رهبران حزب آلترناتیو برای آلمان که روز چهارشنبه از تصویب مصوبه با کمک رایشان به وجد آمده بودند و نوعی عادی‌شدن مناسبات خود با سایر احزاب را از آن قرائت می‌کردند شکست رای‌گیری امروز را به محملی برای حمله به حزب دموکرات مسیحی بدل کردند که "ایهاالناس بدانید که با این شکافی که در حزب دمکرات مسیحی وجود دارد که همه نمایندگانش پشت یک طرح قانونی خود این حزب نمی‌ایستند عملا این حزب قابل اتکا نیست و گزینه اصلی و اوریجینال برای سخت‌گیرها در امر مهار پناهجویی ما هستیم و بس؛ پس رایتان را به ما بدهید." این سخن در میان بخشی از اکثریت جامعه آلمان که به هر حال به تغییراتی سختگیرانه در قوانین پناهجویی تمایل دارد شاید ناشنیده نماند.

شکست طرح حزب مرتس هم در سطح جامعه لزوما به سود آن تمام نخواهد شد و هم در درون خود حزب نیز بحث‌و مناقشه‌ای را حتی قبل از انتخاب حساس مجلس در ۲۳ فوریه دامن خواهد زد که بخشی از انسجام و نیروی انتخاباتی آن را هدر خواهد داد. برای حزب لیبرال هم که نظرسنجی‌ها آن را در وضعیت زیر حد نصاب (۵ درصد) نشان می‌دهند وضعیت شاید باز هم بدتر شود.

کلیت پارلمانتاریسم آلمان هم از بحث این هفته لزوما سود نبرد و این که آرای سوسیال دمکرات‌ها و سبزها با توجه به شکست نسبتا افتضاح‌آمیز أحزاب مسیحی رو به رشد رود هم امر مسلمی نیست. باید منتظر تاثیر تحولات این هفته بر جامعه ماند.

مسلم شاید این باشد که آلمان در پی انتخابات ۲۳ فوریه هم با توجه به تنوع و تکثر احزابی که از صندوق بیرون خواهند آمد و نیز شکاف و نقاری که اخیرا بین أحزاب شکل گرفته است، احتمالا نظام پس از انتخابات ۲۳ فوریه پارلمانی ضعیف‌تر خواهد داشت و ائتلاف‌های ضعیف و شاید ناپایدار و حتی غیرمتعارف برای تشکیل دولت شکل خواهد گرفت، آن هم در شرایطی که مشکلات کم‌سابقه اقتصادی و اجتماعی، خروج صنایع، کمبود نیروی مهار، بحران گرانی انرژی و نیز نوع رویکرد نسبت به جنگ اوکراین یا مناسبات با آمریکا و ... در جامعه شکاف و دوقطبی‌های کم‌سابقه‌ای را دامن زده است.

در جدول زیر SPD حزب سوسیال دمکرات است، UNION اتحاد دو حزب مسیحی است، GRÜNE سبزها هستند، AFD حزب آلترناتیو برای آلمان است، FDP، لیبرال‌ها هستند، LINKE چپ‌ها هستند و BSW انشعابی کوچک از حزب چپ. ستون اول رای مثبت، ستون دوم رای منفی، ستون سوم ممتنع و ستون چهارم عدم شرکت در رای گیری است.

رأی گیری بی‌سابقه در مجلس آلمان؛ در آلمان شاید از ۲۳ فوریه فقط یک چیز قطعی باشد

امروز در مجلس آلمان شکستن تابوی همکاری با حزب راست افراطی "آلترناتیو برای آلمان" می‌رفت که یک بار دیگر تکرار و تکمیل شود، ولی نتیجه‌ غیرمنتظره متفاوتی به دست آمد.

برای اولین بار در تاریخ جمهوری فدرال آلمان، نامزد صدراعظمی اتحادیه أحزاب محافظه‌کار مسیحی (CDU/CSU) و در واقع رهبر بزرگترین حزب اپوزیسیون (CDU) ، فریدریش مرتس، قصد داشت قانونی برای مهار ورود پناهجویان را با کمک آرای حزب راست‌گرای افراطی AfD در بوندستاگ به تصویب برساند؛ قانونی موسوم به «قانون محدودیت ورود».

