**ҒАФЛАТГА БОТГАН ОДАМ...

Ярим тун…
Лазиз ўзига келди. Кўзлари дераза дарпардаларининг майин ҳилпираб турганлигини кўргач, қўлларини қимирлатишни хоҳлади. Аммо қўл томирларига осма уколнинг уланганлигини кўрди. Оёқларини узатиб, керилмоқчи бўлди. Лекин негадир оёқлари қимирламади, бутун танасида шундай оғриқ сездики, хонани бошига кўтариб қичқириб юборди:

— Она… Онажон…

Унинг овозини эшитиб, навбатчи ҳамшира югуриб келди. Ҳамшира садафдек тишларини кўрсатиб, жилмайди:

— Ё худойим, у кўзини очди! — деди-ю шошиб хонани тарк этди. Ва ёнида дўхтирлар билан кириб келди. Улар рус тилида бир нималарни гапиришди. Лазиз касалхонада эканлигини билди-ю, лекин ўзи билан нима ҳодисалар юз берганлигини фаҳмлай олмади. Фақат танасидаги оғриқдан ингранди. Оёқлари устига оппоқ чойшаб ёпилганлигини кўрди. У узун бўйли бўлганлиги сабабли ҳар доим оёқларини каравотга сиғмай, четга осилтириб ётар эди. Бугун эса каравотда оёқлари йўқлигини сезди. Аммо кўзларига ишонмади, яна ва яна оёқларини излади. Иккала оёғининг тиззасидан паст қисми кесиб ташланганини кўрди. Чойшаб сиртидан унинг калта-калта сон болдирлари чойшаб юпқалиги учун кўриниб турарди.

— Оёқларим! – у қўлига уланган осма уколни бир зарбда узиб юборди, майда шланг осилиб, ерга суюқ модда томчилай бошлади. Яна икки нафар дўхтир югуриб хонага кирдилар, Лазизнинг ҳолатини кўриб, тез орада унга тинчлантирувчи укол қилдилар. Лазизни қора тер босди. У ўз ҳолига ачинганлигидан кўз ёшлари юзини юва бошлади. У яна ҳушидан кетди…

Лазиз 10 кун шу аҳволда ётди. Ўзига келганида ўрнида ўзи эмас, худди бошқа биров ётгандек туюлди. Ярим тунда босинқираб қичқирар, онасини чақирарди. Кўзларини очиб, ўзининг аҳволини кўришни истамади. Секин-секин рўй берган воқеаларни эслашга уринди…

Тоғасининг ўғли Аъзам неча йилки Россия давлатига ўз машинасида киракашлик қилади. Улар бехос Манғит шаҳрида учрашиб қолдилар.

Аъзам:

— Россия давлатига ишлаш учун кетмоқчиман, йўл тараддудини кўраяпман, – деди. Лазиз ҳам айнан шундай ниятда юрганини, 3-4 ой ишлаб келишни мўлжаллаётганини айтди.

— Агар бирор фабрика ёки заводга ишга жойлашсам, бир-икки сўм жамғариб, муаммоларимни ҳал этардим, — дейиши билан Аъзам уни ўзи билан бирга кетишга кўндирди.

Мана, тўрт ойки Россиянинг энг чекка бир қишлоғида, фермерга ёрдамчи бўлиб ишга жойлашди. Икки ойлик маошини олиб уйига жўнатди. Бугун эса яна маош беришди. Қишлоқ билан шаҳар оралиғи 13 километр масофа, у яёв шаҳарчага отланди. Керакли нарсаларини харид қилишни дилига тугди. Кафега кириб овқатланди, тўйиб ичди, ўзини буткул унутди. Кейин-чи? У оғир хўрсинди, эслашга қанча ҳаракат қилмасин, эслай олмади.

У ичкиликдан сармаст гандираклаб, қишлоқ йўлига чиқди.

Гоҳ тўхтаб, гоҳ ўтириб, дам олиб, иродаси ўзига бўйсунмаса ҳам қишлоқ сўқмоғига бир амаллаб чиқиб олди. Йўлни поезд йўли кесиб ўтарди. Поезд ўтадиган йўл анча баланд эди. У эмаклаб поезд йўлига чиқиб олди. Қаттиқ чарчади, оёқларини рельслар устига узатди-да гавдасини орқага ташлаб, кўзи илинди. Мастлик ва чарчоқ туфайли қаттиқ уйқуга кетди.

