یک سگ خسته هستم.

خسته‌ام. دوباره حس عقب افتادن از بقیه دارم. سعی می‌کنم پسش بزنم. می‌بینم مردم از چه راه‌هایی پول درمیارن و متعجب می‌شم. انگار فقط زندگی برای کصکشا توی این مملکت خوب پیش می‌ره. هر چی که می‌گذره، بیشتر به این پی می‌برم که جای اشتباهی به دنیا اومدم.
پول می‌خوام. رابطه عاشقانه می‌خوام. زندگی زیبا و محبوبیت و شهرت می‌خوام؛ اما تنها کاری که می‌کنم رفتن سرکار و خوابیدنه. گاهی شاید سریال هم ببینم اما دلم می‌خواد روتینم رو عوض کنم. نمی‌دونم چطور و از کجا شروع کنم. فقط دلم تغییر می‌خواد.

‏Self care فقط شب زود خوابیدن.

یلدا و مانا از تتو گفتن و الان دلم تتوهای مینیمال و زیبا می‌خواد.

جوراب پوشیدن برای پاهایی که لاک دارن حرامه.

خسته، درمانده، مضطرب و روانیم. نمی‌دونم چرا هر بار که تموم حال بدم رو سعی می‌کنم خوب کنم، باز هم یه چیزی پیدا می‌شه و گند می‌زنه بهم. کاش خودم رو از دست خودم نجات بدم. کاش بتونم یه راه حل برای کنار اومدن با رنج‌هام پیدا کنم. کاش تروماهام دست از سرم بردارن. هزاران کاش دیگه که کاش واقعی شن.

استرسمو هی پس زدم که آخر سال هم دوباره برم درمانگاه؛ عالی! ✨

باد می‌وزه. بارون شدیدی می‌باره. در تکون می‌خوره. تموم شب، هر بار با صدای در از خواب پریدم. به یاد بچگی‌هام میفتم. اون روزها که فکر می‌کردم هر لحظه ممکنه با هر باد و بارونی سقف روی سرمون خراب بشه. اینجا هم همون حس ناامنی رو بهم می‌ده. به روی خودم نمیارم. نمی‌خوام نگرانیم رو به کسی انتقال بدم. از باد و بارون خوشم نمیاد. برعکس بقیه که باهاش خوشحال می‌شن، من فقط غمگین و نگران می‌شم.