У Вільні на закінутых Сіроцкіх могілках адшуканыя парэшткі Міхала Ястрэмбскага (1859—1938), суперіндэнданта Ядноты Віленскай, кіраўніка ўсіх вернікаў евангельска-рэфармацкага веравызнання ў Заходняй Беларусі.

Ястрэмбскі нарадзіўся ў беларускім мястэчку Ізабелін (цяпер Ваўкавыскі раён), у сям'і Станіслава Ястрэмбскага, пастара мясцовай парафіі. Кальвінскі збор дагэтуль захаваўся ў Ізабеліне і сёння дзейнічае як касцёл.

Міхал Ястрэмбскі скончыў Слуцкую кальвінскую гімназію, пасля вучыўся ў Дэрпцкім універсітэце. У 1888 годзе стаў пробашчам у Вільні, клапаціўся пра кальвінскія асяродку ў Асташыне, Датнаве, Брэсце, Мінску, Койданаве.

З 1907 года займаў пасаду генеральнага суперінтэнданта Евангелічна-рэфармцкай царквы Віленскага Сінода, з 1919 года Ядноты Віленскай.

Памёр у 1938 годзе і быў пахаваны Евангельскіх могілках на Боўфалавай гары ў Вільні. 28 чэрвеня 1956 года труна з астанкамі пастара Ястрэмбскага і дзве іншыя труны былі прывезены на новыя могілкі, бо на месцы Евангельскіх могілках савецкія ўлады задумалі пабудаваць Палац прафсаюзаў.

На месцы пахавання Міхала Ястжэмбскага, як і на многіх іншых закінутых магілах Сіроцкіх могілак, няма ніякіх надпісаў. Пошук парэшткаў пастара праводзіўся па просьбе культурна-гістарычнага рэфармацкага таварыства Літвы. Асоба пацверджана дзякуючы супастаўленню аналізаў ДНК, а таксама антрапалагічным і гістарычным даследаванням.

https://www.lrt.lt/ru/novosti/17/2372083/v-vil-niuse-na-zabroshennom-sirotskom-kladbishche-naideny-ostanki-znamenitogo-pastora

#вільня #могілкі

Віленскі муніцыпалітэт ухваліў праект рэканструкцыі пааўгусцінскага касцёла Маці Божай Суцяшэння, які размешчаны па вуліцы Савіча, побач з ЕГУ. Храм у стылі барока быў пабудаваны ў 1746-1768 гадах па праекце італьянскага архітэктара Антоніа Паракі, якому прыпісваюць таксама касцёлы ў Гродне, Беразвеччы (Глыбокае), Друі на Беларусі, Прыдруйску, Краславе і Ілукшце на тэрыторыі сённяшняй Латвіі.

У ім замест рэстарацыі, якая размешчана сёння, будзе паліцыя. Храм належыць Міністэрству ўнутраных спраў з 2017 года.

Храм зведаў шмат трансфармацый, спачатку ў сярэдзіне XIX стагоддзя яго перарабілі праваслаўную царкву, затым у склад для амуніцыі. За савецкім часам тут быў склад гароднины.

Пасля 1967 года ў будынку зрабілі бетонныя перакрыцці, падзяліўшы яго на тры паверхі, у цэнтральнай частцы абсталявалі грузавы ліфт, а збоку — грузавы пад'ёмнік. Былі знішчаны алтары, у сакрыстыі зрабілі туалет і кладоўкі, а па абодва бакі будынка зрабілі лесвіцы, якія вялі на трэці паверх.

#вільня #касцёлы #рэканструкцыя