Fərid: Xəstəsən, bu halda yazma. Həqiqətən oturub səbirlə yazmağa çalışacam
Dərya: İstəməz, təklifin üçün çox sağ ol
Fərid: Bugündə bu, çox sağ ol sözü dilinə yapışıb düşmədi. Demə o sözü
Dərya: Çox sağ ol 😁
Fərid: 😒😒😒
Fərid: Sən məncə bir az dincəlmənə bax
Dərya: Başındamı edirsən məni? 😏
Fərid: Hə, ona görə gecənin bir vaxtı o qədər şey alıb qapına gəldim 😑
Dərya: Deyirsən, dincəldə
Fərid: Qızdırman üçün dedimdə, gözlərin ağırmasın deyə
Dərya: Heç inanmadım
Part 6 Son
Fərid: Başqa nə üçün deyə bilərəm?
Dərya: Yazan, qızlarla rahat danışa bilmək üçün
Fərid: Ya Rəbbim 😂
Fərid: Heç yeridimi? Bu xəstəlik yarımadı sənə
Fərid: Düşünürük bir günah, düşünməsək iki günah
Dərya: Zarafat edirdime 😂
Fərid: Babat yedim zarafatını)
Dərya: Sənə bir daha təşəkkür edim, sonra çıxım
Fərid: Dayan
Dərya: Niyə?
Fərid: Təşəkkür ediləcək biri varsa, oda mənəm
Dərya: Sən niyə təşəkkür edəsənki?
Fərid: Həyatıma gəldiyin üçün..
Fərid: Təşəkkür edirəm, hətda minnətdaramda
Ve kestik!
Ps. Bölüm deyirəm, sizə bölüm 🤤
Ya da Fərid, deyirəm Fərid 🤌
Təbiki, Dəryanında adımın görməzdən gəlməyək😊

"Niyə belə olduğumu, məndəndə öyrənə bilərdin"
"Bir səhvdi, etdim..."
"Gəl, ikinci səhvi etməyək" deyib, üstünə baxdım. Titrəməyə başlamışdı.
"Sənə soyuq olacaq. Getmək lazımdır" dedim.
"Bir az daha qalıb, gedərik" dedi.
Başımı salladım. O dənizi seyr etməyə başladı, mən isə onu. Ara sıra baxışlarımı məndə dənizə çevirirdim. Sonradan yenə gözlərim onu tapırdı. Birdə başımı qaldırıb göyüzünə baxdım. Tutqun hava getmişdi. Buludlar görünürdü. Gülümsədim. Gülümsəməyimi saxlamağa çalışdım. O gəlmişdi, tutqun havanı aparmışdı. Yerinə çox şirin buludlar gətirmişdi...
Bir az daha oturduqdan sonra, qalxmışdıq. Evinə qədər apardım. Sağollaşaraq ayrıldıq. Dərya ilədə ilk üz üzə belə tanış olduq...
(Axşam saatları)
Fərid: Sən mənsizliyə dözə bilməyib, mənim arxamcamı gəldin 🤤
Fərid: Mən ürəyi yumşaq, yaraşıqlı, özgüvənli, Fəriddə səni bağışladı
Fərid: Həqiqətən sənə qarşı qürursuz biri imişəm, bugün təsdiqləndi 😂
Fərid: Bugün mənim üçün unudulmaz gün oldu
Dərya: Bugün haqqında danışmasaq?
Fərid: Səbəb
Dərya: Utanıram nəsə
Fərid: 😂
Fərid: Çox gözəl idi, dəniz havası
Fərid: Amma ondan gözəl bir şey, daha var idi
Dərya: Nə idi?
Fərid: Sən
Fərid: Sənin yanımda olmağın
Dərya: Utanıram dedikcə, daha çox utandırırsan
Fərid: Heç mən gör utanıram?
Dərya: Səndə utanan üz yoxdur axı
Part 4
Fərid: Biz indi dostmu olmuş olduq 😍
Dərya: Onun kimi birşey
Fərid: Nə qismət edirdim, nə çıxdı
Dərya: O deyim tam elə deyil
Fərid: Bilirəm, düz şəkili yadımdan çıxıb 😂
Dərya: Nəyə niyyət, kimə qismət
Fərid: Ağıl küpüsəndə 😍
Fərid: Yüz dəfə maşallah olsun sənə
Dərya: Bu qədər tərifləmə məni
Fərid: Layiqsən
Fərid: Bugün heç nə keyfimi poza bilməz
Dərya: Bir məndən başqa
Fərid: Nəsə olubmu?
