Sanatçı burada, Olimpiyat, bilgelik ve savaş tanrıçası Athena'yı sunmaktadır. Klimt'in klasik efsane ikonografisini kullanması, Athena'nın birçok imgesindeki antik çağın doğrudan bir ürünüdür. Bugün sunduğumuz resim, cinselliği oldukça baskın olan ünlü "Femme Fatale" (baştan çıkarıcı kadın) figürlerinden - örneğin Judith, Holofernes'in Başı ve Danae ; çok farklı bir kişiliği tasvir ediyor. Burada Klimt'in; Athena'nın tanrısallığını cinselliğinden daha ilginç buluşu, Yunan antik çağının gösterdiği cinsiyet belirsizlikleri göz önüne alındığında şaşırtıcı değil. Belki de Klimt, gücün cinsel içgüdüler için bir katalizör olduğunu ima eder; çünkü tarih uzun zamandır gücün insan davranışındaki en önemli cinsel uyaranlardan biri olduğunu ve güç arzusunun cinsel arzuyla güçlü bir şekilde bağlantılı olduğunu öne sürmüştür. Her durumda, bu biraz aseksüel Yunan tanrıçası, Klimt'in sanatındaki en güçlü kadını olur.

Düşünen Adam, Auguste Rodin'e ait bronz bir heykeldir ve genellikle taş bir kaidenin üzerinde durmaktadır. Çalışma, sanki derin düşünceler içerisindeymiş gibi elini çenesine dayayan ve bir taşın üzerinde oturan, çok büyük boyutlu, çıplak erkek bir figürü göstermektedir. Sıklıkla felsefeyi temsil eden bir imge olarak kullanılmaktadır. Tam boyutlu yaklaşık 28 kalıbı vardır, kalıplardaki figür neredeyse 186 santimetre uzunluğundadır fakat bunların hepsi Rodin hayattayken ve onun gözetimi altında yapılmamıştır. Buna ek olarak farklı boyutlarda alçıdan, denemelerden ve Rodin'in ölümünden sonra yapılan kalıplardan birçok çeşidi de bulunmaktadır. Rodin, figürü öncelikle 1880'deki çalışmasının bir parçası olarak tasarlamıştır ancak bilinen devasa bronz dökümlerin ilkine 1994 yılına kadar rastlanmamıştır.

İlk ismi Şair olan Düşünen Adam, aslında Cehennemin Kapıları olarak adlandırılan, 1880'de yapımına başlanan, büyük bir kapı sövesi siparişindeki bir figürdü. Rodin bunu Dante'nin "İlahi Komedya"sına dayanarak yapmıştır, çalışmadaki figürlerin çoğu epik şiirdeki ana karakterleri temsil etmektedir. Bazı eleştirmenler, kapının üzerindeki kompozisyonun merkezindeki yaklaşık 70 cm boyunda ve çoğu figürlerden daha büyük olan Düşünen Adam'ın aslında cehennemin kapısındaki Dante'yi, meşhur şiiri üzerinde uzun uzun düşünürken tasvir etmek için yapıldığına inanmaktadır. Ancak bu yorumda akla yatmayan bazı kısımlar vardır. Öncelikle figür çıplaktır, şiiri boyunca Dante tamamen giyiniktir. İkinci olarak ise kullanılan figür, Dante'nin güçsüz fiziğini hiçbir şekilde yansıtmamaktadır. Heykeldeki özne çıplaktır çünkü Rodin, hem zekayı hem de şiiri temsil edecek kahraman bir figürü Michelangelo'ya bağlı kalarak yapmak istemiştir.

Botticelli, 1480 ve 1485 yılları arasında Genç Bir Kadının Portresi'ni yarattı. İncilerle süslenmiş ve o zamanlar Medici mücevher koleksiyonunda bulunan değerli bir kolye takan güzel bir genç kadının idealize edilmiş bir tasviridir. Sanat eseri, ahşap bir tahta üzerine boyanmış tempura'dır. Resim aynı zamanda "Bir Bayanın İdealize Edilmiş Portresi" olarak da bilinir. Sanat tarihçileri genellikle konunun 23 yaşında ölen Floransalı bir asil kadın olan sevimli Simonetta Vespucci olduğu konusunda hemfikirdir. Bir zamanlar Floransa'nın önde gelen güzellikleri arasındaydı. Botticelli hiç evlenmedi ve bazıları bu tablonun Simonetta Vespucci'ye olan karşılığız sevgisinden kaynaklandığına inanıyor. Ayrıca öldüğünde mezarının dibine gömülmesini de istemişti.

1828'te Bordeaux'da doğan Andre Henri Dargelas bir tür ressamıydı. Genç yaşlarında sanatsal yolculuğuna çıkmak için yönünü Paris'e çevirdi ve 1854'te Paris Ulusal Güzel Sanatlar Okulu'na kabul edildi. Dargelas, kariyerinin ilerleyen dönemlerinde Paris'ten sekiz mil uzakta bulunan, sakin bir sanat bölgesi olan Écouen'e yerleşti. Bu cennet gibi ortamda, büyüleyici iç mekan sahneleri ve figürlerin, özellikle de çocukların gerçekçi tasvirlerini üreterek kendine özgü tarzını geliştirdi. Dargelas, figürlerini okul sınıfından bir aile'nin yemek masasına kadar çeşitli günlük durumlarda resmetti. Çalışmalarında kırsal yaşamı sadece romantikleştirmemesi, aynı zamanda gelip geçici anlarını da yakalamayı seçmiş olması onu şöhrete kavuşturdu. Dargelas yükselen burjuvazi arasında sanatını takdir eden bir izleyici kitlesi buldu ve sanatsal övgü ve ticari başarı elde etti.

