Білсең ғой, Лили

Раббысын тапқанның бәрін тапқанын…

Білсең ғой…

Ал Оны жоғалтқанның қолында түк қалмағанын…

Білсең ғой…

Бәрін түсінер ең…

Білесің бе, Лили?!

Білім қызық нәрсе. Кейде ол саған нәсіп болмайынша оның сенде болмағанын білмейсің. Ал оның жоқ екенін білу, ол да білім.

Сократ не деді?

- Ештеңе білмейтінімді білемін. Ал адамдар өздерін бірдеңе білеміз деп ойлайды, бірақ олар ештеңе білмейді екен. Сонда өзімнің білмейтінімді білу арқылы мен олардан көп білемін.

✉️Сәлем, Лили

Саған хат жазбағаныма біраз болды. Айтар жаңалығым - менің әлемге деген көзқарасым өзгеріп келеді. Бұрынғыдан қарағанда әлемнің таңғажайыптарын байқай бастадым. Жаратылыс ғылымдарына қызыға бастадым. Әлемге енді келгендей… Қалай түсіндірсем екен…

Ой жүгіртіп көрші. Ес білгелі көріп келе жатқан ай бар ғой, иә?! Ғарышқа қызыққалы оған басқаша қарай бастадым. Оған түскен сәулеге қарап, күннің қай жақта екенін, біздің жүйемізде ең кемі жер, ай, күн деген үш дене барын сезіне бастадым. Білмей жүрген жоқпын ғой оны. Бірақ білу бір бөлек… Сезіну бір бөлек екен…

Ай, көре алған адамға, сондай сұлу.

Егер де біздің планетамыздың айналасында көрер көзге тым алыстағы жұлдыздар ғана болып, ай сияқты жақын серігіміз ешқашан болмаса, содан соң бір күні аяқ астынан атып шықса, қалай таң қалар едік?! Айдың толуын асыға күтіп, барлығымыз далаға шығып, оны тамашалап, жер-жаһан шулап, көз алмай қызығар едік деймін.

Бірақ оған таң қалу үшін оның жаңадан пайда болуы шынымен қажет пе?! Ол онсыз да таң қалуға лайық қой, солай емес пе? Ол біз үшін күн сайын пайда болып отырған жоқ па?!

Ал Құдай бар ғой, Лили… Оның айды көз алдымызға көтеріп қоюындағы мақсаты да сол, бізді таңқалдыру шығар.

?

Кешірім сұрау қиын… кешіру де. Бірақ одан да қиыны - кешірмей, кешірілмей өмір сүру… (сияқты)

Қызық. Адамға неге бақытты сәттерін есте сақтау қиын. Балалық шағымнан бір қуанып, ойнап-күлген сәттерімді есіме алайын десем - ештеңе жоқ. Адам миындағы нейрондық байланыстардың көптігін ескерсек, өмірімде орын алған соншалықты көп бақытты келмеске, не сананың қол жетпес түкпіріне тықпай-ақ қойса болмас па екен. Сонда Құдайға “жалко” ма?.. дегенде студенттік кезімді сағынып қанша қиналғаным есім түсті.

Дегенмен Құдайдан асқан қамқор жоқ қой.

Адамды адам болғаны үшін жазғырамыз ба?!

Білесің бе, Лили,

бүгін қысқа ғана қайырғым келіп тұр.

Өзіңе қателесуге және кейбір адамдарға ұнамауға рұқсат берші…

Білесің бе, Лили,

адамдар саған дөрекі сөйлеуі мүмкін, намысың тиіп, балағаттауы мүмкін. сен оларды сөздеріне жауапты емессің. бірақ (!) оларға не және қалай жауап беретініңе жауаптысың.

жауабыңа жауаптысың. екі сөздің бірдей жазылатынына қарамайсың ба. бірінші сөз - ол адамға беретін жауабың. екіншісі - Құдайға беретін жауабың. Құдайдың алдындағы “неге?” деген сұраққа қандай жауап таба аламыз? қандай сылтау таба аламыз?

Білесің бе, Лили,

Сенің кім екеніңді білгісі келетін адамдар бар.

Бірақ сен мен менің кім екенімізді білуде қанша пайда бар дейсің.

Осы хаттардан өзін тапқан әр адам - мен, ал оны оқып, құлазып, қуанып, мұңайып, жымиған әр адам - сен емес пе.

Бары сол.

Білесің бе, Лили,

өзге адамдар үшін өмір сүруді қойғаннан соң жүрегіме тыныштық келді. Оңай болған жоқ. Мақтанғым келгенде мақтанбауға, айтарым болмағанда сөйлемеуге, біртүрлі болып көрінуден қорықпауға тырыстым. Әрекетімнің бәрі сәтті болды демеймін. Сол үшін бе екен, арманымның бір бөлігі орындалғаннан ба екен, әйтеуір,

Аллаға шүкір, жылдар бойы сақтап келген танымалдылыққа, мансапқа ұмтылыс су сепкендей басылып, орнына бұрын сезбеген іштей бір кемелдік келді.

Өзгесіз өзіңе жеткілікті болу. Алланы жеткілікті көру. Куәгер ретінде, еңбектің ақысын беруші ретінде, ең жоғары билігі бар танысың ретінде, шағымыңды тыңдаушы, сұрағаныңды беруші, бермегенде қамқоршы ретінде жеткілікті көру... Барлық мүліктің иесін, қандай жақсы мақтау ойлап тапсаң, соның бәрінің иесін…

Одан басқа не керек?