Узоқлардан келаётган поезд овози, унинг огоҳлантирувчи чинқириғи ҳам уни уйғота олмади. Узоқроқда қўй боқиб юрган чўпон ёрдамга югурди. Таёғини баландга кўтариб, жон ҳолатда қичқирар, аммо, ғофил банда уни эшитмасди. Шиддат билан чинқириб келаётган поезд Лазизнинг оёқларини мажақлаганча бир зумда кўздан ғойиб бўлди. Чўпон Лазизни шу ҳолатида ташлаб кета олмади. Танимаса ҳам уни касалхонага жойлаштириб, рўй берган ҳодисадан одамларни хабардор қилиб кетган эди.

Бу воқеаларни дўхтирлардан эшитгач, Лазиз ўзидан-ўзи жирканди. Аламдан кўкрагига муштлари билан уриб, «оёқларим, оёқларим”, дея ҳушидан кетди…

Мана азиз ватандошларим ичкиликнинг оқибати туфайли оёқларидан айрилиб колган Лазизбекнинг аччиқ қисмати ҳақидаги ҳикояни ўқиб чиқдингиз. Ичкиликбозлик ҳеч қачон яхшиликка олиб келмаслигининг гувохи бўлдингиз. Қадрдон эркаклар ва йигитлар ўзингизни ичкиликдан тийинг ва эҳтиёт бўлинг!!! Бундай ачинарли ҳодисалар сизнинг ҳам ҳаётингизга рахна солмасин.

Ибрат учун яқинларга улашинг!@ibratli_nomalar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️****

**ГЎДАКЛАР ТИКАНЗОРДА
ҚОЛМАСИН...!
(Ибратли ҳикоя)

Бозор дарвозасидан кириб-чиқаётганлар дарвоза олдида совуқдан жунжикиб ўтирган чамаси уч- тўрт ёшли қизчага бефарқ қараб ўтолмасди. Кимдир унга қанд, кимдир юмшоқ кулча узатарди.
Ўттиз ёшлардаги аёл бозор-ўчарини қилиб бўлгач, дарвоза олдига келиб сумкаларини ерга қўйди. Шу пайт ёнгинасида катта-катта қора кўзлари жавдираб турган қизалоққа кўзи тушди. Совуқда дир-дир титраётган қизчага ичи ачиди. Яқинига келди. Музлаган қўлчаларидан тутди, бағрига босди ва:
- Айланай қизим, совқотибсан-ку, ойинг қани? Нега бир ўзинг бу ерда турибсан?
Қизалоқ кўзларини юмиб-очиб, йиғлаб юборди:
- Ойим... Ҳозир келаман... Деб... Келмади...
Аёл қизчани бағрига босаркан чўнтакчасида букланган қоғозга кўзи тушди. Уни очиб, ўқий бошлади:
"Ассалому алайкум! Ким қизимни фарзандликка олиб, бағрига босса, мендек бағритош онани кечирсин. Ота-онам дунёдан ўтганига анча бўлди. Қизим билан ҳар жойда, ижара уйларда яшадим. Тикувчилик қилдим. Аммо ишим олдинга юрмай, жуда қийналдим. Қизим ҳам мен каби қийналишини истамайман.
Кечқурун Россияга жўнаб кетяпман. Қизимни сийлаганни Худо сийласин!"

Аёл хатни ўқиркан, кўзларидан дув-дув ёш оқарди. Қизчани бағрига босганча лаблари пичирлади:
"Бечорагина..." У қизчани даст кўтарди. Бир қўлида сумкалари...
Уларнинг зил - замбилдек оғирлиги энди аёлга сезилмасди...

Ибрат учун яқинларга улашинг!@ibratli_nomalar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️****

**ЖАННАТДАГИ «КУНДОШИМ»

Қуйилмади ҳеч эрим,
Ичим тўла ўкиниш
Эллик ёшдан ошса ҳам
Айшу, ишрат, сўкиниш.

