**"Neler kaybettiğinizin bile farkında olmadığınız anlarda kim bilir kaç kişi hayatınıza kendi çöpünü boşalttı? Kim bilir anlamsızca yaşanan acılar, çocukça uğraşlar, doymak bilmez arzular ve gereksiz eğlencelerle ne kadar zamanınızı harcadınız? Peki kendinize, kendinizden ne kaldı? Henüz vadeniz dolmadan içten içe öldüğünüzü fark edeceksiniz."

Seneca, Hayatın Kısalığı Üzerine*?*

Hayatta yapması en zor şeylerden biri "hayır" diyebilmektir.
Gönderilen davetiyelere, taleplere, zorunluluklara ve herkesin hiç sorun yaşamadan yapabildiği her şeye hayır diyebilmek. Bun­dan daha da zor olan bir şey varsa o da içinde olduğumuz, doğal gibi görünen duygulara (öfkeye, heyecana, dikkat dağınıklığına, takıntılara ve yorgunluğa) hayır diyebilmektir. Bu dürtülerin hiçbiri kendi başlarına bakıldığında büyük bir mesele teşkil etmezken bağlı olduğumuz her şey gibi bunlar da üst üste birikir.
Eğer dikkatli davranmazsan hayatını işgal edip tüketen şey­ler, işte tam da bu külfetlerdir. Harcadığın zamanı nasıl geri kazanabileceğini hiç düşündün mü? Kendini nasıl daha az meş­gul hissedebilirsin? İlk işin "Hayır! " demenin gücünü öğrenmek olsun. Aynı şekilde, "Hayır. Teşekkürler", " Hayır. Kendimi buna kaptırmayacağım" ve " Hayır. Şu an müsait değilim," cümlelerini de hayatına katmalısın. Bu bazılarını incitebilir. Bu bazılarını kırabilir. Ama sen önemsiz şeylere ne kadar çok hayır dersen, önemli olanlara evet deme fırsatın bir o kadar artar. Bu, hayatını yaşamana, hayatından (senin istediğin hayattan) keyif almana ve her şeyden önemlisi, kayda değer konulara kafa yorabilmene imkan sağlayacaktır.

@kendimeaitbiroda

Abraham Lincoln'un oğlunun öğretmenine yazdığı mektup

Öğrenmesi gerekli, biliyorum, tüm insanların adil ve dürüst olmadığını.

Fakat şunu da öğret ona,

Her alçağa karşılık bir kahraman, her bencil politikacıya karşılık kendini adamış bir lider vardır.

Her düşmana karşılık bir dost olduğunu da öğret ona.

Zaman alacak biliyorum, Fakat eğer öğretebilirsen ona,

Kazanılan bir doların, bulunan beş dolardan daha değerli olduğunu öğret.

Kaybetmeyi öğrenmesini öğret ona ve hem de kazanmaktan neşe duymayı.

Kıskançlıktan uzaklara yönelt onu,

Bırak erken öğrensin, zorbaların görünüşte galip olduklarını.

Eğer yapabilirsen, ona kitapların mucizelerini öğret.

Okulda hata yapmanın hile yapmaktan çok daha onurlu olduğunu öğret ona.

Kendi fikirlerine inanmasını öğret,

Herkes ona yanlış olduğunu söylediğinde dahi.

Nazik insanlara karşı nazik, sert olanlara karşı sert olmasını öğret ona.

Herkes birbirine takılmış bir yöne giderken,

Kitleleri izlemeyecek gücü vermeye çalış oğluma.

Tüm insanları dinlemesini öğret ona.

Fakat bütün dinlediklerini gerçeğin eleğinden geçirmesini ve sadece iyi olanları almasını öğret.

Eğer yapabilirsen,

Üzüldüğünde bile nasıl gülümseyeceğini öğret ona.
Gözyaşlarında hiçbir utanç olmadığını öğret.

...

Uluyan insan kalabalığına kulaklarını tıkamasını öğret ona,

Ve eğer kendisinin haklı olduğuna inanıyorsa,
Dimdik ayakta durup savaşmasını öğret.