روز چهارشنیه محتوای این طرح قانونی به صورت یک قطعنامه حاوی در خواست از دولت (مرکب از حزب سوسیال دمکرات و سبرها) با کمک رای حزب افراطی آلترناتیو برای آلمان و نیز حزب لیبرال "دمکرات‌های آزاد" (FDP) تصویب شد (شرحش را در پست قبلی نوشته‌ام) و قرار بود روز جمعه بخشی از همین قطعنامه با دورزدن أحزاب حاکم به صورت قانون درآید.

از صبح جمعه اما معلوم بود که در فراکسیون‌های احزاب حامی طرح، به خصوص در فراکسیون حزب لیبرال‌ها همه دل و دستشان راضی نیست که با کمک حزب آلترناتیو این ظرح را تصویب کنند. هم تظاهرات و اعتراض‌ها در روزهای گذشته به شکستن خط قرمز همکاری با حزب پوپولیست آلترناتیو برای آلمان در شهرهای مختلف آلمان و در میان جامعه مدنی گسترده و چشمگیر بود و هم به میدان آمدن کسانی مانند مرکل که به گونه‌ای بی‌سابقه علیه رویکرد رهبر کنونی حزب دمکرات مسیحی موضع گرفت کار را به آنجا کشاند که هم در خود حزب دمکرات مسیحی تعدادی نماینده پایشان در رای‌دادن بلرزد و هم رهبری فراکسیون لیبرال‌ها جلسه امروز را برای چند ساعتی قطع کرد تا رهبران فراکسیون‌های موافق و مخالف بار دیگر با هم گفت‌گو کنند شاید که به توافقی برسند و به اتکا به آرای حزب آلترناتیو نیاز نباشد.

این تلاش شکست خورد. سوسیال دمکرات‌ها و سبزهای مخالف طرح که همچنان از اقدام چهارشنبه حزب دمکرات مسیحی و لیبرال‌ها در مشروعیت بخشیدن به حزب راست افراطی ‌آلترناتیو در خشم و خواهان عذرخواهی مرتس بودند، حرفشان پس از جلسه رهبران فراکسیون‌ها این بود که اقدام لیبرال‌ها در قطع جلسه امروز مجلس برای رای گیری، صرفا جهت متقاعدکردن افراد مردد و مخالف در خود فراکسیونشان بوده و نیت و اراده واقعی برای توافق با این دو حزب را نشان نمی‌داده است، به خصوص که احزاب موافق با انتقال طرح برای بحث بیشتر به کمیسیون امور داخلی مجلس و انصراف از رای‌گیری امروز مخالفت داشته‌اند و اتکا به رای حزب آلترناتیو را به عاملی برای فشار بر دو حزب مخالف تبدیل کردند که "یا رای می‌دهید یا ما با حزب آلترناتیو آن را مصوب می‌کنیم".

استدلال احزاب مخالف طرح (سوسیال دمکرات وسبز) این بود که موادی از آن با متر و معیارهای اروپایی و با رعایت توافقات با همسایگان در تناقض است، بخشی از آن مثل ممانعت دائم از پیوستن اعضای اصلی خانواده پناهجوی تایید شده به او با قانون اساسی نمی‌خواند و ...

استدلال این هم بود که در مجلس سنا (شورای فدرال، متشکل از نمایندگان دولتـهای ایالات) هم نمایندگان، حتی آنهایی که دولتشان تحت رهبری شعبه ایالتی خود حزب دمکرات مسیحی است احتمالا به قانون ردشده از مجلس شورا رای نخواهند داد، چرا که احیانا باید مراعات نظر مخالف احزاب دیگری که در ائتلاف‌های حاکم بر این ایالات هستند را بکنند.

از این رو احزاب مخالف تاکید داشتند که اصرار حزب دمکرات مسیحی و خواهر سوسیال مسیحی آن برای گذراندن این قانون از مجلس شورا نه مسئله مهاجرت را حل می‌کند و نه شانس تصویب در مراحل بعدی را دارد و صرفا یک شو و نمایش تبلیغاتی برای انتخابات است.