Шундай безор бўлдимки
Зириллардим келсаям
Хафа бўлмасдим агар
Жавобимни берсаям

Охирати не бўлар
Энди Аллоҳ билади.
Наққошлигини ташлаб
Судхурлик ҳам қилади.

Ялинаман «Ёшмассиз»
Тўғри юринг дадаси.
Жон омонат, ўлим ҳақ
Десам қотар энсаси.

Бу одамни тек қўйсам
Энди шундоқ ўтади.
Агар бир гап бўлса ҳам
Нақд дўзахга кетади.

Вой вой Ҳудо сақласин
Қўрқитаман дўзахдан
Парвойи фалак, бир кун
Гап бошладим жаннатдан.

Дедим: дарёсида май
Тубида лаъл, дурлар бор
Дадаси—чи жаннатда
Ўн турт ёшли ҳурлар бор.

Қоматлари келишган
Харирдир кўйлаклари
Кўриниб турар шундоқ
Болдирин иликлари.

Биқинлари тасмадек
Семизмас, менга ўхшаб
Роҳат қиласиз нафис
Бармоқларини силаб.

Кўзларингиз қамашар
Баданининг нурига
Фақат пок эркак лойиқ
Жаннатнинг бу ҳурига

«Оҳ»!—дедию эримнинг
Ловуллади юзлари
Ўша ҳурни кўргандек
Деди: ёниб кўзлари.

—Ўйлабманки жаннатда
Мева чева бор ҳалос
Унга қандай киради
Ўргатиб қўй илтимос.

Дедим: ичишни ташлаб
Халол ҳунар, касб қилинг
Хулқингиз бўлсин гўзал
Судхўрликни бас қилинг.

Аллох деб, дўст бўласиз
Илм, ҳунар, санъатга
Поклигу, иймон билан
Кирилади жаннатга

Деди: Ҳурдан рашк қилиб
Хурпаймайдими патинг?
Дедим:—мингбор розиман
Илоё қўша қаринг.!

Деди—сен не қиласан?
Мен билан бўлса улар
Дедим—шундай жаннатда
Менгаям жуфт топилар.

—Ундай бўлса керакмас
Деди қайнаб зардаси.
Дедим—хотиржам бўлинг
Хазиллашдим дадаси.

Тонгда мени уйғотди
Юзи тўла нур билан
Бир қўлида китобу
Бир қўлида гул билан.

Дедим—вой нима бўлди?
Нега тегдиз гулимга?
Деди—илиниб кетдим
Жаннатдаги ҳуримга.

«Тавба, тавба! Қойилман!»
Дедим кўксимга уриб
Шу эргаям бир гапни
Бўларкан а уқтириб.

Тутаган шамчироққа
Қуйган каби мойини
Вой, вой шу қайсарниям
Топдим нозик жойини.

Бошлади янги хаёт.
Чизди гўзал нақшлар
Хатто чет элдан келиб
Сотиб олар муҳлислар.

Яшар қалби, жисми пок
Эл юртини севади
Вақт топиб, баъзан хатто
Теннис ўйнаб келади.

Энди бизнинг «Мавлоно»
Менга килар насиҳат
Хар сўзида юз маъно
Хар ишида юз ҳикмат

Ундан безор бўлгандим
Кулсангиз хам айтаман
Бугун уни шу ёшда
Севиб қолдим қайтадан

Хатто ўша ҳурлардан
Рашк қилиб қолдим андак
Жаннат эшигидан хам
Мўралаб турсам керак

Дарвозасига ёзиб
Қўяман шу шеримни
«Эй жаннатнинг хурлари»
Хафа қилманг эримни

Сизга лойиқ қилгунча
Бадқилиқ бу кишимни
Ердан териб олганман
Синган қанча тишимни

Ёрилди қанча курси
Қанча эшик, ойнаклар
Учиб ўтган бошимдан
Қанча ликоб, чойнаклар.

Мехнатини мен кўрдим
Оқди қанча кўз ёшим
Роҳатини сиз кўринг
ЖАННАТДАГИ КУНДОШИМ.

