Өмірдің өзі өтіріктен өрілген…

атам заманда осылай деппін. Ол кездегі ойымда адамдарды ақтап алу басым етін. Қазір мейірім мен жауапкершілік жоғары. Бұған тік мінездің де ықпалы бар-ақ.

қазір ешкімді ақтамаймын да, жақтамаймын да. Бар болмысымен қабылдадым десем де бірді екіге соғатындарды түсіне алмақ емеспін. Қуыстанбай жүргің келсе айта салсаш. Қырық өтірікті құрақ қылып жамамай.

алдыңкүні “Ұлпанға” кешігіп бардым. Есіктер жабылып кетіпті. Алғаш рет 18 жылдық театрал деген стажым есікті айқара ашып берді. Партердегі орныма емес, балконнан бос орын болса кіргізілерің сұрадым. Келісті. Антракт басталғанша балконға жайғастым. Жайғастым да жанымдағы жігітпен сахнаға созылған сайын біресе шыңтағымыз, біресе басымыз тоғысып қалып жатты. Кейін өз орныма барып жайғастым. Жігіт қалған. Кешелі бері жазыпты. Инстаның запросын қарамаппын да. Парақшамды ақтарғаны білініп тұр. Жазғаны “театрдан не түйетініңді түсіндім, ал саяхат ойларыңды өзгертті ме?” Әй-шәйсіз. Ойларымның қазіргі нүктесін білу үшін, алғашқы бастауынан басталуы керек қой әңгіме. “Өзгергенің білу үшін әңгімені өзегінен бастау керек шығар” деп едім. “Уақытым көп, айтуыңды талап етемін” деді ғой)

“Сіздің келте балақтан тапқан Құдайыңызды, мен сапардағы сезімдерімнен таптым” дей салдым. Шамына тию емес едік әуелгі ойым. Бірақ “көкем” көсілім көкірегіңдегісің төгіп кетіпті…

Адамның энергия көзінің бірі - отбасы, тума-туыс, жақындары ғой. Солармен көрісіп бір жасап қаласың. Айтқаныңды екі етпей өсірген ата-апа, ағаларыңды көріп қамсыз күндеріне еріксіз ораласың. Сол эмоцияның өзі ақ бақыттың шыңына апарардай. Төрт жүз адам арасынан байқамай өтсең жеңгелерің де, ауыл ағалары да, ұстаздарың да, әкенің жолдастары да жазғырмай артынан келіп өздері амандық-саулық сұрасып жатқанда “қап, көрмей кеткенімді ай” деп қапа болғаныңмен олардың риясыз көңіліне шалқып қаласың. Үлкендіктерің міндеттемей қайта “үлкен қызымыз” деп құшақ жайғандары өзіңе деген сенімділікті арттыратыны тағы бар.

Ауылда береке бары, рас. Одан бұрын маңыздысы мейірім мен қолдау бар. Қаласаң ауылдасқа қорған да бола алатындары тағы бар

Свет болмай сандырақтап кеттім. Жұмыссыз отқан қиын екен)

Алматы жыласа болды свет өшетін болыпты ғой. Не жұмыс жоқ, не қуат жоқ, не кофе ішетін кофейня жоқ.
Свет болмаса қараң екенбіз ғой негізі.

Тараймыз, достар. Жалған жүрек қағысы. Тик-токтан шығып едім, миымнан да жоғалып кетті

Актермен ауыратындартенді сендерді сөкпеймін. Өзімде біреусіне сәл симпатиям кетіп, қызуым көтерілгелі тұр

“Дұрыс қой әкесі жоқтар алтын тақпайды…💔”

кейде қыздар қаталсыңдар. Тым. Тіліп кетесіңдер. Жүректі жылатсаңдар да, көрісетін адамынның көңілді кірлетпейікші.

“Әтіріңнен таныдым”, “келгеніңді әтіріңнен сездік”, “әтіріңе ұқсаған соң артынан ере беріппін” жиі естимін. Қуанып қаламын. Сол бір иіспен ассоциация болғаныма.

Олар біздің ақшаны ғана емес, видеодағы секундтарға дейін жейді екен

©️жаңа Қазақстан