القصه بعد بیش از سه ساعت وقفه و شکست مذاکرات روسای فراکسیون‌ها، مجلس بحث خود را از سر گرفت و نهایتا بر سر طرح احزاب مسیحی رآی گیری شد و به گونه‌ای کم‌وبیش غیرمنتظره این طرح بر خلاف مصوبه روز چهارشنبه رای نیاورد. ۳۳۸ نفر به طرح رای مثبت دادند و ۳۵۰ نفر رای منفی. ۱۲ نفر از خود حزب دمکرات مسیحی و شماری از حزب لیبرال یا رای ندادند یا ممتنع دادند و یا منفی.

القصه نتیجه شکستی بزرگ برای مرتس و حزب دمکرات مسیحی بود که می‌خواست با توجه به ترس و نگرانی اجتماعی ناشی از جنایات اخیر در برلین و اشفانبورگ که به دست مهاجری دیرپا و یک پناهجوی ردتقاضا شده رقم خورد مسئله نمایشی مهار پناهجویی را به اهرمی تبلیغاتی برای کسب آرا در انتخابات ۲۳ فوریه مجلس بدل کند. البته مرتس قرائتی پیروزمندانه از شکست خود ارائه کرد و گفت که از حالا معلوم است که چه کسی و چه حزبی در باره مسئله مهاجرت چه موضعی دارد.

این که تحول (منفی) نسبتا بزرگ و تاریخی امروز در آلمان تا انتخابات مجلس در روز ۲۳ فوریه چه تاثیراتی در ترکیب آرا بگذارد، چه میزان به حزب آلترناتیو برای آلمان پر و بال و مشروعیت بدهد و چه تاثیری بر آرای خود حزب دمکرات مسیحی و احزاب مخالفش داشته باشد سوال برزگی است و نیز تاثیر برخی شکاف‌ها که در درون خود حزب دمکرات مسیحی قابل مشاهده است و همه با این سیاست رهبری حزب موافق نیستند.

و نیز این نگرانی هم رو به افزایش است که با وجود شمار متعددی از احزاب در مجلس آینده و تخریب مناسبات برای مثال میان حزب دمکرات مسیحی و حزب سبزها بعید نیست که حتی یک دولت اقلیت تشکیل شود و حزب دمکرات مسیحی حتی رضایت بدهد که این دولتش بدون مشارکت حزب آلترناتیو برای آلمان، اما با رای مثبت آن کار خود را آغاز کند و عملا گروگان نظر مثبت این حزب باشد.

آلمان وارد روزهای پرنوسان و ملتهبی شده است.

ماجرای این تماس‌ها

۱
نام ایلان ماسک برای هسته سخت قدرت در جمهوری اسلامی تا همین دو سه هفته پیش با نوعی از ترس و نفرت و انزجار همراه بود، چرا که از اینترنت ماهواره‌ای‌اش که دیگر قادر به فیلترش نباشند دغدغه و عذاب گرفته بودند. در اوج اعتراضات "زن زندگی آزادی" ماسک از دولت بایدن مجوز گرفت که صدور (ولو محرمانه) تجهیزات دریافت اینترنت ماهواره‌ای‌اش از شمول تحریم‌ها خارج باشد و حالا گفته می‌شود که این دستگاه‌ها در ایران کم و بیش استفاده می‌شوند.

حالا ولی خبر آمده که ماسک با ایروانی، نماینده ایران در سازمان ملل در محلی مخفی دیدار کرده است.

تیم ترامپ نمی‌گوید که این دیدار با اطلاع این تیم سازمان داده شده است، ولی بسیار بعید است که دیدار ماسک با توجه به سابقه رویکردهای او شخصی و بدون ماموریت بوده باشد.

با توجه به ترکیب کابینه ترامپ شاید در نگاه اول این گونه به نظر برسد که او قصد احیای فشار حداکثری و بیشتر از آن را علیه جمهوری اسبلامی دارد، ولی صحبت‌های دو پهلویی که او در کارزار انتخاباتی‌اش کرد و کارنامه‌اش در دور اول که هم با "مرد موشکی" (حاکم کره شمالی) نهایتا دیدار کرد و خیزهای ولو ناکامی که خودش در ۱۸ ماهه اول زمامداریش و حتی بعد از آن برای گشودن باب مذاکره با جمهوری اسلامی برداشت همچنان امکان تدوام چنین تلاش‌هایی را منتفی نمی‌کند.