Эрим қайта ёшариб
Ёнингизга кирган дам
Дуо қилиб қўйинг бир
Марҳабо шўрликни ҳам

Сиз хақда бир эшитган
Эркак холи шу бўлса
Нима булар экан а
УЗИНГИЗНИ БИР КУРСА?!

© Марҳабо Каримова

Ибрат учун яқинларга улашинг!@ibratli_nomalar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️**

**Ибрат учун...

Бозор, одам шунчалар кўп кимдир сотади кимдир харид қилади. Келинг ўғлим олмадан олиб кетинг дехкончилигимиз, нарироқдан бир қари онахонни овози келди кизиқсиниб қарадим. Сочлари қордай оппоқ алам истироб чеккан кўзлари мунгли. Келинг ўғлим шу олмани олиб кетинг набираларим бор уларга егулик олиб кетаман кечдан бери оч қоб кетган жон болам. Бир бойвачча тўхтаб олма нархини сўради олманг қанча шум кампир. Булар шунақада куряпсанми устамонлигини шунақа қилиб пул ундиради бойлардан деди ёнидаги югурдагига. Кампир камбағал
бўлсада лекин уша бойнинг дунёсидан қимматлироқ ғурури боракан. Болам мен тиламчи эмасман сениям онанг бордир. Бойвачча ғижинди мани онамни ўзинга тенг қилма сассиқ кампир. Кампир одамлардан хижолат бўлиб атрофга қаради кейин секингина тарбия берган онажонинга рахмат болам деди. Бу сўзларни замирида қанча маъно бор ўзи биларди кампир. Бойвачча жахл билан олмаларни бир тепди олмалар хар томонга сочилиб кетди ғудраниб ғудраниб нари кетди.
Кампирни кўзидан икки томчи ёш юмалади бугун сағирларим нима ейди униям фарзандлари онаси бордир кампир қаргамади оғринди ич ичидан оғринди... Киссасини ковлади иккита нонга яраша пул бор апил тапил олмаларни йиғиштирди иккита иссиқина нонни олиб набиралари истиқболига шошилди.
Йўлда авария бўлибди деди шафёр... Камаз билан прадо, прадо мажағланиб кетибди одами ўша захоти ўлибди оёк қуллари хар томонга сочилиб кетибди боши узилиб кетибди ёмон бубти, кимдир у кимдир
бу деди лекин бу уша бойвачча эди. Йўўўқ кампир карғамади оғринди ич ичидан оғринди холос....

Яқинларингизга улашинг!@ibratli_nomalar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️****

**СИНГИЛ...

Бир киши маст бўлиб ариққа ағнаб тушди-ю, ўрнидан қайтиб турмади. Жума куни тонги эди, кўпчилик ҳайрон қолди - алкаш одам ҳам муборак жума куни ўлар экан-да?

Мулла ижирғаниб жаноза намозини ўқиганидан сўнг аҳли жамоага қараб;
- Бу инсон орқасидан ёмон гапириш бизга фарз эмас, аммо ибрат бўлиши учун биз уни қўшни қишлоқдаги эски қабристонга кўмамиз. Бизнинг қабристонда ҳожи бобою, момолар ётибди, уларнинг орасига бошдан-оёқ гуноҳга ботган кимсани қўйсак ўтганларнинг қарғишига қоламиз.

Одатда, тобутга ҳамма ёпишарди. Аммо алкашнинг тобутига ҳеч ким ёпишмади. Улар тобутнинг кўтаришда савоб йўқ дейишди шекилли.

Тобутни ўлган кишининг тўртта улфати елкалаб кетди. Улар марҳумни улуғлар эдилар...

Қўшни қишлоқдан ўтишдан тўсатдан тобут ичидан овоз келди.
- Давонча қишлоғидан ўтаяпмизми, оғайнилар?..

Тўрт киши донг қотиб қолди. Шунда бир чол келди. У оппоқ кийиниб, бошига оқ салла ўраб олганди.
- Нимага тўхтадинглар?..

- Марҳум гапирди...
Чол кафанни очганди, ўлган киши атрофга аланглаб бояги саволини қайтарди.
- Давонча қишлоғидан ўтаяпмизми?
- Ҳа.
- Бир соат вақтларингни олсам. Гўрга кечгача борамизда. Шу қишлоқда бир хаста синглим бор, ҳолидан хабар олай. Ҳар икки кунда хабар олиб турардим. Бугун келишим керак эди, ўлиб қолдим.