Dərya: Deyəsən mən soyuqlamışam 😩
Fərid: Of, mənə görə oldu 🥺
Fərid: Bağışla məni
Dərya: Sənin günahın yox idi, ora gələn mən idim
Fərid: Yenədə, mənə görə gəlmişdin
Fərid: Qızdırman var?
Dərya: Var
Fərid: Dərman atmısan?
Dərya: Yoxdu. Qızlarda aptekə gedib almırlar
Fərid: Onlar necə otaq yoldaşıdı 😏
Dərya: Necə olduqlarını deməsəm yaxşıdı. Evin kirayəsi mənə ucuz başa gəldiyi üçün burdayam, yoxsa qalmazdım. Düşün evə gizlincə oğlan salırlar
Fərid: Elə evdə necə qalırsan sən
Dərya: Otağımın qapısını kilitləyərək 🙂
Fərid: İndi belə başa düşdümki sənə kömək edən yoxdurda?
Dərya: Hə. Yanlızca bir qızla aram yaxşıdı, oda tərslikdən rayona gedib
Fərid: Yaxşı
Fərid: Mən çıxmalıyam indi
Dərya: Yazışırdıq hara gedirsən?
Fərid: Amanda aman çıxmağımı istəməzmiş 🤤
Dərya: Fərid yaxşıda
Fərid: Gələcəm birazdan
Dərya: Gələndə xəbər et
Fərid: Baş üstə ☺️
Part 5
(Saatlar sonra)
Dərya: Sənə inana bilmirəm
Fərid: İnansan yaxşı edərsən
Dərya: O qədər meyvələri kim yeyəcək? Üstünə soyuqdəymə üçün o qədər dərmanlar almısan. Aptekmi açacam? Hələ şirniyyatları demirəm
Fərid: Mənə görə xəstə düşdüyün üçün könlüm əl vermədi, səni o vəziyyətdə qoymağa
Dərya: Çox təşəkkür edirəm 🥺
Dərya: Qəbul etməli deyildimdə, ancaq qapıma qoyub getdiyin üçün götürməli oldum
Fərid: Elə ona görədə, əldən təslim etmədim. Yoxsa bilirdimki, geri çevirəcəksən
Fərid: Atdınmı dərman?
Dərya: Hə atdım
Fərid: Şəfa olsun, ağıllıma. Tez sağal
Dərya: Qızlar görübdə şok oldular 😂
Fərid: Yaxşı olub, insafsızlara
Dərya: Həqiqətən çox sağ ol
Dərya: O qədər çox almısanki 🥺
Fərid: Yeməyin üçün aldım. Yəqinki yeməyə başlamısan
Dərya: Kividən çox almısan. Və ən sevdiyim meyvədir
Fərid: Ay heç sevmem kivini mən 😩
Fərid: Dilarədən öyrəndim sevdiyin meyvənidə, şirniyyatıda 😁
Dərya: Qəbul edək, ağıllıca hərəkət olub
Fərid: Hə, çünki yaxşı olmağını istəyirəm. Sən sərbəst işləri yazırsan, sağlam olman lazımdı
Dərya: Onlarda qalıb yaza bilmədim, özümü yaxşı hiss etsəm yazacam 🥺
Fərid: Sən məncə yazma
Fərid: Sən mövzuları tap at mənə, mən yazım sənin yerinə
Dərya: Sən özün, öz sərbəst işini mənə yazdırırsan, o ki qala başqasınıkıni yazasan 😂

Bölüm 8
Fəridin dilindən
Maşınımın qarşısına söykənib, dənizi seyr edirdim. Hava boğunuq və tutqun idi. Lakin, yağış yağmamaqda israrlı kimi görünürdü. Hər zaman canım sıxılanda bu şeyi təkrar edərdim. Bu dəfəki, can sıxıntım Dərya olmuşdu. Dünən ona əngəl atdım. O əngəli atmasaydım, onu daha çox qıracağdım. Əsəbimə hakim olmağa çalışdım. Beynimdə dolaşan fikirlərlə irəli addım atdım. Dənizdən bir az aralı sahilində, dizlərimi özümə çəkərək aşağı oturdum. İndi dənizi daha yaxından görə bilirdim. Sıxıntından yerdəki qum dənələrini ovuc içimə alıb təkrar yerə boşaldırdım. Bu etdiyim hərəkət məni daha çox sıxdığından qalxdım ayağa. Dənizin sahilinə daha çox yaxınlaşdım. Dənizin dalğası, ayaqlarıma qədər gəlib çıxdı. Elə bil, dəniz məni səsləyirdi...
