چرا این‌ همه جایزه‌ی کتاب داریم؟
این روزها یک عالم جایزه‌ی ادبی داریم که می‌تواند به نوبه خود یک صنعت باشد؛ اما وضع موجود نیاز به تغییر دارد.

http://2shanbe.ir/ExternalPages/?id=61307

در حال حاضر چند جایزه ادبی در بریتانیا وجود دارد؟ به گفته ویکی‌پدیا چیزی حدود ۷۰ جایزه. اما به نظر می‌رسد که می‌توان یک دوجین جایزه دیگر نیز به آن‌ها اضافه کرد. با این اوصاف اغراق‌آمیز نیست اگر این را یک صنعت در نظر بگیریم که شامل یک ناوگان از مدیران، تیم‌های داوران و صدها هزار پوند جایزه نقدی در یک سال است.

ارزش این صنعت سوژه بحث‌های داغی بوده است و برخی نویسندگان عقیده دارند که داشتن این همه جایزه، فرهنگ ادبیات را ضایع می‌کند. به طور خاص، جایزه «من‌بوکر» با تحمیل نوعی رمان اعلام می‌شود که تصور می‌شود ارزش انتشار و تبلیغ را دارد، درنتیجه نویسندگان را وا می‌دارد که بنویسند.

اما فهرست کوتاه دو نمونه از جدیدترین جوایز –هر دو در دومین سال تاسیس خود- داستان متفاوتی را تعریف می‌کند. هر دوی این جوایز توسط نویسندگان و در واکنش به وضع موجود شکل گرفتند. جایزه «جالاک» به دنبال انتخاب کتاب سال از میان نویسندگان رنگین‌پوست است و جایزه «جمهوری آگاهی» نگاهش را به کوچک‌ترین ناشران دوخته است.

http://www.ibna.ir/images/docs/000258/n00258098-t.jpg

«دوشنبه»
گزیده جستار‌ها و رویدادهای ادبی در جهان مجازی
?
@doshanbe

جایزه‌ی ادبی برای نپذیرفتن جوایز ادبی سارتر چه بر سر جایزه‌ی نوبل آورد؟ http://2shanbe.ir/ExternalPages/?id=61306 برای یک نویسندۀ ادبی، چه افتخاری بالاتر از بردن جایزۀ نوبل؟ برخی نویسندگان سال‌ها به‌پای کاغذ و قلمشان عرق می‌ریزند، اما حتی اسمشان جزو نامزدهای…

جایزه‌ی ادبی برای نپذیرفتن جوایز ادبی
سارتر چه بر سر جایزه‌ی نوبل آورد؟

http://2shanbe.ir/ExternalPages/?id=61306

برای یک نویسندۀ ادبی، چه افتخاری بالاتر از بردن جایزۀ نوبل؟ برخی نویسندگان سال‌ها به‌پای کاغذ و قلمشان عرق می‌ریزند، اما حتی اسمشان جزو نامزدهای این جایزه هم نوشته نمی‌شود. اما ژان پل سارتر در زمان خودش از این قماش نویسنده‌ها نبود؛ او نه برای گرفتن آن اشتیاقی داشت و نه وقتی برنده‌اش شد آن را پذیرفت. این کار او باعث شد جایزه‌ای ادبی به نام او تأسیس شود تا نویسندگان، به‌هوای بردن «جایزۀ سارتر»، «جایزۀ نوبل» را قبول نکنند.

«دوشنبه»
گزیده جستار‌ها و رویدادهای ادبی در جهان مجازی
?
@doshanbe

شاعر مال جایزه است یا جایزه مال شاعر؟
معرفی برگزیدگان جایزه‌ی شعر بهاران.

http://2shanbe.ir/ExternalPages/?id=61305

گروس عبدالملکیان

گاه شاهد هستیم که معدودی از دوستان چنان درگیر یک جایزه می‌شوند که آدم احساس می‌کند هدف قاعی شعر گرفتن جایزه است و اصلا فراموش می‌کنیم شاعر مال جایزه است یا جایزه مال شاعر پس آیا بهتر نیست کلا جایزه به شعر و کتاب شعر کنار گذاشته شود یا نه به روش دیگر می‌شود من شاعر تمرین کنم که منش و رابطه‌ام با هر جایزه‌ای که به شعر داده می‌شود از کف زدن مخاطبان در یک جمع کوچک گرفته تا جایزه اول شعر بهاران را طوری تعریف کنم که نهایتا در خدمت شعرم باشند، به طور طبیعی با پیشنهاد اول یعنی حذف تمام جوایز شعری مخالفم آن هم در جهانی خواسته یا ناخواسته به این سمت می‌رود که شعر را به عنوان یکی از عمیق‌ترین جلوه‌های زبان کمرنگ و کمرنگ‌تر کند.