در باره انگیزه ترامپ برای پایان دادن به جنگ اوکراین و مناقشه با ایران، بعداَ بیشتر می‌توان نوشت.

این که انتشار خبر دیدار ماسک در همان روزی صورت گرفت که خبر ارسال نامه جمهوری اسلامی به آمریکا مبنی بر عدم تلاش برای ترور ترامپ هم انتشار یافت گرچه شاید تصادفی باشد، ولی تصادف بامعنا و با مسمایی است.

باید دید که این گام‌ها تا چه حد سرآغازی برای حل کشمش میان تهران و واشینگتن است و آیا به خصوص جمهوری اسلامی در شرایطی هست که از روی سایه خود بپرد و مشکل اصلی در این مناسبات، یعنی رویکرد نسبت به اسرائیل را تغییر دهد یا کماکان نان برای سفره افراطیون در واشینگتن و تل‌‌آویو تهیه خواهد کرد و حل بحران را به محال خواهد برد.

۲
همزمان با اعلام خبرهای فوق، امروز اولاف شولتس، صدراعظم آلمان هم بعد از دو سال دوباره با ولادیمیر پوتین گفت‌وگوی تلفنی داشت. البته می‌گوید که در این تماس عمدتا مشغول سرزنش روسیه به خاطر حمله‌اش بوده و این که چه باید برای یک "صلح عادلانه" انجام دهد. پوتین هم روایتش این است که به شولتس گفته که مذاکرات صلح می‌تواند در تداوم گفت‌وگوهای به تقصیر اوکراین شکست‌خورده مارس ۲۰۲۳ ادامه یابد، و البته واقعیت‌های ارضی و میدانی جدید هم مورد ملاحظه قرار گیرند!

این که شولتس که همین اخیرا گفته بود که جنگ اوکراین ممکن است چند سال دیگر طول بکشد حالا بعد از دو سال، یخ تماس تلفنی را می‌شکند،هم به رویکرد دولت ترامپ برمی‌گردد و نگرانی از این هر گونه تلاش آمریکا برای پایان جنگ اوکراین بدون مشارکت اروپا باشد و هم به مسائل انتخاباتی درونی آلمان.

شولتس متوجه است که افزایش رای حزب راست افراطی "آلترناتیو برای آلمان" و حزب چپ محافظه‌کار خانم واگنکنشت در بخش عمده به دلیل مانور آنها روی خستگی و دلزدگی مردم آلمان از جنگ اوکراین و تاثیرش بر اقتصاد آلمان و نیز حضور گسترده مهاجران اوکراینی در این کشور است. در سه ماه و نیمی که به انتخابات سراسری و زودرس آلمان مانده برای شولتس اهمیت داشته که با پوتین تماس بگیرد تا اتهام عدم تلاش لازم در عرصه دیپلماتیک برای پایان جنگ را از خود دور کند و احتمالا پایگاه رای قوی‌تری پیدا کند. این که اقدام امروز جواب خواهد داد و تاثیری در جنگ اوکراین خواهد گذاشت باید منتظر ماند.

هر چه که هست، شولتس می‌گوید که قبل از تماس تلفنی با پوتین ماجرا را به زلنسکی خبر داده. زلنسکی اما می‌گوید که این اقدام شولتس گشودن در جعبه پاندورا است و حالا سیل تماس و گفت‌وگو با روسیه‌ای که از نظر او در انزوا بود شروع می‌شود، "همان چیزی که پوتین خواهانش بود." او امروز این را هم با تلخی گفته است که با روی کارآمدن تیم ترامپ جنگ اوکراین زودتر تمام خواهد شد، ولی این که صلحی عادلانه برقرار شود، امر مسلمی نیست.