Dalğa ikinci dəfə gəldiyində, məndə bir addım irəli getdim. Beləcə dizimin aşağısına qədər dənizin içində idim. Nə etdiyimi, özüm belə bilmirdim. Dəniz məni səsləyirdi, mən də dənizə sarı gedirdim. Daha çox dərinliyə getdim. Dizimin yuxarısına qədər suda idim artıq. Qarşımdakı, böyük dənizə eləcə baxıb qaldım. İki il əvvəl keçirtdiyim avtombil qəzası nəticəsində bu cür adama dönüşmüşdüm. On beş gün komada qalmışdım. Aydılıqdan sonra hər Allahın verdiyi günün gecəsi qəza anın xatırlamışdım. Eləcə, beynim pozulmuşdu. Sonradan əsəb pozğunluqları yaranmağa başlayıb, əllərimdə əsdi. İndidə əsirdi. Gözümün biri əlimin üstündə idi. Əlimin əsməsini hec cür saxlaya bilməzkən, telefonumun zəng səsini eşitdim. Əllərim əsə - əsə telefonu cibimdən çıxardıb, ekrana baxdım. Ekranda "Ağıllım" yazısını görüncə, şok oldum. Özümü itirməyib, zəngi açdım. Burdanda necə qürursuz olduğum görünür..
Part 2
Zəngi açıb "Alo.." dedim.
Heç vaxt itirmədən "Axmaq!" dedi. Ardıycada "Olduğun yerdə qal, bir addım belə olsun qarşıya getmə!" dedi. Zəngi üzümə söndürdü. Dönüb arxama baxdım. Çox uzaqdan onun qaçaraq gəldiyini gördüm. Bu günün ikinci şokun yaşatmışdı mənə. Həm məni, həmdə sizi düşündürən şeyin nə olduğunu çox gözəl bilirdim. Dərya burda nə gəzirdi?
Tənginəfəs şəkildə yanıma çatıb dəniz sahilinin kənarında dayanıb "Canına qəsd etmək fikirin var?!" dedi. Nə dediyi, məni heç maraqlandırmadı. Tək, taxıldığım yer onun yaxından gördüyüm üzü idi. Üzünü incələməyə başladıqca, əllərim sözümə baxmadı. Çox əsdiyini görüb, arxamda gizlətdim. Bunun fərqinə vardı.
"Dərhal çıx ordan!" dedi.
Nəhayət dillənə bilib "Çıxmayacam" dedim.
"Fərid, birdə dalğa gəlib getsə dəniz səni aparacaq"
"Aparsın" deməyim ilə irəli gəldi. Nə edirdi? Yanıma gəlirdi...
"Gəlmə!" deyə, səsimi ucaltdım.
"Sən gəlmirsənsə, mən sənə gələcəm" dedi.
Mən nə xəyal etmişdim nə oldu. Xəyallar şahmat, həyatlar dəniz dalğası..
Onun gəldiyini görüb, mən irəli onun tərəfə atdım atdım. Üz üzə gəlmişdik. Bir birimizə diqqətlicə baxarkən, böyük dalğa gəlib, hər ikimizin üstünə vurdu. Bunun ardından qolumdan tutub məni çıxartmağa çalışdı. Ağırlığımı basmadığımdan, bacarmışdıda. Sahilə çıxdığımızda "Sən adamı dəli edirsən!" deyə, qışqırdı üstümə. Sonra əlini alınına vurub "Məni qorxutdun..." dedi. Biri mənim üçün qorxmuşdu...