Ona nazik davran, fakat onu kucaklama
Çünkü ancak ateş çeliği saflaştırır.

Bırak sabırsız olacak kadar cesarete sahip olsun.
Bırak cesur olacak kadar sabrı olsun.

Ona, her zaman kendisine karşı derin bir inanç taşımasını öğret.
Böylece insanlığa karşı da derin bir inanç taşıyacaktır.
Bu büyük taleptir.

Ne kadarını yapabilirsin bir bak.
O, ne kadar iyi, küçük bir insan...
Benim oğlum...

@kendimeaitbiroda

Senin kendi yolun var , benim kendi yolum.
Tek ve doğru yola gelince, öyle bir şey yok.

Roberr Frost ünlü bir şiirinde şöyle der:
"Ormanda önüme iki yol çıktı ve ben daha az yürünmüş olanını seçtim, her şeyi değiştiren de bu oldu." M. Scott Peck Az Seçilen Yol kitabında aynı konuya deği­nir ve bildik yoldan çıkan kişi için hiçbir şeyin kolay olmayacağını söyler: "Bilmediğimizden korkmak, yeni
bir maceraya atılırken biraz olsun endişelenmek çok insani bir duygudur ancak önemli şeylerin yalnızca mace­ralarda öğrenildiğini unutmamak gerekir." Peck, kitabında kişisel gelişimin zorlu ve karmaşık bir yol olduğunu, gitmemiz gereken yöne dair pek bir bilgi bula­mayacağımızı çünkü bu bilginin ayak izlerimiz sayesinde ortaya çıktığını söyler. Öte yandan, bilinmeyene doğru yapılan bu yolculukta bilgelik ve kendini gerçekleştirme vardır: "En önemli anlarımızın kendimizi sıkıntılı, mut­suz ve memnuniyetsiz hissettiğimiz anlar olması muh­temeldir. Çünkü bu anlarda hayal kırıklığına uğramış olmanın dayatmasıyla bildik yoldan çıkabilir ve başka ormanlarda daha doğru cevaplar aramaya başlarız."

@kendimeaitbiroda

Edebiyat ve kitapları seviyorsan grubumuza bekliyoruz
https://t.me/+-HqN7dM5F1RjYTM0

@birfikrimvarr Sunar...

İnsanlar ruh eşinin mükemmel uyum olduğunu düşünür ve hemen hemen herkes onu bulmak ister. Fakat, gerçek ruh eşi; seni hayattan geri koyan şeyleri gösteren bir ayna, seni hayatını değiştirebileceğine dair farkındalığa kavuşturan kişidir. Gerçek ruh eşi muhtemelen hayatın boyunca tanıyıp tanıyabileceğin en önemli kişidir. Tüm duvarlarını yıkar ve seni hayatın içinde uyanık tutar. Ruh eşinin amacı; seni bir güzel sarsmak, egonu biraz yıkmak, sana engellerini ve bağımlılıklarını göstermektir. İçeri yepyeni bir ışık sızabilsin diye kalbini biraz olsun kırmaktır. Sana, hayatına dair kontrolünü öyle kaybettirir ki değişimin kaçınılmazdır.

Elizabeth Gilbert?

@kendimeaitbiroda

Güne başlamanın en iyi yolu, güneş batmadan önce en az bir kişiyi mutlu edeceğimize karar vermektir.

Kendimizden başlayalım..

?Kitap okuyarak..?

Sevgili Kendine Ait Bir Oda sakinleri,

Sizler neler okuyorsunuz?

