آنتیگونه! آنتیگونه! آنتیگونه!
من نمی‌شورم!☝?

مرده‌ات ساحلی است
که می‌هراسد از شنا کردن به سمت ناشناس
و آینه هایی که پیری‌ات را پارس می‌کنند
نمی‌دانند تو شکست ها خورد‌ه‌ای
تا بیشتر خودت را بوده باشی

نفس عمیقی می‌کشد خاموشی
و هر شهاب
علامت آتشِ مردگان عاشقی است
که می‌خواهند به قبیله بفهمانند
حالشان خوب است

نه تاریکی تابناکی
که مرا با چشمه‌ها می‌پوشانی
من فراموشت نخواهم کرد
حتی وقتی دیگر به خاطرت نیاورم
مگر بهار
با تغییر چند باغچه‌‌ی کوچک
گم می‌شود؟ نه
من فراموشت نخواهم کرد
و شاهد ریشه هایم
شکوفه هایی‌ست که می‌شنوی

– شعر نافراموشی به قیصر امین پور‌، از آیدا گلنسایی

“مهم نیست این چیه، چطور انجام شده و چقدر خوبه، مهم اینه که کی انجامش داده.”
— آدمهای احمق

نمیدونم چطوری توضیحش بدم اما امروز آسمون طوریه که وقتی نگاه‌ش می‌کنم، حس می‌کنم دارم توی انیمه‌ی your name زندگی می‌کنم :”)

ببخشید اما هیچ چیز سکسی‌تر از رد رژلب (ترجیحا قرمز) بر لبه‌ی لیوان نیست.

من و تو ?

What is this place between hopeless romantic and strong independent individual

در همین زمانی که تو داری این پیام رو می‌خونی، ۱۸۱۸۱۸۲۹۲۹۲۹۲۹۳۸۲۹۲ نفر به تلگرام پیوستند.