Sakitcə aşağı oturdum yenə. Üstüm başımda suyun içində idi. Elə onunda. Oda yanıma oturdu.
"Səhərdən ağlımda fırlanır, sən necə tapdın məni? Niyə arxamca gəldin?" dedim. Gülürdüm daha. Əlimin əsməsidə dayanmışdı.
"Sərxanla danışırdıq. Dediki, bu gün özündə deyilmişsən. Dərs çıxışı əsəblə maşınına mindiyini gördüyümdə, Sərxana onun arxasıyca gedək dedim. Eləcə arxanca düşdük" dedi.
"Sən, demək məni düşünmüsən"
Part 3
"Əngəl atdın mənə"
"Atmasaydım, burda olmazdıq"
"Bu şəkildə olmaqdansa olmamaq daha yaxşıdır. Biz ilk şahmat oyunu oynayacaqdıq, mən də sənə kurabiyə bişirib gətirəcəkdim. Bu görüşü saymıram"
"Planlaşdırılmamış görüş ən yaxşısıdı" dedim.
Mənə gözlərini çevirdi.
"Üstünə gəldim, axşam" dedi.
"Elə oldu"
"Sonradan öyrəndim niyə belə olduğunu"

Hello yeni səhifəmdi dəstək olsaz sevinərəm ?
https://www.instagram.com/luna_.acsessories?igsh=MzRlODBiNWFlZA==

Deməli belə, bu gündən bu hekayənin davamı yalnız Instagram səhifəmizdə paylasilacag, final etdikdən sonra burda paylasilacag, link var sabitlərdə, aktiv olanlara isə, hədiyyələr veriləcək. İzləmədə qalın ?

"Boş danışırsan" deyib, addımlarımın sürətini daha çox artırdım. Oda mənə çatmağa çalışırdı. Nəhayət, gələcəyim yerə çatdım. İbo sağa - sola birdə qarşıya baxıb "Bizim qadın sığınacağı evində nə işimiz var?" dedi.
"Sənin deyil, mənim işim var. Sən isə çıxıb gedəcəksən"
"Hə, o qədər yolu geri qayıtmaq üçün gəlmişəm mən?"
"Sənlik bir yer deyil bura"
"Sən niyə gəldinki?"
Part 6 Son
"Sənə nə?! Çıx get daha"
Çıxıb getməyin gözləyərkən, yolun kənarında olan daşın üstünə oturub "Sən çıxana qədər burda oturub gözləyəcəm. İşin hər nədisə get həll et, gəl" dedi. Getməyəcəkdi. Mənim işim isə o qədərdə qısa bir şey deyildi. Lakin, arxamda İbonu buraxıb sığınacağın çöl qapısını açaraq içəri keçməyə çalışdım. Qapının kənarında dayanan, gözətçi Nadir dayıya salam verib, addımlamağa başladım. Onu görəcəyim üçün həycanlı idim. Çünki, O məni həyata bağlayan yeganə insan idi...
Ve kesiyoz!
Ps. Yavaş - yavaş obrazların daxili içini tanımağa başlayırıq, Allah axrımızı xeyirə calasın ??

"Ütləyim yenidən?" dedim.
"Əlbətdə ütləyəcəksən" deyib, köynəyinin düymələrini açmağa başladı. Köynəyi əynindən çıxartacağını gördüyümdə, gözlərimi ondan çəkdim. Sonra heç ağlıma gətirə bilməyəcəyim bir şey oldu. Köynəyi düz mənim qarışıma atıb "Düzgün ütülə!" dedi. İnsanı əzməkdən, zövq alırdı. Gözlərimi qarşıma atılan köynəkdən heç çəkməyərək, aşağı əyilib köynəyi əlimə aldım. Ona heç baxmadan, otaqdan çıxdım. Ütü otağına gətirib, ütünü qoşaraq ütüləməyə başladım. Əllərim əsirdi. Gözümün qarşısı isə bulanıqlamışdı. Buna layiq olacaq nə etmişəm belə, daha deyə bilmirdim. Bunlar nə idiki, yaşayıb gördüklərimin yanında? Ona görə hissizcə davranırdım. Ancaq, bu dəfə bir az incitmişdi..