Dünya Çapında [1860]
“André Henri Dargelas“

Fransız Devrimi'nin başlangıcından hemen önce yaratılan Neoklasik tarzın bu önemli eserinde Jacques-Louis David, tamamı minimalist, friz benzeri bir kompozisyon içinde, adaletsiz otoriteye karşı direnişe odaklanan klasik bir anlatıyı derinlemesine araştırmıştı. Tablonun konusu, Atina mahkemeleri tarafından dinsizlikten mahkum edilen Yunan filozof Sokrates'tir (M.Ö. 469-399). Sokrates inançlarından vazgeçmek yerine, zehirli baldıran otunu tüketmeden önce ruhun ölümsüzlüğünü tartışarak kaderiyle isteyerek yüzleşmeyi seçti. David'in sanatı, bir dizi jest ve ifade aracılığıyla Sokrates'in hayatının son anlarını canlı bir şekilde tasvir ediyor. Filozof, olaya tanık olmaya dayanamayan bir takipçisi tarafından sunulan baldıran otunu almadan hemen önce tasvir edilmiştir. Doğruluk arayışında David, dönemin mobilya ve kıyafetlerine kadar arkeolojik ayrıntıları titizlikle yeniden yaratmak için antikacılık konusunda uzman akademisyenlere danışmıştır. Sokrates'in son anlarında fiziksel olarak orada olmasa da David'in Platon'u yatağın ayakucuna koyması bu antik öyküyü koruyan metnin yazarı Phaedo'ya kasıtlı bir göndermedir.

Hieronymus Bosch, tıpkı resimleri gibi oldukça gizemli bir figür. Üç parçalı tabloda özellikle bugün sunduğumuz merkez panelinde yer alan sembolizminin karmaşıklığı, akademik çevrelerde yüzyıllar boyunca çok çeşitli yorumlamaları ortaya çıkarmıştır. Dünyevi Zevkler Bahçesi eserin orijinal ismi değil ve modern zamanlarda verilen bu isim yanılgılara yol açmaktadır. Sanat tarihçileri, üç parçalı tablonun bu merkez panelinin ahlaki bir öğüt mü yoksa kayıp cennetin panoraması mı olduğu konusunda ayrışmış durumdalar. Bu dönemin üç parçalı tablolarının genellikle sırayla okunması amaçlanırdı, sol ve sağ paneller çoğunlukla Cennet Bahçesi ve Kıyamet Gününü tasvir ederken, ana konu merkez parçada yer alırdı. Bu merkezi panelde Tanrı'nın yer almıyor oluşu Bosch'un eserini benzersiz kılıyor. Panelde bunun yerine bir insanlık tasviri, özgür iradeyle çeşitli zevklerin arayışında olan çıplak kadınlar ve erkekler olarak yer almakta.

Üç parçalı tablonun bir mihrap olarak tasarlanıp tasarlanmadığı bilinmemektedir. Fakat genel görüş, merkez ve sağ panellerdeki aşırılıkların bir kilise veya manastırda işlev görmesi olasılığını azalttığını, bunun yerine sıradan bir müşteri tarafından yaptırılmış olabileceği yönündedir.

Van Gogh bu eseri Antwerp Sanat Akademisi'nde canlı modellerden desen çizimi çalışırken resmetmişti. O zamanlar öğrenciler, büyük ölçüde eski Roma ve Yunanistan'ın klasik örneklerine ve uygulamalarına dayanan akademik geleneği öğreniyorlardı. Van Gogh bu resim anlayışına katılmıyordu, bu yüzden bu eserini de akademik uygulamaları alaya almak amacıyla resmettiğine inanılır.

Édouard Manet, Rochefort'un Kaçışı'nı 1880 Aralık ayının sonrasında, 1881 yılının Salon'unda sergilemek amacıyla resmetmişti. Eserin konusu olan Rochefort; imparatorluk rejimine karşı olan şiddetli muhalefetini göstermek için 1868 senesinde politik gazete La Lanterne'i kuran bir gazeteciydi. Brüksel'de yayınlanan gazete kısa sürede yasaklandı. 1873'te, Komün sırasındaki rolü sebebiyle Rochefort ağır hapis cezasına çarptırıldı. 1874'te deniz yoluyla yaptığı muhteşem ve heyecan verici kaçışı, olaydan altı yıl sonra Manet'ye bu garip kompozisyonu resmetmesi için ilham verdi. Manet konuyu ele almadan önce, Cumhuriyetçilerin 1879 Ocak ayında Senato ve Temsilciler Meclisi'ndeki zaferini ve Temmuz 1880'de çıkan, Rochefort'un Fransa'ya dönmesine izin veren, komünlere af çıkaran yasayı bekledi. Bu eser, iki versiyondan daha küçük olanı. Diğer versiyon Kunsthaus, Zürih'te bulunmaktadır.

Whatsapp Kanalı da açtım ilgilenenler varsa linki yukarı bırakıyorum ? şimdiden desteğiniz için teşekkürler.☺️