شعر هربار که خوانده می‌شود به دنیا می‌آید و هر آنکه آن را خوانده آن را به دنیا آورده. در مرور سطرها و خلوتی که با شعر می‌سازد به گونه‌ای این بچه‌را بزرگ می‌کند. پس می‌شود گفت شعر تا خوانده نشده، شعر نشده است، همانطور که انسان تا به دنیا نیاید، تا راه نرود، انسان نمی‌شود، پس هر مقوله‌ای که همکاری کند تا شعر گسترده‌تر و عمیق‌تر خوانده به جمعیت روشنایی خواهد افزود. خواه دنیای نشر باشد یا مطبوعات یا جوایز و جلسات و اگر اینها همه و همه پله‌های نردبامی برای بالا رفتن شعر باشند، نه تنها مضر نیستند بلکه مبارک هستند البته کیفیت و استحکام این پله‌ها بحث دیگری است که طرحش فضای دیگری می‌طلبد.

https://cdn.isna.ir/d/2018/02/27/3/57646180.jpg

«دوشنبه»
گزیده جستار‌ها و رویدادهای ادبی در جهان مجازی
?
@doshanbe

نویسنده‌ای که استراحت کردن را دوست ندارد
جهان داستانی مریلین رابینسون، نویسنده‌ی آمریکایی برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر.

http://2shanbe.ir/ExternalPages/?id=61303

با خود فکر می‌کنم انسان عجیب و غریبی هستم. حقیقت این است که استراحت کردن را دوست ندارم. البته خوشحالم که همه مثل من نیستند زیرا در آن صورت زندگی کردن سخت می‌شود. ماه آینده سخنرانی در دانشگاه کمبریج دارم و الان در حال خواندن تفسیرهای مختلف از انجیل قدیمی هستم تا برای سخنرانی‌ام آماده شوم.

کتاب‌هایم را طبق موضوع طبقه‌بندی می‌کنم. گاهی آثار لاتینم را در یک بخش قرار می‌دهم و زبان برایم اهمیت دارد.

همیشه یک جا می‌نشینم زیرا به صورت کل عادت نقش مهمی در زندگی من دارد. مبلی بژ دارم که بیشتر اوقات روی آن می‌نشینم و بلند شدن از روی آن واقعاً کار سختی است. همین هفته قرارداد داستانی جدید را امضا کردم اما فقط 25 درصد از آن را نوشته‌ام.

http://static2.iranart.ir/thumbnail/FdSRoqoEUVVq/bZgW4iX8y1_ODqn9RTpe_vYZQWAt3g5FXGZN7LHCok-ZzfPWxKy9n_eNJ4y3gOuE/4KAJJ0BtOJ6o.jpg

«دوشنبه»
گزیده جستار‌ها و رویدادهای ادبی در جهان مجازی
?
@doshanbe

«دوشنبه»
گزیده جستار‌ها و رویدادهای ادبی در جهان مجازی
?
@doshanbe

شماره هشتم مجله‌ پیام داستان به سردبیری شهرام پارسا مطلق منتشر شد. در این شماره با احمداکبرپور و حسن همایون گفت‌وگو شده است.

«دوشنبه»
گزیده جستار‌ها و رویدادهای ادبی در جهان مجازی
?
@doshanbe

از همه‌ی سیاستمداران بیزارم
گفت‌وگو با بختیارعلی درباره‌ی سیاست و آزادی.

http://2shanbe.ir/ExternalPages/?id=61302

خاطرات می‌توانند ما را شکنجه دهند و بیمار کنند. نوشتن به من کمک می‌کند تا خاطرات شخصی خود را غیرشخصی کنم و صورت عام به آن‌ ببخشم و آن‌ها را بیشتر به عنوان تجربه‌های کلی یک نسل در نظر بگیرم. از لحاظ محتوایی و مضمونی، ذهن من در همان خطه شرق و کردستان مانده است؛ نه فقط به این خاطر که آن اقلیم ما را با ابزارهای ادبی قوی مجهز می‌کند، بلکه به این علت که مردم آنجا در معرض خطرند. افراط‌گرایی و نفرت سیاسی این تکه از جهان را به نابودی کشانده است. وظیفه نویسندگان و روشنفکران واکنش نشان دادن به این تحولات است.