Чол жилмайди...

- Мен одам суратидаги азроилман. Ўрингдан тур-да, синглингнинг уйига бор. Кейин уйингга жўна. Истаганингча яша. Сенга жаннат нақд....

Тўрт киши чолдан сўрадилар.
- Жаннат нақдми?..

- Ҳа. . Опа синглисининг ҳолидан хабар олиб турган кишига Худо жаннатни нақд қилиб қўйибди, у ким бўлишидан қаътий назар...

Яқинларингизга улашинг!@ibratli_nomalar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️****

#ИФФАТ**. 15

Мени маҳалламиз бекатига ташлаб кетишди. Қадамларимни қанчалик тезлатишга уринсам ҳам, чалмашиб кетарди.
Кун кеч кириб қолган бўлса, ҳам қоронғу, салқин хонада ўтираверганимга қуёш бошимни қиздиргандек бўларди.
Уйга кирганимда ҳовлимизда жимжитлик. Соат нечи бўлди экан?
Кунга қараб, таҳмин қилсам, дадам ва акам шом маҳали келардилар уйга.
—Янгаа. -дедим. Бақирдим деб ўйлагандим. Аммо овозим жуда паст ва заиф чиқди. —Янга.
—Ким? -ошхонадан фартук тақиб чиққан янгам мени кўриб қотиб қолди. —Феруза? -оёқ яланг ёнимга югуриб келиб мени қучди. —Аллоҳга шукур соғ-омон экансиз. Қаерларда эдингиз-а?
Юз-кўзимга қараб, қайта қучдилар.
—Янга жуда чарчадим. -дедим ўзимни ортга олиб, гарчи сўрайдиган нарсаларим кўп бўлса ҳам. —Ювиниб ҳам олсам яхши бўларди. -ҳудди мендан ноҳуш ҳид келаётгандек ийманиб.
—Юринг ичкарига, сизга ҳаммомни тайёрлаб бераман. -деди янгам ҳам тўзғиган сочларимга қараб. —Дадажон билан Шароф акам келгунча ювиниб олинг. Сиз билан гаплашадиган гаплар бор. Сиз тоза кийимларингизни олиб чиқинг. -дедилар.
—Раҳмат янга. -дедим кўзларим ёшланиб. Келишимдан ёқамдан олиб, чанғилласа бўларди. "Бизни шарманда қилдинг" деб. Аммо янгам жуда яхши аёллар. Меҳрибон.
Ювиниб чиққанимдан кейин, ошхонга, янгамни олдига кирдим.
—Дадамлар қачон келарканлар? -дедим бу пайтда аллақачон, кун ўз ўрнини тунга бўшатиб берганди.
—Муҳим мажлислари бор экан. Шунга кеч қоламиз дейишганди эрталаб акангиз.
—Келганимни айтмадингизми?
—Йўқ, ҳозир мажлисдалар, телефонлари очиқ бўлади. Қайтишда акангиз ўзи қўнғироқ қилади. Шунга қараб, дастурхон тайёрлайман.
—Мендан ҳафа эмасмилар?
—Жуда ҳавотир олишди.
—Меҳрибонларим. -кўнглим бузилди. Давлатим отам, суянчим акамни жуда соғиниб кетдим.
—Ҳўш энди айтинг Феруза қаерда эдингиз? -янгам оҳиста сўрадилар.
—Билмайман. -дедим ҳиссиз. Росдан ҳам билмасдим.
—Бу қандай бўлди? Қандай қилиб, ғойиб бўлиб қолдингиз.
—Ўша куни... -янгамга ўша кундан буён бкшимдан ўтказганимни борича айтиб бердим.
—Бугун қўйиб юборишдими? -деди янгам ўйчанг.
—Ҳа шундай. Ҳая янга, Беҳруз ака...Улардан ҳабариз борми? Мен ёқолгач, нима қилдилар.
—Ферузаа ҳалиги...
—Нима янга? -уларни юзидаги ифодадан яхши ҳабар эшитмайдигандек туйилди.
—Беҳруз...Бугун уни тўйи. Уйланяпти. -дедилар бўлиб-бўлиб.
Мени танам музлаб кетди.
DAVOMI ERTAGA OQSHOM 21:30 DA**

