Кешірім сұрау қиын… кешіру де. Бірақ одан да қиыны - кешірмей, кешірілмей өмір сүру… (сияқты)

Қызық. Адамға неге бақытты сәттерін есте сақтау қиын. Балалық шағымнан бір қуанып, ойнап-күлген сәттерімді есіме алайын десем - ештеңе жоқ. Адам миындағы нейрондық байланыстардың көптігін ескерсек, өмірімде орын алған соншалықты көп бақытты келмеске, не сананың қол жетпес түкпіріне тықпай-ақ қойса болмас па екен. Сонда Құдайға “жалко” ма?.. дегенде студенттік кезімді сағынып қанша қиналғаным есім түсті.

Дегенмен Құдайдан асқан қамқор жоқ қой.

Адамды адам болғаны үшін жазғырамыз ба?!

Білесің бе, Лили,

бүгін қысқа ғана қайырғым келіп тұр.

Өзіңе қателесуге және кейбір адамдарға ұнамауға рұқсат берші…

Білесің бе, Лили,

адамдар саған дөрекі сөйлеуі мүмкін, намысың тиіп, балағаттауы мүмкін. сен оларды сөздеріне жауапты емессің. бірақ (!) оларға не және қалай жауап беретініңе жауаптысың.

жауабыңа жауаптысың. екі сөздің бірдей жазылатынына қарамайсың ба. бірінші сөз - ол адамға беретін жауабың. екіншісі - Құдайға беретін жауабың. Құдайдың алдындағы “неге?” деген сұраққа қандай жауап таба аламыз? қандай сылтау таба аламыз?

Білесің бе, Лили,

Сенің кім екеніңді білгісі келетін адамдар бар.

Бірақ сен мен менің кім екенімізді білуде қанша пайда бар дейсің.

Осы хаттардан өзін тапқан әр адам - мен, ал оны оқып, құлазып, қуанып, мұңайып, жымиған әр адам - сен емес пе.

Бары сол.

Білесің бе, Лили,

өзге адамдар үшін өмір сүруді қойғаннан соң жүрегіме тыныштық келді. Оңай болған жоқ. Мақтанғым келгенде мақтанбауға, айтарым болмағанда сөйлемеуге, біртүрлі болып көрінуден қорықпауға тырыстым. Әрекетімнің бәрі сәтті болды демеймін. Сол үшін бе екен, арманымның бір бөлігі орындалғаннан ба екен, әйтеуір,

Аллаға шүкір, жылдар бойы сақтап келген танымалдылыққа, мансапқа ұмтылыс су сепкендей басылып, орнына бұрын сезбеген іштей бір кемелдік келді.

Өзгесіз өзіңе жеткілікті болу. Алланы жеткілікті көру. Куәгер ретінде, еңбектің ақысын беруші ретінде, ең жоғары билігі бар танысың ретінде, шағымыңды тыңдаушы, сұрағаныңды беруші, бермегенде қамқоршы ретінде жеткілікті көру... Барлық мүліктің иесін, қандай жақсы мақтау ойлап тапсаң, соның бәрінің иесін…

Одан басқа не керек?

Лили, білесің бе,
бақыт деген күлкі емес екен. Бақыт деген қуаныш емес екен. Тәтті тағам, жақсы киім, мансап, танымалдылық, достық, тіпті махаббат та емес.

Бақыт ол тыныштық.
Тыныштық жүректе болады.
Ал біз оны мидың сездіретін жағымды сезімдерімен шатастырып жүрміз.

Бақыт деген жаздың ыстық емес, жылы күніндегі ашық аспанда шақырайып тұрған күн сәулесінің көзіме түскені деп ойлайтын едім. Ол жүрекке емес миға жағады екен. Ал жүрек оған шүкіршілік еткісі келеді. Оған сол керек. Байланыс керек. Кіммен? Жүректер кімді еске алғанда тыныштық табады?
Сомен…

13:28. Уақыт емес, аят.

Білесің бе, Лили,

Құдайдың қандай қамқор екенін?! Ол бірдеңені берсе қамқорлығымен береді, бермесе қамқорлығымен бермейді. Кейде бермегені бергенінен артық.

Мысалы

бала әкесінен ақша сұраса, әкесі бере салмайды. “Не үшін?” деп сұрайды. Себебі қамқор. Зиян беретін нәрсе алатын болса бермейді. Тіпті бала оны әлемдегі ең пайдалы дүние көрсе де, әкесі бала білмейтінді біледі. Тәжірибесі, білімі артық.

Осылайша Құдай да біздің арамыздағы қарым-қатынастарға мысалдар жасырған екен.

Лили, білесің бе,

ұзақ уақыт болған сәтсіздік сәтті болған өмірдің қаншалықты дәмін келтіретінін?! Сәттілік болғанда, ол бір кездейсоқтық емес. Құдайға сенген адам үшін бұл әлемде кездейсоқтық жоқ. Кездейсоқтық болмаса, онда оның мәні бар, нәтижесі бар. Кейде аз ғана нығметті түсіну үшін біз сондай қиындықтардан өтуіміз керек.

Жан тыныштығы қиыншылықтан кейін сезіледі.

Кейбір сынақтар Тәңірдің біздің санамызды, көзқарасымызды түзетуі.

Кейде Оның бергенін өзімізге таңып аламыз. “Мен бұл ішін еңбектендім, сол үшін, лайықты болғаным үшін осындай дәрежедемін” деп ойлап қаламыз. Анығында, сондай нәтиженің кілті еңбекте болса, бізден де еңбекқорлар жоқ емес қой. Бізге берілген нығмет үшін көп нәрсе сұрамайды. Дұрыс жұмса, шүкір ет. Ақшаны да, уақытты да, денсаулықты да, аяқ-қолды да, сезім мүшелерін де, бәрін-бәрін. Біз бейбақ берген нәрсені дұрыс қабылдауды да білмей қалады екенбіз ғой…