@kendimeaitbiroda

Şeytan insana on kapıdan gelir:

• Hırs kapısından gelir. Sen kanaat ile o kapıyı kapat.
• Uzun emel ve uzun yaşama kapısından gelir. Sen ölümün ansızın geleceğini bilmekle o kapıyı kapat.
• Rahat ve nimet kapısından gelir. Nimetin her an gidebileceğini ve şiddetli bir hesap olacağını bilmekle o kapıyı kapat.
• Kendini ve amellerini beğendirme kapısından gelir. Sen akıbetin ne olacağını bilmediğini düşünerek o kapıyı kapat.
• Kardeşlerini küçük gösterip hafife alma kapısından gelir. Sen onlara derin saygı ve hürmet göstermekle o kapıyı kapat.
• Riya ve insanların övgüsünü isteme kapısından gelir. Sen övgü ve yergiyi ihlasla, övgü ve yergiyi denk tutmakla o kapıyı kapat.
• Haset kapısından gelir. Allah’ın mahlûkatına yapmış olduğu taksimatta âdil olduğunu bilerek o kapıyı kapat.
• Cimrilik kapısından gelir. Sen Allah’ın elinde olana, insanların ellerinde olandan daha çok güvenmekle o kapıyı kapat.
• Kibir kapısından gelir. Sen senin bile sana ait olmadığını, kendinin kendine ödünç verildiğini görerek, tevazu ile o kapıyı kapat.
• Tamah (dünyaya düşkünlük) kapısından gelir. Sen insanların ellerinde olan da bu dünya da fanidir demek suretiyle o kapıyı kapat.

@kendimeaitbiroda

Sizin de kendinizi bu mandalina gibi hissettiğiniz zamanlarınız oluyor mu?

Hiçbir yere ait hissedememek gibi..

Sanki herkes hayatın anlamını çözmüş de sizi asla söylemiyorlarmış gibi..

Rüyada; sınavda herkesin soruları art arda cevaplarken sizin kalem bile oynatamadığınızı görmeniz gibi..

Ya da bütün çocuklara şeker dağıtan bir teyzenin, sıra size gelince verecek şekerinin kalmaması gibi..

...

İnsan dünya hayatında tamamlanamayan bir varlıktır. O halde ruhun özlemi bu dünya hayatını uzatmakla karşılanamaz, “aynısından biraz daha fazla” almak en derin arzularımızın yerini tutmaz.

Bu yarım kalmışlık, tamamlanacağımız bir yer olduğu hissini, kanaatini beraberinde getiriyor aslında.

Düşünsenize!
Sevdiğiniz ölüyor,
Sevme kabiliyetiniz ölmüyorsa; bu filmin bir devamı var demektir.

Kaldı ki burası dünya,
Burada hep bir şeyler yarım kalacak, dememiş miydi Aytmatov?

Evet burası dünya, meyletmek elbette incitir, yarım bırakır insanı.

Dünya tarlasında ektiğimizi, ahiret aleminde fazlasıyla biçmek,
Burada yarım kaldığımız ne varsa orada tamamlanmak temennisiyle..

Gününüz hayr, geceniz bereketli olsun. Kandiliniz mübarek olsun.

{Kahramanmaraş merkezli yıkıcı depremin birinci yıl dönümünde, hayatlarını kaybeden vatandaşlarımızı rahmetle anıyor, kalanlara yeniden başsağlığı diliyoruz}

#vefavari

@kendimeaitbiroda

Üç noktanın hikayesi...

Üç nokta… Üç noktanın hikayesini hiç duydunuz mu?.. Üç noktayı yazarımız şöyle anlatıyor:

“Üç noktanın ima ettiğini, yeri gelir, bütün bir edebiyat şerhten (açıklamaktan) aciz kalır.Hiç bir harf ve hiçbir kelime üç noktanın ima ettiğini kucaklayamaz.

O bunu biliyordu, askere giderken eşiyle son kere yalnız kaldığında demişti ki “Eve gönderdiğim her mektubun sonuna üç tane nokta koyacağım; Üç tane nokta…O üç nokta senin içindir, anladın değil mi?”

Uzun askerlik yıllarında eve gönderdiği her mektupta hep o üç nokta vardı.Büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öpüldüğü, teyzeler, amcalar, komşular ve tanıdıkların hal ve hatırlarının sual edildiği, sağlık ve sıhhat dilekleriyle baki selam temennisiyle son verilen mektupların sonunda hep üç nokta vardı.