Özümü ələ almağa bacarıb, köynəyi əlimə alaraq ütü otağından çıxdım. Timuçin bəyin otağının qapısının qarşısına gəlib, qapını döyərək içəri keçdim. Üstünə başqa köynək geyinmişdi.
"Nə baxırsan mənə belə? Sənimi gözləməliydim?" dedi.
Danış, Sarah. Susma. Danış.
Part 4
"Qarşıma köynəyi atıb, ütlə deməyi bacarırsız amma"
"Sən xidmətçi parçası deyilmisən? Sənin işin deyilmi?!"
"O köynəkdə qırış yox idi"
"Var idi"
"Yox idi!"
"Mən var idi deyirəmsə, deməli var idi!" deyib, qarşıma keçib dayandı.
"Mən də yox idi deyirəm. Mənə əziyyət olsun deyə, elə etdiniz"
"Belədiki, etmişəm. Sonra? Xoşun deyilsə, çıx get" deyərək, üzümə gülümsündü. Getməyəcəyimi bilirdi.
"Sizə nə desəm, faydasız olacaq"
"O zaman faydalı işlərlə məşğul ol. Misal, çıx hava al. Beyninə okgisen getsin"
"Elə, mən də sizdən iki saatlığına icazə istəyəcəkdim. Gedəsi, yerim vardı" dedim, yaranmış vəziyyəti öz xeyirimə çevirməyə çalışıb.
"Hara gedirsənsə çıx get. İstəyirsənsə heç gəlmə" deyərək, otağından çıxdı. Mən də köynəyini yerinə yerləşdirib, otaqdan çıxdım. Mətbəxə əl gəzdirib, evdən çıxdım. Nəhayət, bugün onu görə biləcəkdim. Evin qapısını kilitləyib, üzümü döndərdiyimdə qarşımda İbonu gördüm.
"Timuçin bəy evdə yoxdu. Az əvvəl çıxdı" dedim
"Timuçin üçün gəlməmişəm. Sən de görüm harasa gedirsən?"
"Dünəni unutmusan deyəsən! Üzsüz - üzsüz danışırsanda mənimlə!"
"Unutmamışam. Elə dünən üçün burdayam"
"Mən isə sənə qulaq asmaq heç istəmirəm" deyib, yanından keçdim. Mən getdikcə, oda yanımda addımlamağa başladı.
"Mən dünən çox böyük səhvə yol verdim. Bunu sonradan başa düşdüm. Bağışla məni. Mən pis biri deyiləm" dedi
"Məni maraqlandıran sən deyilsən!"
"Fərman işi belə qoymacağını dedi. Hər an, hardasa sənin qarşına yenidən çıxa bilər. Bu işi, başına mən açdım. Mənə görə oldu. Onun üçün sən hara gedəcəksənsə mən də səninlə gedəcəm"
Part 5
"Sənə ehtiyyacım yoxdur!" deyib, dayancaqda dayanıb avtobus gözlədim. O yanımdan getmək bilmirdi.
"Nə qalmısan yanımda?!" dedim.
"Fərmana görə, məcburam"
"Çıx get!"
"Getməyəcəm" dediyində, gözlədiyim avtobus gəldi. Mən avtobusa mindiyimdə oda arxamca gəldi. Mən bununla necə gedəcəkdim ora?
Oturacağa oturduğumda, yanımda boş qalan yerə O, oturdu. Görəsən, ömründə heç avtobusa minmişdi?
"Maşınımla gedəydik, gərək" dedi, sanki neçə illik dostu ilə səmimi söhbət edərmişcəsinə.
"Niyə ardımca gəldinki..."
"Səbəbin izah etməyə çalışdım az əvvəl"
"Həmin səbəbə yol açan insanda sən oldun"
"İstəyərək olmadı" dediyində, başımı pəncərəyə çevirib yolu seyr etməyə başladım. İstəyərək və ya istəməyərəkdə olsa, bu hal yaşanmışdı. Başımda problem azmış kimi, Fərmanda mənim üçün artıq problemlər sırasına daxil olmuşdu. Mən isə nə edəcəyini, necə davranacağını bilməyən balaca uşaqlar kimi idim.
Avtobusdan düşdük. Gedəcəyim yerə qədər bir az piyada getməli idim. Oda arxamca gəlməkdə idi.
