اخر هفته و ولاگای ریحانه:>🎄

فکر کنم دارم تو لته آرت زدن پیش رفت میکنم!

وقتی به دفتر خاطره هام و کادو هایی که از آدمای مختلف زندگیم توی دوره های متفاوت گرفتم نگاه میکردم فهمیدم دیگه مهم نیست کی تا ابد کنارت باشه یا نه چون موندن کنار هم به شکلی که درست باشه این روزا سخت ترین کار دنیاست اینکه بعد از گذر چند سال چیزای کوچیک فاصله های بزرگ بین شماها نندازه مهمه، اینکه یادت نره دو ماه پیش ، دو سال پیش وقتی به یه همدم برای اینکه غم هاتو بشنوه کی بود که حاضر شد برات وقت بزاره و حالا اگه تو اون لحظات زندگی کردی و ازش لذت بردی که عالیه چون هیچ تا همیشه ای تا همیشه نیست و تو نمیدونی اون لحظه به چند دفعه دیگه ممکنه کشیده بشه و تو شانس همراه شدن و با آدمایی که دوستشون داری و داشته باشی و وقتی که هیچکدوم از تا همیشه ها همیشگی نمیمونن تو چاره ای جز لذت بردن از همون لحظه نداری چون احتمالا یک سال بعد همون آدم و اون لحظه تبدیل به آدمای گذشته زندگیت و یه غریبه آشنا باشن.

this year should be named "things i never thought could happen"

مسیر اون از کوهستان رد میشده و مسیر تو از اقیانوس، اما جفتتون قراره به یه مقصد برسید پس دلیلی نداره تو خودت و با اون مقایسه کنی چرا که ممکنه اون شناگری بهتری باشه اما از ارتفاع بترسه و اگه جاهاتون عوض میشد اون حتی نمیتونست به اندازه تو یک قدم توی مسیر پر از ارتفاع برداره،پس مقایسه کردن خودت با دیگران یعنی ندیده گرفتنه استعداد و شرایطی که خودت داری.

First But Awesome!