Оқығаныңның ақысы ретінде реакция қалдыр❤️

Сұлулыққа мен үшін Күн, Ай сараң,
Уланбапты бұрыннан бұлай санам.
Жаратарда Жұмақтың исін сеуіп,
Сұлулықты төгіпті Құдай саған.
Сен періште шығарсың Көктен түскен,
Асқан сұлу болар ма бұлайша адам?

Жоқ, жоқ, жаным!
Періште көрінбейді,
Неге жүрек өзіңсіз сөгілмейді?
Сен адамнан асатын жаратылыс,
Дара тумыс шығарсың көңіл-күйлі.
Көктен түспес періште, қаншалықты
гүл болса да жердегі өмір, мейлі.

Не сенімен, не сенсіз, саяқ кетем,
Әр таң сайын күлімдеп, оят, көкем.
Сен сияқты сұлу боп тумағасын,
Әлемдегі бар қызды аяп кетем.

Сұлу қыздан ғаламда тек сенсің-ау,
Сені сүю — Құдайға жеткен сұрау.
Топырақтан жаралса барлық адам,
Сен нұрдан жаратылып кеткенсің-ау!

Шұғыласын сезіндім шырайыңның,
Түнім қайғы, жанымнан мұң айырдым.
Құдайымның ең сұлу шедеврі,
Құдіреті шексіз ғой Құдайымның.

Өмірзақ әлі де өңдегісі келіп еді. Өзіме осы нұсқасы қатты ұнап, бөлісіп отырмын.

Әнін жазған: https://t.me/omirdinoneri
Сөзін жазған: Әскербай Жанарыс

(реакшынмен қолдайық❤️)

Сабақ жазғым келмегесін, пәлсапа жазбаққа ниеттендім.

Пәтуасыз пәлсапа — 1

Сенім арту оңай,
Сенімді ақтау қиын.
Мен сенімнен шыққан адамға да сенім арта аламын. Ал, оны ақтау, ақтамау — оның құзырындағы дүние.

Сүю, қадірлеу, бағалау, ұнату қолынан келсе де, бақытты болу қолынан келмейтін пенделер бар…

Кем—кетікті толтырасың кейде сен,
Сүмбілемсің, сүбелі сөз сөйлесем.
Ойымдасың ормандайын ой десем,
Түсімдесің, түсімдегі бейне — сен.

Жалт-жұлт етіп,
жылтыраған жарлы арман,
Адастым—ау ақылы жоқ арманнан.
Сені неғып көре берем жандардан,
Сені неге таба берем таңдардан?

Бейнеңді іздеп, бебеулесе бебеу мұң,
Сенің мені сүйеріңе сенермін.
Сенің осы жан—тәніңе не бердім,
Дәл осылай сен де маған не бердің?

Қапырықтай ыстық лебім соғылған —
Жүрегім бар, ол да саған о құрбан.
Жайдарылық күтіп жүрмін жолыңнан,
Майда қылық көрсетпеші соңымнан.

Күпті көңіл, күпті күдік, күпті үміт,
Бұлғаңдаған бұлаң мұңды бұқтырып.
Өр басымды өміріңе тіктіріп,
Кеттің мені көп үмітті күттіріп.

Күй салдырған көңіліме киелі ең,
Иек артпа, сенім артып, иелен.
Таңдайыңнан түскен сөзді қағып ап,
Маңдайыңнан сүйер ем…

Күштеді көремін деп күй сендіре,
Жүрегіме көп кірме, тисең дүре.
Күпірлік пе, білмедім, шүкірлік пе,
Мүбәрак болып шықты бейсенбі де.

Сәлдесі бар сенбісің таза Айгерім,
Азайды сендей ару да, азайды ерім.
Нұр шашатын болғасын, жасырмаққа,
Ілінді ме көзіңе көзәйнегің?

Біле алмай, сұрай да алмай есіміңді,
Несіне кешіктірем несібімді?
Бүгін тағы көрдім де, бір сұқтандым,
Кешір мені, Құдайым, кешірімді…

…Ей, аппақ қар, неге түстің жерге сен? Табандарда кетеді ғой енді есең. Адам деген аямайды ақтықты, Менен сұра сенбесең. Мен сен болсам келмес ем…

200-ден түсіп қалмайық?❤️

Жетпейтіндей бір нәрсе көркем ойға,
Ақындардың теңеуі келте, майда.
Беатриче бар, бірақ оның сұлу
образын жасайтын Данте қайда?

Арулар бар, аз емес күшті ұлдар да,
Көзден ұшқан бағынған ұшқындарға.
Сұлу әйел сүрінген тасты сүйіп
Өлмес өлең туғызған Пушкин бар ма?

Орын берді ойынан Жахан оған
Адам бар ма есімін атамаған.
Балқадиша кеткенде өлең жазған
Бар ма бүгін баяғы Ақан ағам?!

Сол жігіттер жоқ бүгін сүйе алатын,
Сүйгені үшін өмірін қия алатын.
Қорланамын көргенде кей жігіттің
Қорландарға жасаған қиянатын!

Авторы: КҮЛƏШ АХМЕТОВА