Eşi mektupta yazılanlara aldırış etmiyordu.O son satırın sonundaki üç noktayı arıyor, buluyor, okuyor. Buğulanmış gözlerinden süzdüğü üç damla gözyaşı ile yıkıyordu.

Seneler, seneler sonra, bütün sözlerin mahremiyet yaşmağını yırtıp, üryan tekilliklere düştüğü bir gün, yüreğinin tam üzerinde sakladığı son mektubu çıkarıp sonundaki üç noktayı okşarcasına seyrederek sevgilisine şöyle demişti:

Sahi Ahmet bey, ne güzel mektuplar yazardın eskiden?...”

#kıssadanhisse

@kendimeaitbiroda

7-8 yıl öncesi..

Sema Moritz'in 'hasret' parçasını yeni keşfedip, döngüye alıp tekrar tekrar dinlediğim bir zaman dilimi.
You tube'da.

Sözler benim için çok önemli. Şarkının sözlerinde kaybolmuşken bir de yorumlara bakayım dedim. Kimler neler yazmış..

Sabitte bir yazı duruyordu. Az sonra aşağıya bırakacağım. Daha önce hayatımda çok az defa, bu kadar gerçek ve içli bir yazı okumuştum. Zira yazının altındaki yorumlar şarkıya yapılan yorumlardan fazlaydı. Her yorum biri diğerinden değerli, yazana teşekkür eden, kim olduğunu soran, bir yerde yazıp yazmadığını anlamaya çalıştıkları türden, hayranlık bildiren bir dolu yorum. Hiç birine dönülmemiş..

Şarkıyı her dinlemeye gittiğimde, yazıyı tekrar okurken buluyordum kendimi. Günlerce, defaatle, her gün biraz daha artan bir beğeniyle..
Bir gün yine şarkıyı dinlerken, sabitteki yazanın silindiğini gördüm altındaki onlarca yorumla beraber.

...

Neyse ki not etmiştim :))

Daha önce bu yazıyı isimsiz ve hikayesi olmadan paylaşmıştım. Şimdi yine, bu kez hikayesiyle, yeniden okumanız için aşağıya bırakıyorum.

Biliyorum çok düşük bir ihtimal ama yine de buradan seslenmek istiyorum.

Sevgili bu yazıyı yazan kişi
Eğer buralardaysan belli et kendini :)

??  ??   ??

Sevip de kavuşamayanlara mı ağlasam; vatansızlara mı, başını sokacak ev bulamayan evsizlere mi; savaş mağduru çocuklara mı, vücuduna istemediği kirli ellerin dokunduğu, zorla sahiplenilen kadın ve çocuklara mı ağlasam? Yoksa açlık yüzünden ölenlere mi, bu vatan için şehit olan mehmetçiklere mi, yetim kalan çocuklara mı, fakirliğin verdiği bin türlü sıkıntıyı, mahçupluğu yaşayan ailelere mi ağlasam ; yoksa şiddet gören kadına, çocuğa, yaşlılara mı; küçücük yaşta hayatının baharı elinden alınan zorla evlendirilen çocuk gelinlere mi, evlat acısı yaşayanlara mı, derdinden çıkış yolu bulamayıp intihar edenlere mi, hayatı tek  başına sırtlayan yalnızlara mı ağlasam; yoksa hastalığına şifa bulamamış hastalara mı ; umudu elinden alınıp çaresiz bırakılanlara mı, huzur evlerine mahkum olmuş yaşlılara mı, anne baba sevgisi görmemişlere mi ağlasam yada sırf inancından dolayı zulüm gören O'na inanmışlara mı ağlasam bilmiyorum.
*Galiba hepsine birden ağlıyorum. Biraz da hicap duyarak istemsizce kendi dertlerime ağlıyorum. Ve tüm mazlumlar için O'na sığınıyorum*
@kendimeaitbiroda