"Çox sürətli gedirsən, sənə çata bilmirəm" deyib, deyinirdi.
"Sənə gəlmə deyirəm, başa düşmürsən"
"Hara gedirsən axı, heç bilmirəmdə"
"Əl çək məndən"
"Keyfimdən arxanca düşməmişəme. Elə bil, mən avtobusa minmək həvəskarıyam. Sürətli yeriməyidə öyrənib, qaçış yarışlarına qoşulacam"

Bölüm 3
Part 1
Rəvan yerə yıxılarkən, Timuçin heç vaxt itirmədən Fərmanın yaxasına yapışıb onu yerə yıxaraq üstünə çıxaraq üzünə yumruqlar endirməyə başladı. Bir yumruq yenə vurduğunda "Bu yumruq Rəvan üçündür!" dedi. İbo Timuçinin yanına gəlib onun əlini saxlamağa çalışaraq "Timuçin özünə gəl" dedi. Timuçin dayandı. Başını qaldırıb mənə baxdı. Yenidən Fərmana dönüb, bir yumruq üzünə daha ilişdirib "Bu da, Sarah üçün..." dedi. Qalxdı, üstündən. Sarah demişdi...
"Al bu iti get, burdan İbo. Gözümədə görsənmə!" dedi.
İbo Fərmanı qaldırmağa çalışırdı. Fərman isə gülürdü. Həm gülürdü, həm də acı çəkirdi. Lakin, özünə qoyulmayıb "İş belə qalmayacaq, biləsən!" dedi. Üstünə Rəvan getmək istədiyində, İbo Fərmanı itələyib "Qaşınma! Düş qabağıma, gedək! Yoxsa bu dəfə sən, mənim əlimdə qalacaqsan" dedi. Fərman gülə - gülə getməyə başladı. Onlar getdikdən sonra biz dördümüz qalmış olduq. Ləman, Timuçinin qarşısına keçib "Az əvvəl burda nə baş verdi? Sən bu qız üçün döydün, Fərmanı?!" dedi.
"Sənə bir şey deməyə borclu deyiləm mən. Rəvan sən də Ləmanı al get"
"Timuçin, hörmətsizlik etmə mənə! Yoxsa sənin üzünə belə baxmaram!"
"İkimizdə çox gözəl bilirikki, baxarsan. Mənim əsəblərimi korlamadan get"
"Özün yalvaracaqsan mənə! Gedək, Rəvan!" deyib, mənə tərəfdən keçərək, mənim qoluma toxunub getdi.
"Timuçin sabah danışacam mən səninlə" deyib, Rəvanda getdi. İkimiz qaldıq...
Evə daxil olduq. Qonaq otağı dağınıq idi. Timuçinin bir söz deməməsi üçün, tez bardaqları yığışdırmağa çalışdım. Lakin, əllərim əsirdi. Yanıma yaxınlaşıb, əlimdəki bardaqları aldı.
Part 2
Məni divana otuzdurub "Su gətirib, gəlirəm" dedi. O, su gətirməyə getdi mən isə bu gecə yaşananları düşünməyə başladım. Çox qorxmuşdum. Həm, o evdə yaşadıqlarım həm də Timuçin qorxusu...
Suyu gətirib, bardağı mənə uzatdı. Bardağı alıb, suyu içməyə başladım. O isə pissmenin kənarına oturdu. İkisinin arasındaki məsafə az olduğudan üz - üzə və iç - içə idik. Əllərimin əsməsi daha çox artdı. Bardağın arxasından qaldırıb içməyimə şərait yaratdı.
"Nə qədər sənə qarşı tərs davransamda, belə bir şeyin yaşanmasını heç istəməzdim" dedi.
Tək, bir cümlə ilə yaşanan hər şeyi yorumlamağa çalışdı.Ardından, tək söz belə demədi. O susdu. Mənidə susmağa məcbur buraxdı. Əlimdə tutub sıxdığım bardağa fikir verdi. Dodaqaltı bir gülüş atıb "Mənə deyə bilmədiyin sözlərin heyfini bardaqdan çıxırsan" dedi. İçimdən keçənləri ona hayqırmaq istədim. Lakin, məni saxlayan bir şey vardı. Danışacaqdım, danışmağım ilə qalacaqdım. Mənə alçaldıcı sözlər deyib, son nöqtəni özü qoyacaqdı.