جنگ اوکراین با توجه به رویکرد دولت ترامپ و احتمالا ناتوانی و تفرقه اروپا در اقدام یک جانبه برای کمک به اوکراین جهت تداوم جنگ، احتمالا باید با واگذاری اراضی این کشور به روسیه و نیز منتفی‌شدن عضویتش در ناتو پایان یابد. برای جمهوری اسلامی شرایط پایان مخاصمه بسیار سهل‌تر و غیرتلخ‌تر از اوکراین است. ولی تهران آمادگی عقب‌نشینی‌های معین در مسائل اتمی و منطقه‌ای خود را خواهد داشت؟ هنوز پاسخ مثبت به این سوال دشوار است، ولی ...

برکناری در روز انتخابات آمریکا

بر سر اصلاحات قضایی هم نتانیاهو با گالانت، وزیر دفاعش اختلاف داشتند و با حمایتی که گالانت از توجه به خواست معترضان در توقف اصلاحات قضایی و ممانعت از مخدوش شدن استقلال قوا کرد نتانیاهو حکم به برکناری‌اش داد که با توجه به اعتراض‌ها مجبور شد این حکم را پس بگیرد. این ماجرا ۶ ماه قبل از ۷ اکتبر بود.

جنگ غزه که شروع شد گالانت هم مثل نتانیاهو حرفش این بود که پایان جنگ با پایان قطعی حماس مقارن خواهد بود. با پیچیده و طولانی‌شدن جنگ و سرسختی نتانیاهو و وزرای راست افراطی کابینه در مخالفت با آتش بس و نجات جان گروگان‌ها اول گانتس و آیزنکوت که از میان مخالفان با شروع جنگ غزه به عنوان اقدامی ملی به کابینه امنیتی نتانیاهو پیوسته بودند استعفا دادند و بیرون آمدند.

بعدتر گالانت هم که مشکلات شخصی نتانیاهو را نداشت که در ادامه جنگ منفعتی ببیند و از جنگ هم بیشتر از او سرش می‌شد به تدریج به ضرورت آتش‌بس رسید و ازاواسط سال جاری میلادی اختلافاتشان بیش از آن شد که قابل پنهان کرده باشد. در جلسه کابینه سر هم داد کشیده بودند و در دور قبلی مذاکرات آتش بس که از جمله به خاطر پافشاری کنترل کریدور فیلادلفیا در جنوب غزه و در مرز مصر شکست خورد گالانت تاکید داشت که این اصرار نتانیاهو بی‌مورد است و ربطی به امنیت اسرائیل ندارد.

نتانیاهو هم روز به روز از گالانت خشمگین‌تر بود. حتی گفته شد که آوردن گیدون سعار، رهبر حزب امید جدید با مواضع راستگرایانه‌اش ایجاد وزنه‌ای در برابر گالانت است و صحبت از این بود که شاید جای گالانت را بگیرد.

همین دو ماه پیش هم اکسیوس از جلسه پرتشنج کابینه اسرائیل خبر داد که در آن گالانت گفته بود که اگر در غزه به آتش بس نرسیم قادر به مدیریت تنش با حزب‌الله و ایران نخواهیم بود و ممکن است پایمان به یک جنگ منطقه‌ای کشیده شود.

و ۱۰ روز پیش هم گالانت تکرار کرد که جنگ راه حل نظامی ندارد و برای آتش بس باید در غزه امتیازات دردناکی بدهیم.

امضایی که او در پای فراخواندن سه هزار یهودی ارتدکس به خدمت سربازی گذاشت هم خشم افراطی‌ها را بیشتر علیه‌اش دامن زد. او امروز هم حکم دیگری صادر کرد که ۶ هزار نفر دیگر از یهودیان ارتدکس که در طول تاریخ اسرائیل از خدمت سربازی معاف بوده‌اند به خدمت فراخوانده شوند.

این فراخوان‌ها البته در قیاس با مناقشه گالانت با نتانیاهو بر سر نوع و نحوه پیشبرد جنگ و ضرورت دستیابی به آتش بس فرعی بوده‌اند، ولی خشم راستگرایان افراطی کابینه به آن اندازه بود که برکناری او را قبل از همه به استقبال بروند.

برکناری گالانت هم در روز انتخابات آمریکا اتفاق افتاد تا در جامعه اسرائیل تحت‌الشعاع توجه به این انتخابات واقع شود و از طرفی هم با پشتیبانی دموکرات‌ها از گالانت، پیش از آن که گرد و خاک انتخابات بخوابد و احتمالا هریس به کاخ سفید برود کار را تمام کند.

