‌باره!
دونه‌های سفیدش نشسته روی شالگردنم.

تنهایی عجب نعمتیه ولی.

از شدت درد خوابم نمی‌بره.

اینکه در مسیر راه رفتن و پیاده‌روی، نزدیک درخت‌ها باشم بهم حس امنیت می‌ده. دست می‌ذارم روی تنه‌شون. سرم رو تا شاخه‌هاشون بالا می‌برم و انگار قلبم پناهش رو پیدا می‌کنه. الآن تکیه دادم به تنۀ عزیز یکی از درخت‌ها و براش می‌نویسم. برای درخت. که تسکین غم و اندوه منه.

Did I dream you dreamed about me?
Were you hare when I was fox?