غزل

په زندګۍ مې اعتبار نشته بې اعتباره ښه ده
زره زره ښه ده باد باد لکه هینداره ښه ده

شاعري څه ده هسې خوشي د چا زړه سپکوي
شاعري واجب نه ده خو هسې یې تګ لاره ښه ده

ماښام چې کله مې زړه ډک شي نو غزل ووایم
ټپه او غــــزله دې زخمي زړګي لپاره ښه ده

ښه ده چې لنګه نه شي بیا دې بدبختیو مورکۍ
هم داسې باره ښه ده هم داسې اومیندواره ښه ده

زه چې مئین وم نو ډیر ورسته ما هغه وبایله
ماویل که زما نشوه بیا چې شي مراداره ښه ده

څه ناخبره زه د خپل کلي نه وزم په خدای
چې څوک خبر نشي همدا خبر بیــداره ښه ده

ــــــــــــــــ1403/8/11
خپله جونګړه کندهار

غزل

څومره ویر ماتم په زندګۍ کوم روان یم
فکر مې دخپلې بیوسۍ کوم روان یم

خپله؟ ځانه تاته ملامت یم نور مې وس نشته
وخت تاته هم زه سوال زارۍ کوم روان یم

څه څه مې د وسه چې کیدل درته ډالۍ مې کړ
غمه اوس مې غم د مجبورۍ کوم روان یم

اې د وخت یزیده تا چې زه او جانان بیل کړلو
اوس هم د اشنا په تګ سلکۍ کوم روان یم

مورې چې لمانځه کې له دعا درنه زه هیر نشم
هر غزل کې ذکر دمورکۍ کوم روان یم

هغه ویل بیـداره مسافري دې پوره شوې ده
ماویل چې غم ستا د نتکۍ کوم روان یم

ــــــــــــــــــ1403/8/13
خپله جونګړه کندهار

ما د ګلاب په ځای ایښی درته زړه ډالۍ ده
ته یې په نورو خلکو مه ګرزوه ښه ډالۍ ده

زموږ د ژوند غوټې دې نه خلاصوي نورو ته اوس
ګناء به وکړي ګناهګارو ته دغه ډالۍ ده

ژوند په تکلیپ او سنجونه باندې مخته درومي
په ژوند کې خوښه ده الله ج ستا توبه ډالۍ ده