سکان وزارت دفاع را حالا نتانیاهو به هم‌حزبی‌اش و وزیر خارجه تا کنونی یسرائیل کاتس سپرده است و سعار هم وزیر خارجه کرده است.

نارضایتی‌ها ولی در جامعه، هم اقتصادی، هم اجتماعی، رو به فزونی است، به خصوص که هیجان اولیه از "پیروزی‌ها" در لبنان هم تا حدودی فروکش کرده و اعتراضات خیابانی شاید اوج تازه‌ای بگیرد. نتانیاهو و کابینه‌اش شاید که در جامعه اسرائیل بعد از یک نوسان موقت دوباره به انزوا بروند، به خصوص که بخشی از ارتش هم نظری غیر از نظر گالانت ندارد.

این که چه انتخابات آمریکا و چه تحولات احتمالی در اسرائیل و بروز بحران داخلی برای کابینه نتانیاهو تهران را در حمله بحث‌انگیز و پرپیامدش به تعلل و تعویق رهمنون شود، جای تردید است، ولی کاملا بعید است؟

چرا عربستان در شرایط کنونی نشست"اتحاد بین‌المللی برای ایجاد کشور مستقل فلسطینی در کنار اسرائیل" را برگزار کرده است؟

آیا این طرح شانسی برای تحقق دارد؟

آیا...

در مصاحبه با بی بی سی به این سوال‌ها پاسخ داده‌ام.?

پیچیدگی‌های مذاکرات غزه

در ارتباط با مذاکرات آتش‌بس غزه و موانع آن به دو سوال بی بی سی پاسخ داده‌ام

https://x.com/bbcpersian/status/1827342478455755002?t=IR0u6KHasfKrnNBzuST0ow&s=19

وقتی برایم نمانده

مادونا هم برایش ترانه خواند و "قاتل زیبا" لقبش داد، از جمله به خاطر بازی‌ نفس‌گیرش در اثر معروف ژان-پیر ملویل (کارگردان مطرح موج نو) که نقش قاتلی خونسرد را بازی می‌کند. صورت جذاب و بر و سیمایی که دلون داشت با این نقش در تناقض بود و گیرایی فیلم هم از جمله به همین خاطر است.

چهار سالش بود که پدر و مادرش از هم جدا شدند و در خانواده‌ای دیگر بزرگ شد، تا ۱۷ سالگی که از سر ماجراجویی به ارتش بیپوندد کارهای خلاف کمی انجام نداد. با ارتش به هندوچین رفت و علیه ویت کنگ‌ها جنگید و بعدها خودش تاکید داشت که همین خدمت در ارتش به او نظم و ودیسپلین و رفتار اجتماعی را یاد داد.

فیلم سامورایی را زمانی بازی کرد که پیش‌تر به خاطر ایفای نقش در فیلم‌هایی مانند روکو و برادرانش، کسوف، یوزپلنگ و هر شماره‌ای می‌تواند برنده شود به شهرت رسیده بود و اینجا و آنجا ستایش شده بود.

در کنار شهرت سینمایی‌اش در بازار فیلم اروپا و شکست نسبی‌اش در کار در هالیوود، رابطه و ازدواج گذرا و فیلم‌های مشترک او با رومی اشنایدر و ناتالی دلون و ازدواج‌های بعدی هم بخشی بعضا جنجالی از زندگی او بودند. خودش هم اذعان کرده بود که زن‌ها (نه فقط دوست دخترها و زن‌های رسمی‌اش) را کم اذیت و آزار نکرده است. سال ۲۰۱۹ که در کن زندگی هنری او مورد ستایش قرار گرفت، معترضان هم حی و حاضر بودند، از جمله گروه‌های مدافع حقوق زنان.

سه فرزند از دو سه ازدواجش داشت که در این سال‌ها بر سر نوع مراقبت‌های پزشکی از پدر و تقسیم میراث او به مناقشه و منازعه افتاده بودند. دیروز ولی مرگ پدر را در بیانیه‌ای مشترک به اطلاع عموم رساندند!