گریختن به ما کمک می‌کند تا نظم معمول جهان را زیر سوال ببریم و شاهد تقسیم ناسیونالیستی جهان نباشیم که هنوز علی‌رغم جهانی‌شدن به عنوان پدیده‌‌ای غیرانسانی رواج و غلبه دارد و نیز می‌تواند دلیل خوبی هم باشد تا خودمان را بیشتر و بیشتر از یوق ناسیونالیسم برهانیم و نگاهی جهانی و جدیدی ایجاد کنیم؛ نگاهی جهان‌شمول که ارتباطی با جهانی شدن در مفهوم اقتصادی آن ندارد. اساسا هنر از این مقوله جدا نیست؛ زیرا هنر خود نوعی گریز است. تنها در هنر است که این ارزش‌های جهانی که از گریختن زاده شده بودند در قالبی نو تجسم می‌یابند.

http://static3.iranart.ir/thumbnail/Pk1bhTXLiY26/bZgW4iX8y1_ODqn9RTpe_vYZQWAt3g5FXGZN7LHCok8DA28ya3kXNveNJ4y3gOuE/%D8%A8%D8%AE%D8%AA%DB%8C%D8%A7%D8%B1+%D8%B9%D9%84%DB%8C.jpg

«دوشنبه»
گزیده جستار‌ها و رویدادهای ادبی در جهان مجازی
?
@doshanbe

امیرهوشنگ ابتهاج (سایه)‌ نود ساله شد.

روزنامه ایران

«دوشنبه»
گزیده جستار‌ها و رویدادهای ادبی در جهان مجازی
?
@doshanbe

موزه‌ی ابتهاج یا خانه‌ی غزل؟!
همزمان با نودمین سالگرد تولد هوشنگ ابتهاج جویای این شدیم که خانه پدری‌اش بعد از گذشت چند ماه چه سرنوشتی پیدا کرده.

http://2shanbe.ir/ExternalPages/?id=61300

به گزارش ایسنا، در خردادماه ۱۳۹۶ برخی از همشهریان هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه) از احتمال تخریب خانه پدری این شاعر پیشکسوت به دلیل این‌که ثبت ملی نیست خبر دادند. در آن شرایط میراث فرهنگی استان گیلان معتقد بود نخست باید تعلق این بنا توسط خانواده ابتهاج تایید شود. حتی شهرداری رشت اعلام کرد، ما زیاد راهکار قانونی قاطعی نداریم، مگر این‌که مراجع میراث فرهنگی اعلام کنند این ملک واجد ارزش‌های تاریخی و فرهنگی است. چندی بعد در مردادماه، رضا علیزاده، مدیرکل میراث‌ فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گیلان، از گذراندن مراحل آخر ثبت خانه‌ «ابتهاج» در میراث فرهنگی خبر داد و اعلام کرد: پرونده ثبت ملی خانه «ابتهاج» به شورای ثبت سازمان میراث‌ فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تحویل داده شده است و کارشناسان در حال فراهم کردن زمینه ثبت ملی این خانه باارزش هستند.

اما بعد از گذشت چند ماه، فرهاد نظری، مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی، در آبان‌ماه اعلام کرد پرونده خانه «ابتهاج» ناقص است و گفت: در نامه‌ای به اداره کل میراث‌ فرهنگی استان گیلان درخواست کرده‌ایم تا اسناد و مدارک متعلق به این خانه تکمیل شود، دست‌کم به یک دست‌نوشته از آقای ابتهاج نیاز داریم تا تعلق این خانه به خانواده ابتهاج ثابت شود.

https://cdn.isna.ir/d/2017/06/19/3/57507719.jpg?ts=1498045331768

«دوشنبه»
گزیده جستار‌ها و رویدادهای ادبی در جهان مجازی
?
@doshanbe