ش ب

ــــــــــــ غزل

د عُمر کم یمه  زما سره نشه ښه نه ده
چې په نشو یې ورکوم ته دې عُمرهَ ښه نه ده

د یار جبین داسې بې نیازه ستایل
احساس مې شته خو مګر ده ښه نه ده

عقل مې ویښ په لیونتوب کړم ګوره
که ته هم ما غوندې شوې بیه ښه نه ده

دستا دې عشق داستان به سر ته رسی
تاسې ته سم موږ ته دغه ښه نه ده

سړی د عشق سم سوداګر جوړوي
په عشق کې کم زیات تجربه ښه نه ده

یو جام په سر واړوي بل په دیوال چپه کړي
بیدار خو وایي خوشي شی ده نشه ښه نه ده

ــــــــــــــــــ 1403/5/31
کندهار

فــــــــــــــــــ غزل

ستا دې سترګو په کتو کې نشه
زموږ خو هسې هم وه زړو کې نشه

یاره بلا قیمت دې کړ حُسن پیدا
وه وه د لمر په پریو وتو کې نشه

حسرت دې سر وخوري زموږ نه دی پکار
وه تاج محل غوندې ځایو کې نشه

موسم خراب یاره سیلاب رانشي
موږ هلاله بولو په نشو کې نشه

له مرګ پس خوږ شي چې تنها شي انسان
کوو په ویښه نشه کو خوبو کې نشه

داسې منکر ښه نه یم داسې باغي بیـداره
کوو له یاره سره تورو قمرو کې نشه

ــــــــــــــ 1403/5/23
خپله جونګړه وردګ

ـــــــــــ غزل

زه ګناهګار یم دګناء لُورته تسپې اړوم
ژوند چیرې ژوند دئ هسې شپې اړوم

ته بلد یې چې ګنا وکړې بیا وکړې توبه
زه نا بلد یم چې په ځان دومره توبې اړوم

ورخطا کیږه مه چې ووینې زما جنازه
بې قدره خلک لږ په دسې حادیثې اړوم

لالیه وخانده خندا روغتیا ته ګټه لري
په ژړا نه ارځې غم مې په کیسې اړوم

په ژوند د هر چا قدر کړل لري بیله معَنا
په مړه جسد یې خاورې هم بیله هغې اړوم

بیـداره یو ځلې مئین شه او بیا مینه وکړه
بې عقل نه یم چې بیا ځان په لانجې اړوم

ــــــــــــــــــ 1403/5/7
خپله جونګړه وردګ

ـــــــــــــــــ غزل
بې ننګ سړی مغرور سړی د سړي نه خپلیږي
خپل خو بس خپل دی خو پردی د سړي نه خپلیږي

شیخه ته شیخ ښه یې خو دا به راسه هم منې
که څوک خپل و نګړی خدای د سړي نه خپلیږي

د یوې ګولې ډوډۍ له پاره درته مخته راځي
که هر څو وساتې هم سپی د سړي نه خپلیږي

زما یاران لکه سیکریټ هر څو چې کش ورکوې
لڪه دې ډک سګریټ لوګی د سړي نه خپلیږي

نن زمانه کې دځان ښه غواړه هیڅ مه وایه نو
خپل غنم رنګ او ګلالی د سړي نه خپلیږي

بیـداره هغې لا پرون دستا په باب وویل
ټول به مې خپل شي یو دی د سړي نه خپلیږي

ــــــــــــــــ خپله جونګړه کندهار؟

ــــــــــــــ غزل د همت په ردیف

ما او هغې چې جوړوې اړیڪې
بیا مو هم هغسې پالې اړیڪې

تر دوزخو موږه په دغه نه ڪلو
ځڪه سجدو پورې مو وړې اړیڪې

لڪه د لمنځ موږ په ځان فرض بللې
موږه پاللې دومره ښې اړیڪې

ټول ارمانونه لڪه مړه انسانان
د ټولو پرې ڪړې هدیرې اړیڪې

ته ښایسته وې ته مغروره نه وې
ځڪه هر چا درسره پالې اړیڪې

بیـداره نور زما او ستا لاره جلا
زمـا له بل سره هــم وې اړیڪې

ــــــــــــــ1403/3/11
خپله جونګړه کندهار ؟

ـــــــــــــ غزل
دسې یو سوال مې په زړه راتلو په خوله نه راتلو
یار چې به کوم مجلس کې ولیدمه بیه نه راتلو

ستا د دیدن او ستا د غیږې یم ډیر ارمانجن
چې مسافر به وم هم خوب په بالښته نه راتلو

بس د هغې لپاره ما دوکانداري شرو کړه
بس چې هغه به وه خپه چې بنجاره نه راتلو

مجردۍ بلا دې واخلم دیرش کلن دې کړمه
له واده پس به مې هم زړه په بستره نه راتلو

موږ د نفرت کلیمې نه وایو موږ مینه کوو
په دې کارو مو د دله دوس نه ښه نه راتلو

دستا په چم کې رقیبان او دوښمنان هم لرم
خو ستا له کلی مې هم یاره بیخي زړه نه راتلو

ما دې بیـدار زړګی ازار کړ او خپه تللی دی
ما ورته هر څو وویل راشه خو هغه نه راتلو

ـــــــــــــ 1403/2/29
کندهار ?

ـــــــــــــــ غزل

په زړه دې زه ارې کړم نڅا ګرې زنده ګۍ
ما پیریږده لږ ارام ته در پدرې زنده ګۍ

باور مې په خپل زړه دئ چې تاپسې ژړیږي
پخلا شه په خوله کیږو زورورې زنده ګۍ

غمو یمه نیولی د هجران غمونه ګالم
او ته هم راسره نه کوې خبرې زنده ګۍ

هغه وخت زه ماشوم وم چې ستا نه مې نفرت وو
چې ما به تاته وویل ځه ځه لرې زنده ګۍ

بیـدار بیا په نشه کې د هغې خبره یاد کړه
سګریټ په ځمکه ولوید کړي بڅرې زنده ګۍ

ـــــــــــــــــــــــــــــــ 1403 :2:25
کندهار