میتران و شیراک اعتبار او برای سینمای فرانسه و اروپا را ستوده بودند و مکرون هم در ارتباط با مرگش گفت که دلون در نقش‌هایی که بازی کرد جهان را به رویاپردازی رهنمون شد.

به لحاظ سیاسی در طیف راست بود و ستایش‌گر دوگل و ناپلئون. در سال‌های متأخر از حامیان گروه افراطی جبهه ملی ژان ماری لوپن و سازمان خلف آن بود. با ژان ماری لوپن از همان زمان جنگ ویتنام دوست شده بود. موضعی قاطع در مخالفت با همجنگسرایان داشت واز احیای مجازات اعدام دفاع می‌کرد.

در این سال‌های آخر بیمار و خسته‌تر از آن بود که به چشم نیاید. گفته بود که ۶۲ سال هر چه در توانم بود کردم، حالا سخت‌ترین کار رفتن است که خب باید بروم و گریزی نیست. گفته بود که زندگی کوتاه‌تر از آن است که برای همه ایده‌ها و شور و دلمشغولی‌هایش قد بدهد. می‌گفت که هر روزی که می‌گذرد یک روز از دست رفته است ومن می‌سوزم و در فکر زندگی کردنم. روزی کسی از من پرسید که چرا وقت برای خودت نمی‌گذاری که زندگی کنی. و پاسخم این بود که وقتی برایم نمانده که صرف زندگی توام با خشنودی کنم . کاری که از دستم برمی‌آید زنده بودن است تا کی مرگ فرار رسد.

مرگ آلن دلون دیروز فرا رسید، در سن ۸۸ سالگی با کارنامه‌ای قابل اعتنا در تاریخ سینمای جهان.

در ایران آلن دلون به اعتبار صدای خسرو خسروشاهی که دوبلر او بود جذابیت و معروفیت بیشتری پیدا کرده بود. معروف بود که خود دلون گفته بهترین دوبلرش در جهان خسروشاهی است.

خسروشاهی در خاطراتش تعریف کرده که روزی در خیابان با اتومبیلی تصادف می‌کند و مقصر هم بوده، وقتی از ماشین پیاده می‌شود، راننده با بی‌ادبی شروع به فحاشی کرده و خسروشاهی در واکنش به او می‌گوید: آقا مودب باش، درست صحبت کن، ماشین بیمه است و بیمه هم خسارتت را می‌دهد و راننده در واکنش به این دیالوگ‌ها خطاب به خسروشاهی می‌گوید: زدی ماشین رو داغون کردی ادای آلن دلون رو درمیاری!

عکس آلن دلون در سال ۱۳۵۵ در سفر به ایران

پیام‌هایی که بعید است جدی گرفته شوند

پزشکیان، پنج روز پس از آن که نامش از صندوق‌ها بیرون آمد(روز چهارشنبه) در مقاله‌ای اختصاصی و بی‌سابقه در روزنامه قطری العربی الجدید کشورهای منطقه را مورد خطاب قرار داده و از رویکردش در همگرایی سیاسی، اقتصادی و امنیتی سخن گفته. نوشته است: «اَبَر اولویت سیاست خارجی ایران گسترش همکاری‌ها با همسایگان است و دولت جدید خواهد کوشید با حفظ و ارتقای رویکرد دولت فعلی در تحکیم روابط با کشورهای همسایه، در صورت همکاری فعال و متقابل کشورهای منطقه، روابط دوجانبه با آن‌ها را بر اساس احترام متقابل به حاکمیت ملی و تمامیت ارضی یکدیگر ارتقا دهد.»

او در عین حال با زنهاردادن منطقه از عادی‌سازی مناسبات با اسرائیل خواهان "مقابله متحدانه" با این کشور با این کشور شده، چه در شکل تاکید بر "لزوم حمایت کامل از مقاومت فلسطین" و چه تاکید بر لزوم "خلع سلاح اتمی رژیم صهیونیستی" یا امتناع از تنش‌ها و درگیری‌ها در میان کشورهای منطقه که "به سود رژیم صهیونیستی تمام می‌شود".