#ИФФАТ. 14
🍃 🍃 🍃**

"ФЕРУЗА"
Кун билан тун ҳам аҳамиятини йўқотгандек, саноқда ҳам адашдим. Неча кундан буён шу ердаман билмайман.
Дераза ойналарни синдириб, ғалва кўтарганим учун, мени деразиси йўқ. Паталокка яқин жойда бир портичкаси бор хонага олиб кириб қўйишди. Ундан тушаётган ним ёруғлик, қуёшми, ёки свет ёруғими англолмайдиган даражада миям карахт бўлиб қолганди.
Менга ортиқча зуғм қилишмайди. Бир ёши каттароқ аёл бор. Юзига ниқоб тақиб олганку, мен қомати, ва кўзи атрофидаги ажинларидан ёши катта экан таҳминга келганман.
Шу аёл менга егулик олиб келади. Хожатга олиб бориб келади.
Бир оғиз гапирмайди.
Менда ҳар хил ўй-ҳаёллар бу вақтда томоқдан луқма ўтармиди?
Иштаxaсиз, ҳеч нарса егим келмайди. Ухлашни ҳам хоҳламайман.
Ора-орада бир-икки марта менга қандайдур укол қилишди. Менимча бу ухлатадиган дори эди.
Қачон-қандай ухлаб қолганимни, қанча вақт ухлаганимниям билмайман.
Шу уйқудан кейин, қорним ғулдираб, овқат талаб қилади.
Жуда бўшашиб, холсиз ўлигини судраган одамдек, хонани айланаман.
—Мени нега бу ерда ушлаб туришибди? Сабаби нима? -дедим бир кун, тирноқларимни олиб қўяётган аёлга. Девор таталаб, улар синиб қонаб кетганди.
Аёл бир қараб, қўйдию, жавоб бермади. Уни кулранг кўзларида бирон бир маъно уқолмадим ҳам.
—Ёрдам беринг илтомос. Мендан яқинларим ҳавотир олишяпти. Сизниям фарзандларингиз бордур. -дедим ишини тугатиб, чиқиб кетаётгандан қўлларига чирмашиб.
Менга бир қарадида, қўлини силтаб, тортиб олди. Индамай чиқиб кетди. Мен умидсиз бурчакка ўтирганча тиззаларимни қучдим.
Дадажоним, нималар қиляпти экан? Мен ҳақимда ёмон гумонда бўлмасалар бўлди.
Акамчи? Уларни ишончини оқлай дердим доим. Аммо....
Қийналиб кетдим. Улар мен ҳақимда нималарни ўйлашаяпти экан.
Беҳруз акачи? Мендан ранжимадилармикан?
Тўйимиз куни йўқ бўлиб қолганим Уларга салбий таъсир ўтказмадимикан?
Кўзларимда думалаб тушган ёшим, бу хонадаги менинг ҳамроҳим.
Шу туриш ухлаб қолибман. Кимдур "Уйғон" деб елкамга туртди. Бошимни кўтарсам, қўриқчи эркак. Бу эркакни ҳам юзида ниқоби бор. Ҳеч юзини кўрмаганман. Дағал овози эса, қулоқларимга ўрнаб қолган.
Хонага кирмаса ҳам, эшик олдида анави холага бир нималар дерди кириши олдидан. Шундан ўрнаб қолган.
Ўзинг ҳисобида адашган нечадур кунлар давомида фақатгина бир овозни эшитсанг. Уйқингда ҳам танийдиган даражага бориб қолар экансан.
—Тур кетадиган пайтинг келди. -деди яна бир туртиб, бу гапдан сапчиб ўрнимдан тураман деб, увишган оёқларим панд бериб қайта ерга қадалдим. Лекин буни аҳамияти йўқ. Муҳими мен оиламга қайтаман...**