"İcazənizlə, mən otağıma getmək istəyirəm" dedim.
"İcazə sənin, buyur get" deyib, qalxıb getməyim üçün mənə şərait yaratdı. Mən də, cəld şəkildə ayağa qalxdım. Qonaq otağından çıxmağıma az qalmış "Dayan" dedi. Dayandım. Və ona tərəf döndüm.
"Səssiz qalıbda, o boş ağlınla məni cəzalandırmağa çalışdığını düşünmə. Sənin kimi qızların, bu cür ucuz nömrələrinə düşmərəm" dedi.
"Bitdi sözünüz?"
"Hələdə davam etdirməkdəsən, ucuz nömrəni"
"Timuçin bəy, ucuz nömrəni davam etdirən mən deyiləm. Mənim ilə danışmağa çalışan sizsiniz"
Part 3
Sözümü deyib, onun nəsə deməyini heç gözləmədən qonaq otağından çıxdım. Otağıma keçib, çarpayıma uzandım. Keçirtdiyim ağır günü, ağlımdan silməyə çalışdım. Olmadı. İbrahmin evində yaşananlar gözümün qarşısından getmədi. Rəvanın gəlməsini xatırladığımda, üzümə gülümsəmə gəldi. Gülümsəməmin fərqinə vardığımda, özünə gəl dedim. Gözümü yumdum. Canımın parçasını düşünərək, yatmağa çalışdım.

Gün çoxdan yarılanmışdı. Günortaya yaxınlaşırdı. Timuçin bəy, aşağı heç düşməmişdi. Mən də günorta üçün bir şeylər hazır edirdim. Qulağıma yuxarıdan "Xidmətçi parçası, hardasan" deyə, bağıran səs gəldi. Mətbəxdən çıxıb, yuxarı çıxmağa başladım. Otağının qapısı açıq idi. Və qapının ortasında dayanmışdı. Məni görüb, otağına keçdi. Mən də ardıyca keçib "Buyurun?" dedim. Əli ilə geyindiyi mavi rəngli düyməli köynəyini işarət edib "Bu necə köynək ütüləməkdi?! Qırış - qırışdı" dedi. Oysa, mən qırış - qırış olan bir şey görmürdüm. O, məni danlamağa yer axtarırdı. Olan bu idi.

"Timuçinin yeni xidmətçisidir. Bu günlük mənim qonağımdır"
"Qonağın?"
"Qonağım" deyib, oğlana göz vurdu. Mən isə artıq qorxmağa başladım, ilk dəqiqədən. Yaxşısı, mətbəxə falan keçməyim idi. Yanından keçib getmək istədiyimdə qolumdan tutub "Pizzan qaldı" dedi.
"Doydum" dedim.
Qolumu buraxdığında, qarşımı həmən əsmər oğlan kəsib "Getmə, qal bizlə" dedi. Ya səbr!
"Çəkilin" dedim.
"Çəkilməsəm necə? Nə edəcəksən?"
Dönüb İboya baxdım, bir şey etməsi üçün. Amma O, heç buralı deyildi. Oğlan "Rəqs elə bizim üçün baxaq" dedi. Ətrafındakılar gülüşməyə başladı. Artıq səbrim daşmaq üzrə gəlib çıxmışdı.
"Mən sizin kuklanız deyiləm!" deyib, getmək istədim. Ancaq məni üz üzə dayandığı oğlanın üstünə itələyib "Rəqs etməyini istəyirik. Əylənməyə ehtiyyacımız var" dedi. Yetəri qədər, əyləncə yaratmışdılar məndən. Üstünə itələdiyi oğlanda digər çarpaz dayanmış oğlanın üstünə itələyib "Oyna" dedi. Onların gülüş səsləri, beynimdə exo verməyə başlamışdı. Göz yaşlarım isə hər an axacaq vəziyyətdə, dayanmışdılar. Bu anda qapı yenidən döyüldü. İbo işıq sürəti ilə qapını açmağa getdi.
