دیگه بزرگترین و عاقلانه‌ترین دلخوشی‌های در دسترس؛ قهوه نوشیدن و کتاب خواندن و سفر کردن هست…?

از یک سنی به بعد شما دیگر وقت ندارید بنشینید گریه کنید. مجبورید همراه با اشک ریختن رانندگی کنید، ظرف بشویید، یا به بقیه کارهای عقب‌مانده‌تان برسید...

موسیقی بی کلام میتونه منو به هرجایی که دلم میخواد ببره:
دریا،جنگل،توی یه کلبه چوبی نشسته کنار شومینه گرم درحالیکه توی دستم یه قهوه داغ هست…?

ما وقتی به آدمها فکرمیکنیم
درواقعا داریم به خاطره هایی که باهاشون داریم
فکرمیکنیم…?

ببین منو:
پوست لبتو نکن
پاتو تکون نده
ناخنتو نخور
همه چی درست میشه دورت بگردم
بهت قول میدم??

یه روز بارونی میام دنبالت،هودی هامون رو بپوشیم و بزنیم بیرون رو پل میشینیم و با موزیک میخونیم:ببار ای نم نم باران،زمین خشک را ترکن،سرود زندگی سر کن،دلم تنگه دلم تنگه.
بعد دعوتت میکنم به یه کافه،یه قهوه داغ با یه کیک شکلاتی،از اونا که دوست داری.
چندساعتی باهم به آرامش برسیم؛هیچ چیز اضافه ای نباشه،فقط بارون باشه،قهوه باشه،کتاب باشه،موزیک باشه،من باشم،تو باشی…??

از لحاظ روحی نیاز دارم یک کتاب فروشی چوبی توی پاریس داشته باشم و همونطور که بیرون داره بارون می زنه بوی کاغذ نو، چوب و قهوه داخلش بپیچه و بتونم خودمو از این دنیای واهی رها کنم…?

جا نزن!
جسور باش …
این قانونِ ارتفاع است ؛
هرچه بیشتر اوج می گیری ؛
باد و باران ، بی رحم تر می شود ،
و نفس کشیدنت سخت تر.
تو اما محکم باش.
نه به زمزمه یِ پرنده هایِ پایین دست ، توجهی کن ،
نه هیاهویِ لاشخورهایِ حسود.
عقاب باش.
ارتفاعاتِ بالا ، جایِ پرنده هایِ ضعیف نیست.
**-

نرگس‌صرافیان‌طوفان**

این هوا چتر نمیخواد
من رومیخواد
قهوه رو میخواد
آهنگ بی کلام رو میخواد…