#ИФФАТ. 13
🍃 🍃 🍃**

—Ўғлим ухламадингми?
Беҳруз қимирловчи стулида ўйчанг ўтираркан, онасини овози келди.
—Келаверинг ойи, уйғоқман! -деди.
Шаҳодат хонага киргач, ётоқ четига ўтирди.
—Ўғлим сен билан гаплашиб олишимиз керак.
—Ойи яна Феруза мавзуси бўлса....
—Жим бўлинг дема. Жим бўлмайман. Нега тушинишни истамаяпсизлар. Бу қиз тўйни хоҳламаган-у, кетган. Сени, оиласини, бизни оилани шанини эмас, қаёқдаги орзу ҳавасини устун қўйган. Одамлар гап қиляпти. Сен қасдма-қасдига ҳам тезда уйланишинг керак.
—Ойи Феруз ундай қиз эмас! -Беҳрузни қони қайнаб, тишлари орасидан базўр гапирди.
—Эйй лақма бўлма! Ана терговда, салондаги қиз айтибдику ҳақиқатни. Йўқ нарсани қандай ишонч билан гапириш мумкин? Сизла....
—Ойи ёлғиз қолдиринг, илтимос сиздан. -деди Беҳруз илтижо билан. —Эртага бафурча гаплашайлик. Ҳозир миям портлаб кетай деяпди ҳозир. -Беҳруз амаллаб гапга якун ясади.
Беҳруз онаси чиқиб кетгач, ҳам анчагача ўйланиб ўтирди. Туриб муздек сув ичдида, кейин ўзини ётоққа отди.
Ҳали кўзларига уйқу инмасдан, телефонига қўнғироқ бўлди.
—Ало... -деди қайта-қайта бўлган қўнғироққа жавоб бериб.
—Ҳа куёв бола тўйлар муборакми? -мазаҳ қилгандек.туйилди, Беҳрузга.
—Кимсан! -деди йигитга, овози жаҳл билан.
—Феруза билан шакар ойини ўтказаётган Уни ошиғи.
Беҳруз телефонни жаҳл билан сиқди.
—Феруз қаерда? Тола сочига тегинсанг сени ўзим ўлдираман.
—Кечирасан! Сени ҳафа қиладиган ҳабарим бор. Феруза аллақачонмени қучоғимда.
—Ўлдираман сени. -ғазабланди Беҳруз. —Ферузага тухмат қиляпсан.
—Телефонни ўчиряпман. Тухматми-йўқми? Ҳозир сенга исботини жўнатаман.
Телефон ўчди. Ортидан "телеграмга кир" деган смс ҳабар келди.
Беҳруз қизиқмайгина телеграмга кирди. Янги профилдан бир нечта ҳабар келибди. Беҳруз кириб кўрса аммаси расм. Очишга босдию, зум ўтмай, мияси карахт бўлиб қолди. Сабаби ибосиз расмлар бор эди бир нечта.**