Part 7
Əsmər oğlan isə düz yanıma gəlib "Sən nə çəkingən qız çıxdın" deyib, saç uclarıma əl uzatmağa çalışdı. Əlini çəkməyə başlayıb "Etmə!" deyə qışqırdım. Həmən sırada "Sarah?" deyən, bir səs eşitdim. Səs gələn tərəfə baxdığımda Rəvanı gördüm. Onu görməyim ilə göz yaşlarım üzümə axmağa başladı. Bizim yanımıza gəlib "Nə baş verir burda?!" dedi. Əsmər oğlan gülə - gülə "Timuçinin yeni xidmətçisindən, bizə xidmət göstərməsini istəyirdik. Rəqs edib, bizi əyləndirəcəkdi. Amma özünü naza qoydu" dedi.
"Ağızına gələni danışma, Fərman! Timuçin hansı cəhənnəmdədi bəs?!" dedi.
Şükür, ağılı başında olan bir adam vardı. Mənidə onların yanından çəkib, öz yanına aldı.
"Timuçin Ləmanladı. Bu qızda bugün mənim qonağımdı" dedi, İbo.
"Qonağın idi! Mən indi Sarahı alıb gedirəm"
"Onu heç yerə aparmayacaqsan. Onu Timuçin mənə əmanət edib"
"Əclaf, onda səndə əmanətə adam kimi sahib çıxardın!" deyib, sinəsinə vuraraq itələdi İbrahimi. İbrahim onun üstünə gəldiyində "Elə etməki, səninlə başqa cür danışım! " dedi. Mənim əlimdən tutaraq məni o evdən çıxartdı. Maşınına minib yola düşdük. Maşında olarkən, ona hər şeyi danışdım. Və nə qədər təşəkkür etdim. O isə, Timuçini günahlandırırdı bu məsələdə. Məni Timuçinin evinə gətirmişdi. Qapının zəngin basdı. Qapı açılmadı. Yenidən qapını zəngini çaldı. Təxmini beş dəqiqədən sonra Timuçin qapını açdı. Köynəyinin düymələri yarıya qədər açılmışdı, saçlarının önü isə qarışmışdı. Başa düşməyən gözlər ilə bizə baxdığıda "Sizin nə işiniz var burda?" dedi.
Part 8 Son
"Xəbərin var? Mənim bu qızı hansı vəziyyətdən İbrahimin evindən gətirdiyimdən?!"
Timuçin bu sözü eşidər eşitməz qapını bağlayıb, saçlarını qaydasına salmağa başlayıb yanımıza yaxınlaşdı.
"Nə danışırsan sən? İbo ona heç nə etməz"
"İbo etməz, düzdü. Amma şərait yaradar. Düz deyirsən, İbo etməz. Amma Fərman iti edər!"
"Nəə?!" dedi, gözləri məni taparkən. Düz qarşıma keçib "Nə edirdilər, sənə?!" dedi. Mən əsdiyimdən cavab verə bilmirdim.
"Qızı rəqs etməyə vadar edib, qucaqdan qucağa digər oğlanların üstünə itələyirdilər. Mən gəlməsəydim nə olacaqdı, Timuçin?" dedi.
Timuçinin baxışları bu sözü eşitməsi ilə kəskinləşdi. Ağzını açıb nəsə demək istədiyində, qapı açıldı. Qapıdan bir qız çıxdı. Yəqinki, Ləman adlanan qız idi.
"Hara getdin, Timuçin?" dedi.
Və baxışları məni tapdı.
Mən də qıza baxarkən, arxadan qışqıraraq "Timuçin" deyən bir səs eşitdim. Bayaq evdə olan, həmən Fərmanın səsi idi. Oda burda idi. Dönüb ona baxdım. Arxasıyca İboda gəlirdi. Onun isə baxışları Ləman adlanan qız ilə Timuçinin arasında gəlib gedirdi.
Rəvan qarşısına keçib "Sənin nə işin var burda?" dedi. Fərman gülüb, üzünü qaşımış kimi edərək "Dostum, sən son sözünü deyib qızı alıb getdin evdən. İcazə ver, mən də sözümü deyim" deyərək Rəvana kəllə atdı. Şok içində, bu yaşananlara baxdım. Mən necə bir yerə, gəlib düşmüşdüm?