این که این پیام، بدون تجدیدنظر خامنه‌ای در فرادستی میدان نسبت به دیپلماسی، و قبل از حل مسائل ایران با آمریکا و جهان غرب (با توجه به ارتباطات تنگاتنگ شماری از کشورهای منطقه با آمریکا و سمت‌گیری برخی از آنها به سوی عادی‌سازی مناسبات با اسرائیل) گوش شنوایی بیابد و به حسن اعتماد و اعتمادافزایی میان ایران و کشورهای منطقه و انسجام و همکاری‌های مورد نظر پزشکیان بیانجامد جای تردید بسیار است.

"پیام به جهان"

بعد از پیام خطاب به کشورهای منطقه به زبان عربی حالا پزشکیان پیامی به جهان در باره مولفه‌های سیاست خارجی دولتش به زبان انگلیسی منتشر کرده.

پیام لحن ملایمی وارد، لحنی که البته پوشاننده ضعف‌های عمده پیام نیست، از این که مشکلات در روابط را همه به گردن آمریکا و اروپا می‌‌اندازد، از این که همچنان بر مقابله با اسرائیل تاکید ویژه دارد و این که همچون رهبر حکومت اولویت را به رابطه با چین و روسیه می‌دهد، و نیز این که همچنان در این اندیشه است که بدون کاهش تنش و بدون عادی‌سازی مناسبات با آمریکا می‌توان با اروپا رابطه باثبات و مثبتی برقرار کرد، این که ...

در پیام کوچکترین اشاره‌ای هم به این نمی‌شود که ایران در مرزهای شرقی خود و در قفقاز و آسیای میانه حوزه بزرگی از مناسبات فرهنگی و سیاسی و امنیتی و آبی دارد که باید تحکیم پیوندها با آنها و کمک به حل بحران‌ها در این مناطق به گونه‌ای که به سود مصالح ملی ایران باشد در دستور کار. دولتش باشد، این در حالی است که مناسبات ایران با هزاران کیلومتر آن سوتر، یعنی با آمریکای لاتین را هم بی‌اشاره نگذاشته است.

به عبارتی، پزشکیان در هر دو پیام به رغم لحن ملایم و مبتنی بر آمادگی برای تعامل، از سیاست خارجی مطلوب خامنه‌ای که ایران را به انزوای اقتصادی و سیاسی انداخته فاصله معناداری نمی‌گیرد.

در غرب حرکات و پیام‌های پزشکیان به دقت رصد می‌شود، ولی آنچه که تا کنون رسانه‌ای شده عمدتا حمایت تمام قد او از "مقاومت فلسطین" در پیام‌ها به رهبران حزب‌الله و حماس است. در پیام‌های جدید هم آنچه که جلب توجه کرده، اولویت چین و روسیه برای بسط مناسبات و تمایل به گسترش رابطه با اروپا با القای دورزدن آمریکا است.

در مجموع حرکات و پیام‌های اولیه پزشکیان که سعی شده با مزه دهان هسته سخت قدرت زیاد متفاوت نباشد همانگونه که انتظار می‌رفت بازخورد مثبتی در کشورهای غربی نداشته است، این در حالی است که او عمده‌ترین قولی که داده است بهبود مناسبات با جهان و بیرون آوردن کشور از زیر بار تحریم‌های خانمان‌سوز است.

باید منتظر ماند دید که پزشکیان در راستای تحقق قول‌های خویش به مضمون همین پیام‌ها وفادار می‌ماند و ناکامی را تجربه خواهد کرد، یا ضرورت فاصله‌گیری از سیاست‌های مبتنی بر اولویت "میدان" بر دیپلماسی، محوری‌کردن متوهمانه "اقتصاد مقاومتی" و تداوم تنش با آمریکا و اسرائیل در راستای "ایجاد تمدن اسلامی" که رویکرد خامنه‌ای بوده بیش از پیش او را به تدابیر و اقدامات و احیاناَ چالش‌هایی معین با هسته سخت قدرت خواهد کشاند.

ترجمه مقاله پزشکیان خطاب به منطقه در العربی الجدید
https://www.irna.ir/news/85535900/
ترجمه مقاله انگلیسی پزشکیان خطاب به جهان در تهران تایمز
https://www.eghtesadnews.com/fa/tiny/news-659355