نوشتن به عنوان نویسنده رهبر در
New England Journal of Medicine AI
افتخار بزرگی هست و من از ادیتور ها و سردبیر و همکارانم ممنونم

ولی بیشتر خوشحالم از این بابت که وقتی که چند ماه پیش دوست داشتم بچه های خودمان هم در این کار باشند و در توییتر و اینستا گذاشتم و دو تا از دوستانمان اعلام آمادگی کردند و اضافه شدند،الان نویسنده های اول مشترک و دوم هستند...
و اسمشان در کنار چندتن از استوانه های پزشکی دیجیتال و سلامت جهانی از هاروارد و .... هست...

حس خوبی هست...

#زندگی

https://t.me/Journey_Of_Life_HA

اگه نیاز به یه خلاصه جالب از اپروچ های پزشکی دارید، من نوت خلاصه های دکتر مهرشاد برای CCS رو کنار هم گذاشتم و فکر کنم هم برای آموختن و هم برای استپ ۳ کلی مفید باشه

کلی آرزوهای خوب

https://t.me/Journey_Of_Life_HA

وویس من بعد از امتحان استپ ۲ به صورت خلاصه برای یه دوست.

امیدوارم به شما هم کمک کنه در زمانش

ذهنیت طراح سوال داشته باشید به جای داوطلب

استفاده هوشمندانه از Generative AI و چت جی پی تی

تاکید زیاد روی درس اخلاق و روانپزشکی. اگر تونستید سوالای استپ ۳ رو بزنید.

https://t.me/Journey_Of_Life_HA

خلاصه ای مفید از ما در مورد تکنولوژی دو قلوهای دیجیتال ناسا و استفاده اون در پزشکی

از نیچر دیجیتال مدیسین (npj digital medicine)

باشد که مفید باشه

https://t.me/Journey_Of_Life_HA

I have been invited to write a book chapter on AI in space missions (on medical aspect) for Springer Nature ...

It's good to involve somebody else as always... If you have such a background and interest, let me know...

Take care?

[email protected]

https://t.me/Journey_Of_Life_HA

https://t.me/songs_survival

زیبا بشنویم...

#زیبایی
#بقا

دوره STAR در ناسا (سری پنجم)، برای بچه هایی که خارج از ایران هستند، رو توصیه میکنم... (متاسفانه به خاطر تحریم احتمالا برای بچه های داخل ممکن نیست، ولی بازم شاید بشه امتحان کرد....)

الان اپلیکیشنش باز هست...

قبلا هم یه بار گفتم، برای بچه هایی که بیس ریسرچ قوی دارند، این دوره شاید چیزی شبیه معجزه باشد? کشکولی از همه چیز در کنار افرادی خاص...?

دوره رایگان و مجازی هست ولی پذیرشش به شدت رقابتی هست... پس اپلیکیشنتون رو محکم پر کنید?

موفق باشید

https://t.me/Journey_Of_Life_HA

عمق احساسات و شکستن من در مواجهه با مریض های پروانه ای و والدینشان و احساسات متناقض در این جا متبلور شده...

ژورنال پوست ایالات متحده یا JAAD که معتبرترین ژورنال در فیلد درماتولوژی هست...

پس از ۴۵ سال، تصمیم گرفت قسمت humanities را ایجاد کند و این قطعه را در آن قسمت منتشر کند‌‌‌...

فایلش را در اینجا برایتان گذاشتم و از لینکش هم قابل دانلود است

خیلی خیلی خیلی این را دوست دارم...?
برای شما...

https://t.me/Journey_Of_Life_HA

داشتم این متن رو می خوندم که یه دوست برام فرستاده بود...

تنم لرزید... مثل درخت کاج در لحظه آخر قبل از سوختن...

درخت کاج کوچولویی توی جنگلی بی نهایت زیبا زندگی می‌کرد. پرنده‌ها روش می‌نشستن، سنجاب‌ها روی شاخه‌هاش بازی می‌کردن، اما اون به هیچ کدوم از اینا توجه نداشت و فقط می‌خواست رشد کنه و بزرگ بشه. دائم نگران این بود که بزرگ بشه و مثل درخت‌های کاج بزرگی که قطع‌شون می‌کردن، قطع بشه و بره به جای جادویی و ناشناخته‌ای که اون‌ها می‌رن، و خوشبختی رو اون جا پیدا کنه.

تا این که یه روز چوب‌بُرها اومدن و قطعش کردن، اما چنان به درد و رنج افتاد که با خودش گفت:
«چقدر من خوشبخت بودم، چقدر روزگاری که با پرنده‌ها و سنجاب‌ها بودم خوش بود، کاش قدر همون روزگار رو می‌دونستم، اما اون دوران دیگه هرگز بر نمی‌گرده.»

چوب‌برها به عنوان درخت کاج کریسمس فروختنش.
بچه‌ها تزیینش کردن و دورش رقصیدن و بازی کردن، اما درخت با خودش فکر می‌کرد:
«امشب که خوب نتونستم لذت ببرم، ولی فرداشب از این همه مراسم قشنگ لذت می‌برم.» اما فرداشبی به کار نبود.

درخت رو صبح روز بعد به انباری انداختن.
درخت این قدر غصه خورد که با خودش گفت:
«دیشب چقدر من خوشبخت بودم، کاش قدرش رو می‌دونستم، اما اون دوران دیگه هرگز بر نمی‌گرده.»

توی انبار موش‌ها دورش جمع شدن و درخت کاج برای موش‌ها قصه‌ش رو تعریف می‌کرد.

موش‌ها با شادی و هیجان به قصهٔ زندگیش گوش می‌دادن، اما درخت غصه می‌خرد. تا این که یه روز اومدن از انبار بردنش، تکه‌تکه‌ش کردن تا هیزمش کنن. اون وقت فکر کرد:
«چقدر روزگاری که با موش‌ها بودم خوشبخت بودم، چقدر همه با علاقه بهم گوش می‌دادن، کاش قدر اون روزگار رو می‌دونستم، اما اون دوران دیگه هرگز بر نمی‌گرده.»

این ماجرای آدمیه که همیشه آرزوش زمان و مکانی دیگه ست، و نمی‌تونه زیبایی‌های زمان خودش رو ببینه و هیچی راضیش نمیکنه.

✍ #هانس_کریستین_اندرسن

? @audiobo0ok