​​Эрталаб ҳорғин ҳолда кириб келсам, ҳовлида бувинг ўқчиб ўтирибди. Аммангга бошқоронғи бўлган экан».
​​Хуллас, ҳозирда катта шифокор бўлиб кетган аммамнинг дунёга келиши бувимни ҳаётга қайтарган. Икки йил ўтгач эса дадам туғилган. Икки фарзандни етказганига шукур қилиб, уларнинг умрини тилаб бувим ва бобом ҳаётни давом эттиришган.
Бобом Иккинчи жаҳон уруши фахрийси эди. Уни урушга кузатиб, бири тўрт, иккинчиси икки яшар фарзандлари билан қолган бувим эл қатори тирикчилик дарди билан яшаган, эрининг жонини саломат сақлашини Яратгандан сўраб, тўрт йилни ўтказган. Бобом урушнинг бошидан охиригача қатнашиб, чап елкасидан яраланган ҳолда уйга қайтади. Урушга кетгунича саводи аъло бўлгани сабабли босмахонада мусаҳҳиҳ бўлиб ишлаган экан. Аммо қайтиб келса, босмахонани аллақандай фабрикага айлантиришибди. Хуллас, у амакисининг ёнига кириб, янги касб – сувоқчиликни ўрганади. Елкасидан ярадорлиги, ишнинг заҳ ва ноқулайлигига қарамай тирикчилик дардида ишлайверади.
Бироқ бувим ва бобомга аталган ҳаётнинг синовлари ҳали тугамаган экан. Қишнинг қорасовуқ кунлари печкадан учқун сачраб, уйлари ёниб кетади. Бобом шаҳар ташқарисидаги иморатнинг сувоқ ишлари билан машғул бўлиб, уйга ҳафтада бир келаркан. Ўша тунда негадир ҳомиладор хотинидан кўнгли нотинч бўлади ва эрталаб оиласидан хабар олгани келса, уйи келтепа бўлиб ётганини кўради. Қўшниникидан йиғлаб чиққан аёлидан «Болалар омонми? Ўзингга ҳеч нима қилмадими?», деб сўрайди-да, ҳамма соғлигини эшитгач: «Худо бекорга мени қурувчиликка йўналтирмаган экан-да. Куйинма хотин, бир уй бўлса, амаллаймиз», дея бувимни юпатади. Бувим ёнғинда икки фарзандини кўтариб қочган, ҳатто оёғига калиш ҳам киймаган экан. Маҳалла-кўй, қариндош-уруғнинг кўмаги билан амаллаб қишдан чиқишади. Бувим ўшанда оёқ касалига чалинган. Ёзда эса кенжатойи Мансур амаким дунёга келган.
Мансур амакимни яхши хотирлайман. Қад-қомати келишган, ҳарбий одам эди. Шу соҳага бутун умрини бағишлади. Мен ўн ёшларда эдим, чамаси. Амаким Афғонистондаги ҳарбий амалиётларда қатнашар, бувим билан бобом куну-тун унинг дуои жонини қилиб ўтиришарди. Бир куни уйимиз йиғи-сиғи, мотамга тўлди. Амакимнинг ҳалок бўлгани ҳақида хабар келди. Бувимнинг «Бунисини ҳам пешонамга сиғдирмади», дея қилган нолалари ҳамон қулоғимда жаранглайди. Бечора бобом ва бувим шу билан ўнинчи фарзандни тупроққа топширишди…
Бобом бувимни «Санобарим» дерди, олдидан ҳам, орқасидан ҳам. Баъзида бувим атрофдагилардан уялиб «Шунчаки отимни айтиб қўяқолинг, «им»ига бало борми?», деса, бобом: «Хўп» дерди-ю, аммо ўз билганидан қолмасди. Бувим эса бирон марта бобомнинг исмини айтмаган. Ҳарҳолда, мен буни эслолмайман. Нуқул «даданг», «бобонг» деб гапирарди. Эсимда, бувимнинг оёғи қаттиқ оғриб, шифохонага тушиб қолди. Шунда бобом ҳам шифохонага ётиб олди. Анча йиллардан бери елкасидаги оғриқ азобига чидаб, шифокор аммамнинг битта игна санчишига ҳам рухсат бермаган одам (уколдан жуда қўрқарди), шифохонанинг барча шартларига кўниб, даволанишга рози бўлди. Мақсад, бувим билан ёнма-ён бўлиш эди.
Бувимни саксон бир, бобомни эса саксон тўрт ёшида, яъни бир йилда тупроққа топширдик. Бобом бувимдан кейин атиги уч ой яшади. Ҳисоблаб кўрсам, улар етмиш икки йил ёнма-ён бўлишибди. Бу — бир инсон умри дегани. Мен бувим ва бобомнинг ҳаётини сабру қаноат, меҳру муҳаббат, вафою садоқат мактаби дегим келади. Яхшики, шу ҳикояларни тинглаб катта бўлган эканман. Хулосалар асқотаяпти. Юқоридаги воқеаларни эса бугун арзимас баҳоналар билан бузилиб кетаётган оилаларга турмуш қийинчиликларини елкама-елка туриб енгган, бир-бирига бутун умр суянчу таянч бўлиб, оила қўрғонини ардоқлаб келган қадрдонларим ҳаёти ибрат бўлар деган мақсадда қоғозга туширдим.
ШАҲНОЗА СОАТОВА.@ibratli_nomalar eng sara hikoyalar faqat bizda!!! ❤️**