“شکی نیست که هر لحظه هنرمند چشمانش را می‌گشاید، نگران این است که مبادا چیزی در اطراف حضور داشته باشد و او به درستی نتواند آن را ببیند؛ چیزی که از او می گریزد؛ چیزی که با اوست اما همواره دامنه دیدن را محدود می‌کند؛ چیزی در تاریکی، یک‌ نقطه‌ی مبهم، که بینش او را در پشت چشم هایش منتظر گذاشته و او خارج از عادات، فراتر از ناامیدی ها، به تماشا و جست و جوی آن عنصر گریزان ادامه می‌دهد؛ جست و جو می‌کند؛ حتی زمانی که اطمینان دارد آن را پیدا کرده است. هنرمند امیدوار است آن‌چه نمیداند و حتی آن‌چه را که هرگز نخواهد دید، بیابد و این محکومیت هم‌چنان باقی است؛ پی جویی سایه‌ای که دنبالش میکند و او نمی‌تواند آن را ببیند؛ سایه‌ای که به طور ملال‌آور و ساده‌ای در میراییو پاک‌شدگی قریب‌الوقوع حافظه حضور دارد، نقاشان به طور غریزی جهت اطمینان‌دهی به خودشان و امید این که مرگ را تکان دهنده به آینه نگاه می‌کنند؛ به امید جلوگیری از نگاه خیره و مداوم زمان؛ اما برآیند این روند همواره مأیوس کننده است و آنان به آزمایش ادامه می‌دهند.”
«فرانک استلا؛ مجموعه سخنرانی‌های بنیاد چارلز الیوت نورتون دانشگاه هاروارد ۱۹۸۴»

You wanna be who you'd be

'Cause all of the stars are fading away
Just try not to worry, you'll see them someday
Take what you need, and be on your way
And stop crying your heart out

Sometimes, I feel like I’m just thinking about my feelings instead of actually experiencing them. I only really feel one lonely feeling that is frustration. I feel that and think other emotions. I can't tell you exactly how i feel because it's always the buzzing that shakes my heart. Like the noise on an old TV. Black and white, giving the hallucination of the middle grey. always stuck in the middle. As long as I remain in this in-between space, I struggle to express anything meaningful.

"What I'm saying is that when we were that age, when we were eleven, say, we really weren't interested in each other's poem at all. But remember, someone like Christy? Christy had this great reputation for poetry, and we all looked up to her for it. Even you, Ruth, you didn't dare boss Christy around. All because we thought she was great at poetry. But we didn't know a thing about poetry. We didn't care about it. It's strange."
(Never let me go, Kazuo Ishiguro)

"احساس عجیبی داشتم، احساس عدم تعلق، احساس دردی ناشی از دلخوری. میخواستم به آنها بگویم: اینجا کتاب فروشی من است."
(شکسپیر و شرکا، جرمی مرسر)

"Neither you nor i nor anyone can ever really know whether a story is happy or tragic."
(Almond, Won-pyung Sohn)

دلم میخواد باشم ولی حضور نداشته باشم.