@literature9

می‌دید یکی نشان ایمان دارد
یک کودک در شکل زنی سی‌ساله
می‌دید که از جای بلندی افتاد
از ماه به‌سوی چاه یا یک چاله

شاید که شبی به خواب او می‌آمد
یک اسب که در کنار او یک رُز بود
چون باد، شناسنامه‌اش را می‌بُرد
با اینکه به زیر پای خود ترمز بود

می‌رفت ولی به سمت یک بیماری
دستی که به دست‌های آلوده رسید
یک مرد روانپریش قاتل‌قاضی
بر کودک و زندگی او دست کشید

با قامت برگ، زخم جنگل می‌خورد
از خانه و تخت‌خواب خود می‌ترسید
باید که تقاص تا کجا پس بدهد؟
آن کس که در انتخاب اول لغزید

یک جامعه بر صورتشان چسب زدند
برچسب گلی که در ترحّم گم بود
با آنکه کمر به قتل او می‌بستند
اما نگران حرف در مردم بود

مردم چه کس‌اند؟ قهرمان یا دشمن؟
آری متغیر است و بَد یا خوبند.
آنان که برایشان مدال آوردی
در چکّش ذهن خود تو را می‌کوبند

کشتند و لباس خود تکان دادند وُ...
گفتند: چه کرده بوده این قربانی؟
ترتیب دو محکمه برایش دادند
آزادیِ مرده‌جان شدش زندانی

کُشتند و به زیر پای خود رقصیدند
قَتلی که به انتخابشان می‌آید
در مشرق مرتفع‌ترین جای زمین
اسبی و رُزی به خوابشان می‌آید

بر هرچه که سود و منفعت داشتشان
گفتند بلی و ... روزگار امّا نه
یک بانوی شصت‌ساله با خود می‌گفت:
پیروز شدیم و رستگار امّا نه...

#جواد_روستا
سیِ شهریور ۱۴۰۳
آخرین مرثیه وَ آخرین یاد
برای ضد یهودی کوچک شرق
ادامه‌ی شعرِ با رفتن تو چقدر از من پَر زد

@literature9
بررسی داستان
می‌خواهم زنده بمانم
نوشته یونس تراکمه
با حضور هوشنگ گلشیری، کامران بزرگ‌نیا، بیژن بیجاری، اصغر عبدالهی، محمد تقوی، کورش اسدی، انوشه منادی، حمید یاوری و...

@literature9

این نوشته‌ها و نقاشی‌ها متعلق به حدود نیم قرن پیشند. شاید بعضی از آن کودکان در این سال‌ها کشته شده باشند. شاید پدر و مادر کودکانی شده‌اند که در این سال‌ها به بمب و آتش دچار شده‌اند.
آذر ۱۳۵۹

تو
@literature9

شعر #م_آزاد
آواز #پری_زنگنه
تو عاشقانه‌ترین نام
و جاودانه‌ترین یادی
تو از تبار بهاری ـ تو باز می‌گردی
تو آن یگانه‌ترین رازی ـ ای یگانه‌ترین
تو جاودانه‌ترینی.
برای آنکه نمی‌داند
برای آنکه نمی‌خواهد
برای آنکه نمی‌داند و نمی‌خواهد
تو بی‌نشانه‌ترین باش
ای یگانه‌ترین؛ نسرین

@literature9
نیچه، هایدگر و تاریخ نیهلیسم
ترجمه و زیرنویس: مسعود شایگان

فایل کامل صوتی@literature9
بوف کور شناخته‌شده‌ترین اثر صادق هدایت نویسنده معاصر ایرانی، رمانی کوتاه و از نخستین نثرهای داستانی ادبیات ایران در سدهٔ ۲۰میلادی است.
برخی این رمان را بهترین رمان معاصر ایرانی می‌دانند.